ଦୃଢ ମନୋବଳ ଓ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଦାଦନର ଦୁଃଖ ଭିତରେ ବି ସ୍ୱାଭୀମାନ ଓ ସ୍ୱାବଲମ୍ବନର ଇଚ୍ଛାକୁ ଜାଗ୍ରତ କରିବାରେ ଏକଥା ରଞନଙ୍କ ସଂଘର୍ଷମୟ ଜୀବନ
କାହାଣୀ ବଖାଣ କରେ । ରଞନ ସାହୁ, ବୟସ ୪୫ ।
ବରଗଡ ଜିଲ୍ଲା ଗଇସିଲେଟ ବ୍ଲକ ଅନ୍ତର୍ଗତ ଜଡାମୁଣ୍ଡା ଗ୍ରାମର ବସିନ୍ଦା । ଗରିବ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମନେଇଥିଲେ ବି ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷିତ ହୋଇ ଅଧିକ ଉପାର୍ଜନ କରିବେ ଓ ପରିବରରୁ ଗରିବୀ ଦୂର ହେବ, ଏହା ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ । ହେଲେ ଗରିବଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନର କ’ଣ ମୂଲଅଛି? ମାଟ୍ରିକ ପଢୁ ପଢୁ ପାଠରେ ଡୋରି ବନ୍ଧା ହେଲା । ଘରର ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତିକୁ ସୁଧାରିବାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ସେ ଚାଲିଆସିଲେ ପାଖ ସହର ବଲାଙ୍ଗିରକୁ ।
ଛୋଟ ଏକ ତେଜରାତି ଦୋକାନରେ ଅଳ୍ପ ଦରମାରେ ଚାକିରି କଲେ । ଏଥିରେ ତ ତାଙ୍କ ନିଜର ପେଟ ପୁରୁ ନଥିଲା; ଘରକୁ ବା ଆଉ ସହଯୋଗ କରିଥାନ୍ତେ
କି ରି? ଏହାରି ଭିତରେ ଦାଦନର ମାୟାଜାଲରେ ପଡିଗଲେ ରଞନ । ଅଧିକ ରୋଜଗାର ଆଶାରେ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହ ଚାଲିଗଲେ ଉ ର ପ୍ରଦେଶ ।
ପ୍ରଥମେ ଗାଲିଚା ବୁଣା କାମରେ ସହଯୋଗୀ ଭାବେ କାମ ଆରମ୍ଭ କଲେ । ଦାଦନର ସମୟତକ କେବେବି ସୁଃଖକର ନଥିଲା । ମାଲିକ ଠାରୁ ଗାଳି ମାଡ
ଖାଇବା, ଅସ୍ୱସ୍ଥ୍ୟକର ପରିବେଶରେ ରହିବା, ଖାଇବାକୁ ଠିକରେ ନମିଳିବା ଭଳି ସମସ୍ୟା ସହିତ ପ୍ରତିଦିନ ଜୁଝିବାକୁ ପଡୁଥିଲା । ଠିକରେ ପାରିଶ୍ରମିକ ପାଇବା
ତ ଥିଲା ସ୍ୱପ୍ନ ।
ତଥାପି ମୁଣ୍ଡ ଝାଳକୁ ତୁଣ୍ଡରେ ମାରି କେମିତି ବି ଜୀବନ ଜୀଇଁବାକୁ ପଡୁଥିଲା । ଦାଦନର ଏହି ଦାରୁଣ ସ୍ଥିତି କନ୍ତୁ ମନ ଭିତରର ସ୍ୱପ୍ନକୁ
ମାରି ।ରି ନଥିଲା । ଧିରେ ଧିରେ ଗାଳିଚା ବୁଣାର କଳାକୁ ଆୟ କରିଚାଲିଥିଲେ ରଞନ । ଏହାରି ଭିତରେ ବିତିଗଲା ଦୀର୍ଘ ବାର ବର୍ଷ । ନି ଟ ମଫସଲରୁ
ଯାଇଥିବା ଯୁବକଟିଏ ପାଳଟିଯାଇଥିଲା ଏକ କୌଷଳୀ କାରିଗର । ନିଜେ କିଛି କରିବାର ସ୍ୱପ୍ନ ପୁଣିଥରେ ଅଙ୍କୁରିତ ହେଉଥିଲା ମନରେ । ନା, ପରଦେଶରେ
ଖଟିବା ବହୁତ ହୋଇଗଲା !
ଏବେ ଫେରିଯିବା ନିଜର ଭିଟାମାଟିକୁ । ସତେ ଯେମିତି ବାର ବର୍ଷର ବନବାସ ସରିଯାଇଛି । ଗାଁ କୁ ଫେରି ନିଜ ବ୍ୟବସାୟ
ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ହାତରେ ପାହୁଲାଟିଏ ନାହିଁ । ଇଆରି ଭିତରେ ଭଉଣି ବାହାଘର ପାଇଁ ପୈତୃକ ଜମି ତିନି ଏକର ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧା ପଡି ସାରିଛି । ସହାସ ହାରି
ନଥିଲେ ରଞନ ।
ନିଜର କ ର୍ବ୍ୟ ନିଷ୍ଠା ଓ ସାଧୁତାକୁ ପାଥେୟ କରି ପୁରାତନ ବୈବସାୟୀକ ଚିହ୍ନା ପାରିଚିତଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ ମାଗିଲେ ଓ ସଫଳ ହେଲେ । ଚାରି
ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଋଣ ନେଇ ଗାଁ ଠାରୁ ଚାରି କିଲୋମିଟର ଦୂର କେରେକେଚିଆ ଠାରେ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ସ୍ୱପ୍ନର କାରଖାନା । ନିଜର ଚମକ୍ରର କରିଗରୀ କୌଷଳରେ
ସେ ତିଆରି କରୁଥିଲେ ଭଳିକି ଭଳି ଗାଲିଚା । କପାଡା ଭିତରେ ସୁତାକୁ ଫୁଟାଉ ଫୁଟାଉ ସତେ ଯେମିତି ସେ ନିଜର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ରୂ ଦେଉଥିଲେ । ହେଲେ
ଭାଗ୍ୟ ବି ପରଖୁଥିଲା ତାଙ୍କର ଧର୍ଯ୍ୟ ।
ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ କ୍ଷତିରେ ଚାଲିଲା ବ୍ୟବସାୟ । ଋଣ ପରିଷୋଧ କରିବା କଷ୍ଟ ହୋଇପାଡିଲା । ଏମିତି ସମୟ ଆସିଲା,
ଗାଲିଚା ତିଆରି ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା । ରଞନ କୁହନ୍ତି “ଏହା ପରେ ବି ମୁ ସାହସ ହାରି ନଥିଲି । ତିଆରି ପରେ ବିକ୍ରିର ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ସଜାଡିବା ପାଇଁ
ଯୋଗାଯୋଗ ଆରମ୍ଭ କଲି । କିଛି ପୁରୁଣା ଚିହ୍ନା ପରିଚୟ ଲୋକ ଏଥିରେ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ । ନିକଟ ସମ୍ପର୍କିୟମାନଙ୍କଠୁ ହାତ ଉଧାରି ଆଣିଲି ।
ଆବଶୟକୀୟ କ ।ମାଲ ମଧ୍ୟ ବାକିରେ ମିଳିଗଲା । ଏଥର ପ୍ରଥମ ଥରର ଭୁଲକୁ ଅନେକ ମାତ୍ରାରେ ସୁଧାରି ପାରିଥିଲି ।” ଏବେ ରଞନଙ୍କର ଏହି ଗାଲିଚା
କାରଖାନା ଅନେକଙ୍କ ପାଇଁ ପାଳଟିଛି ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ । ଆଗରୁ ଦାଦନ ଖଟିବାକୁ ଯାଉଥିବା ୩୫ ଜଣ ସ୍ଥାନୀୟ ଯୁବକଙ୍କୁ କର୍ମ ସଂସ୍ଥାନ ଯୋଗେଇ ପାରିଛି
ଏହି କାରଖାନା ।
ସ୍ତ୍ରୀ, ଗୋଟିଏ ପୁଅ ଓ ଗୋଟିଏ ଝିଅକୁ ନେଇ ରଞନଙ୍କ ସଂସାରରେ ଏବେ ଆଉ ଆର୍ଥିକ ଅନାଟନ ନାହିଁ । ନିଜେ ମାସକୁ ପ୍ରାୟ ପନ୍ଦର
ହଜାର ରୋଜଗାର କରି ।ରୁଥିବା ବେଳେ କାମ କରୁଥିବା ସହକର୍ମିମାନେ ସାତରୁ ଅଠ ହଜାର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରୋଜଗାର କରି ।ରନ୍ତି । ସରକାରୀ ସ୍ତରରୁ କିଛି
ଆର୍ଥିକ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳିଳେ କାରଖାନାର କଳେବରକୁ ବିସ୍ଥାର କରି ଆଉକିଛି ଯୁବକଙ୍କୁ ନିଯୁକ୍ତି ଦିଆଯାଇ ଦାଦନ ସମସ୍ୟାକୁ ରୋକାଯାଇ ପାରନ୍ତା ବୋଲି
ରଞନଙ୍କ ମତ ।