• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar
  • ଯୋଗାଯୋଗ
  • ଆମ ସମ୍ପର୍କରେ
  • କପି ରାଇଟ
  • ଓଡିଆ ଶିକ୍ଷା
  • କ୍ୟାରିୟର
  • ବିଜ୍ଞାପନ ନିୟମ
  • ଲେଖକଙ୍କ ପାଇଁ
  • ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ ଘୋଷଣାନାମା
  • ଓଡିଆ ୱେବସାଇଟ
  • ଆମ ବିଜ୍ଞାପନଦାତା

Odisha.com

Connecting Odias

  • ପ୍ରବାସୀ ଓଡିଆ
    • ମନୋରଞ୍ଜନ
    • ଶିକ୍ଷା
    • ଖେଳ
    • ସାହିତ୍ୟ
  • ସାକ୍ଷାତକାର
  • ଅର୍ଥ-ବ୍ୟବସାୟ
  • ରାଜନୀତି
  • ଆମ ସମ୍ପର୍କରେ
    • ବିଜ୍ଞାପନ ନିୟମ
      • ଆମ ବିଜ୍ଞାପନଦାତା
      • ଲେଖକଙ୍କ ପାଇଁ
      • ଚିଠିପତ୍ର
      • ଯୋଗାଯୋଗ
  • ଆମ ରୋସେଇ ଘରୁ

ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ

ଧାରା ୩୭୫ ଓ ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟଙ୍କ ରାୟ

May 12, 2018 by ଘାସିରାମ ପଣ୍ଡା Leave a Comment

 


ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡ ସଂହିତାର ଧାରା ୩୭୫ରେ ଧର୍ଷଣ ଓ ଏ ସଂକ୍ରାନ୍ତିୟ ଦଣ୍ଡ ବିଧିର ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରାଯାଇଛି । ଏଥିରେ ଥିବା ଅନେକ ପ୍ରାବଧାନ ଭିତରୁ ୧୮ ବର୍ଷରୁ କମ ବାଳିକାଙ୍କ ସହ ଯୌନ ସମ୍ପର୍କକୁ ଅପରାଧ ବିବେଚନା କରାଯିବା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ।

ହେଲେ ନାବାଳିକା ବିବାହିତ ହୋଇଥିବେ ଓ ସ୍ୱାମୀ ସହ ସହବାସ କଲେ ଅପରାଧ ଭାବେ ଗ୍ରହଣ କରା ନଯିବାର ଏକ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଏହା ବୈବାହିକ ସ୍ଥିତି ଆଧାରରେ ଅପରାଧକୁ ଆଇନଗତ ମାନ୍ୟତା ଦେଇ ସ୍ୱାମୀକୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେବା ସହ ବାଲ୍ୟ ବିବାହକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରୁଛି ।

୧୧ଅକ୍ଟୋବର, ୨୦୧୭ରେ ମାନ୍ୟବର ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟଙ୍କ ରାୟ ଆସିବା ପରେ ଏକଥା ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇଛି ଓ ବ୍ୟତିକ୍ରମରେ ସୁଧାର ଅଣାଯାଇଛି । ଜଣେ ପୁରୁଷ ଓ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ଯାହାର ବୟସ ୧୫ ରୁ ୧୮ ବର୍ଷ, ତା ସହ ଯୌନ ସମ୍ପର୍କକୁ ଧର୍ଷଣ କୁହାଯିବ କି ? ଏମିତି ଏକ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ ସମ୍ମୁଖିନ ହେଲା ପରେ ତର୍ଜମା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ।

ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡ ସଂହିତାର ଧାରା ୩୭୫ ର ବ୍ୟତିକ୍ରମ ୨ ଅନୁସାରେ ଏହା ଅପରାଧ ନୁହେଁ । ହେଲେ ଏହା ବିବାହିତ ଓ ଅବିବାହିତ ନାବାଳିକାଙ୍କ ସ୍ଥିତିରେ ଏକ ଅଯଥା ଏବଂ ଅଯୌକ୍ତିକ ପ୍ରଭେଦ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି । ଏପରି ଏକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଭାରତୀୟ ସମ୍ବୀଧାନର ଧାରା୧୫ (୩) ଓ ୨୧ ର ପରିପନ୍ଥି । ଧାରା ୧୫ (୩) ମହିଳା ଓ ଶିଶୁଙ୍କୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ସୁରକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ବେଳେ ୨୧ ସମ୍ମାନର ସହ ବଂଚିବାର ଅଧିକାରକୁ ସ୍ୱିକୃତି ଦେଉଛି ।

ଏତଦବ୍ୟତୀତ ଝିଅଟିଏ ନିଜ ଶରୀର ଓ ପ୍ରଜନନ ସଂକ୍ରାନ୍ତୀୟ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାର ଅଧିକାରକୁ ନେଇ ଥିବା ଆଇନଗତ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ମଧ୍ୟ ଏହା ନଗ୍ନ ଉଲଂଘନ । ଗୋଟିଏ ପଟେ ୧୮ ବର୍ଷରୁ କମ ବୟସର ନାବାଳିକଙ୍କ ସହ ସହମତିରେ ବି ଯୌନ ସମ୍ପର୍କ ଏକ ଅପରାଧ । ଅପର ପକ୍ଷରେ ୧୫ ରୁ ୧୮ ବର୍ଷ ବିବାହିତ ନାବାଳିକାଙ୍କ ସହ ଅସହମତିରେ ବି ସ୍ୱାମୀ ସହବାସ କରିପାରିବେ ଓ ଏହା ଅପରାଧ ବିବେଚିତ ହେବ ନାହିଁ !

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଲଜ୍ଜୀତ କଲାଭଳି କୌଣସି ଘଟଣା ଯେପରିକି, ଶାଢି ଟାଣିବା, ବଳ ପୂର୍ବକ ଭିଡି ଆଣିବା ପ୍ରଭୃତି ପାଇଁ ସ୍ୱାମୀକୁ ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡ ସଂହିତା ଧାରା ୩୫୪ ଅନୁସାରେ ଦଣ୍ଡ ବିଧାନ କରାଯାଇ ପାରିବ ଅଥଚ ସ୍ୱାମୀ ହୋଇଥିବା କାରଣରୁ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଧର୍ଷଣ ପାଇଁ ଦଣ୍ଡିତ କରି ହେବ ନାହିଁ ! ନ୍ୟୟାଳୟରେ ସତ୍ୟପାଠ ମାଧ୍ୟମରେ ସରକାର ଦାଖଲ କରିଥିବା ଯୁକ୍ତି କିନ୍ତୁ ନିରୁତ୍ସାହ ଜନକ ।

ସରକାରଙ୍କ ମତରେ ଅର୍ଥନୈତିକ ଓ ଶିକ୍ଷାଗତ କାରଣରୁ ଦେଶରେ ଅନେକ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ଘଟୁଛି । ଆମ ଦେଶରେ ଏବେ ପ୍ରାୟ ୨୩ ନିୟୁତ ବାଳିକା ବଧୁ ଅଛନ୍ତି । ଏଣୁ ଏସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅପରାଧି ଘୋଷିତ କରି ଦଣ୍ଡ ଦେବା ବାସ୍ତବରେ ସମ୍ଭବ ହେବ ନାହିଁ । ଏହା ଯେହେତୁ ଏକ ପରମ୍ପରା ଏଣୁ ଭାଙ୍ଗିବା ବଦଳରେ ସୁରକ୍ଷା ଦେବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । କାରଣ ବୈବାହିକ ଧର୍ଷଣ ସମ୍ପର୍କିତ ଆଲୋଚନା ବିବାହ ଭଳି ଏକ ଅନୁଷ୍ଠାନକୁ ଧକ୍କା ପହଂଚେଇବ ।

ତେବେ ସୁଃଖର ବିଷୟ ନ୍ୟାୟାଳୟ ଏହି ଯୁକ୍ତିକୁ ନାପସନ୍ଦ କରିଛନ୍ତି । ବିଚାରପତିମାନଙ୍କ ମତରେ ସେହି ସମୟ ଆଉ ନାହିଁ, ଯେତେବେଳେ ବିବାହିତ ମହିଳା ବା ନାବାଳିକାଙ୍କୁ ସ୍ୱାମୀର ଅଧସ୍ତନ ମନେକରାଯାଉ ଥିଲା । କୌଣିସି ଏକ ସମୟରେ ଗୃହିତ ପରମ୍ପରା ପଥରର ଗାର ନୁହେଁ । ଏହା ସମୟ ଓ ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁସାରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହେବା ଜରୁରୀ ।

୧୮୬୦ ମସିହାରୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରି ହୋଇ ଆସୁଥିବା ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡ ସଂହିତାର ଧାରା ୩୭୫ରେ ଧାର୍ଯ୍ୟ ସର୍ବନିମ୍ନ ବୟସ ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଛି । ୧୮୬୦ରେ ଏହା ୧୦ ବର୍ଷ ଥିଲା ପରେ ୧୮୯୧ରେ ୧୨, ୧୯୨୫ରେ ୧୩ ଓ ୧୯୪୦ ରେ ୧୫ ବର୍ଷକୁ ଧାର୍ଯ୍ୟ କରାଯାଇଛି । ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ବିରୋଧରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ୧୯୨୯ରେ ଆଇନ ଆସିଲା ଓ ଏଥରରେ ବିବାହର ସର୍ବନିମ୍ନ ବୟସ ଧାର୍ଯ୍ୟ କରାଗଲା ।

ଏହି ଆଇନ ଅନୁସାରେ ୧୫ ବର୍ଷରୁ କମ ବୟସର ଝିଅ ଓ ୧୮ ବର୍ଷରୁ କମ ବୟସର ପୁଅଙ୍କ ବିବାହକୁ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ କୁହାଯାଉଥିଲା । ପରେ ୧୯୭୮ରେ ଏହା ସଂଶୋଧିତ ହୋଇ ଝିଅର ବୟସ ୧୫ ରୁ ୧୮ ଓ ପୁଅର ବୟସ ୧୮ରୁ ୨୧ କରାଗଲା । ୨୦୦୬ ରେ ପୁନର୍ବାର ପ୍ରଣୀତ ଆଇନ ଅନୁସାରେ ବାଲ୍ୟ ବିବାହକୁ ନିଷେଧ କରାଗଲା । ହେଲେ ଏହି ଅନୁଯାୟୀ ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡ ସଂହିତାରେ ଉଲ୍ଲିଖିତ ବ୍ୟତୀକ୍ରମ ୨ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହେଲା ନାହିଁ ।

୮୪ତମ ଆଇନ ଆୟୁକ୍ତ ଓ ନିର୍ଭୟା ଘଟଣା ପରେ ଗଠିତ ନ୍ୟାୟମୂର୍ତ୍ତି ବର୍ମା କମିଟି ମଧ୍ୟ ବ୍ୟତୀକ୍ରମ ୨କୁ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଉଠେଇ ଦେବା ସପକ୍ଷରେ ମତ ଦେଇଛନ୍ତି । ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡ ସଂହିତା ଧାରା ୩୭୫ରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ଧର୍ଷଣ ଓ ଯୌନ ଅପରାଧରୁ ଶିଶୁଙ୍କୁ ସୁରକ୍ଷା ଅଧିନୀୟମ (ପକସୋ) ଧାରା ୩ରେ ନିରୁପିତ ଲିଙ୍ଗ ପ୍ରବେଶ ପୂର୍ବକ ଯୌନ ହାମଲା ଭିତରେ କୌଣସି ପ୍ରଭେଦ ନାହିଁ ।

ଏହାରି ଆଧାରରେ ବିଚାର କରାଗଲେ ପକସୋ ଅନୁଯାୟୀ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ପୂର୍ବକ ସହବାସ ଦଣ୍ଡନୀୟ ଅପରାଧ ଅଥଚ ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡ ସଂହିତା ଅନୁସାରେ ଏହା ଧର୍ଷଣ ନୁହେଁ । ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ଶିଶୁର ଶିକ୍ଷା, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସର୍ବୋପରି ଏକ ସମ୍ମାନଷ୍ପଦ ଜୀବନ ବଂଚିବାରେ ଅନ୍ତରାୟ ହେଉଛି । ଏହା ଶିଶୁକୁ ବିପଦସଂକୁଳ ଓ ଅସୁବିଧାରେ ପକାଉଛି । ବୈବାହିକ ସ୍ଥିତି ଆଧାରରେ ଶିଶୁ ଅଧିକାରର ଏପରି ଉଲଂଘନ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ ।

ଏଣୁ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ୨ରେ ସୁଧାର ଅଣାଯିବା ସହିତ ଏଣୁ ଏଣିକି “ସ୍ତ୍ରୀ ସହ ସ୍ୱାମୀର ଯୌନ ସମ୍ପର୍କକୁ ଧର୍ଷଣ କୁହାଯିବ ନାହିଁ ଯଦି ସ୍ତ୍ରୀର ବୟଷ ୧୮ ବର୍ଷରୁ କମ ହୋଇ ନଥିବ” ବୋଲି ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ବିଚାରପତି ମତ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ଏହା ସହିତ ଆଉ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଦିଗ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ରାୟରେ ଆଲୋଚନା କରାଯାଇ କୁହା ଯାଇଛି ଯେ, ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ନିଷେଧ ଆଇନର କାର୍ଯ୍ୟକାରିତା କେବଳ ଶ୍ଲୋଗାନ ବାଜିରେ ଚାଲିଛି ।

ଦେଶରେ ବ୍ୟାପକ ମାତ୍ରାରେ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ହେଉଥିଲେବି ଏହାକୁ ନିଷେଧ ପାଇଁ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇ ପାରୁ ନାହିଁ । ହେଲେ କର୍ଣ୍ଣାଟକ ସରକାର ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ନିଷେଧ ଆଇନରେ ଶଂଶୋଧନ ପୂର୍ବକ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବାଲ୍ୟ ବିବାହକୁ ନିଷିଦ୍ଧ ଘୋଷଣା କରି ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ତିଆରି କରି ପାରିଛନ୍ତି । ଏହା ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ପାଇଁ ଏକ ଆହ୍ୱାନ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଯୌନ ଅପରାଧରୁ ଶିଶୁଙ୍କୁ ସୁରକ୍ଷା ଅଧିନୀୟମ (ପକସୋ), କିଶୋର ନ୍ୟାୟ ଆଇନ ଭଳି ଶିଶୁ ଅଧିକାର ସୁରକ୍ଷା କରିପାରୁ ଥିବା ପ୍ରଗତିିଶୀଳ ଆଇନ ଆସିଲାଣି । ଏପରି ସ୍ଥିତିରେ ପରମ୍ପରାର ଦ୍ୱାହି ଦେଇ ଆଇନ ଅପରିବର୍ତ୍ତନୀୟ ହୋଇ ରହି ପାରିବ ନାହିଁ । ଏଣୁ ସମ୍ବୀଧାନ ପ୍ରଦତ୍ତ ଅଧିକାରର ପରିପନ୍ଥି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆଇନର ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।

ଘାସିରାମ ପଣ୍ଡା

Filed Under: ରୋକ ଠୋକ Tagged With: ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ, ଦଣ୍ଡ ସଂହିତା

ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତଙ୍କୁ ଧରିବା

February 22, 2017 by ଓଡିଶା ଡଟ କମ Leave a Comment

ସେ ପ୍ରାୟ ତାମିଲନାଡ଼ୁର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇସାରିଥିଲେ; ଏବେ ସେ ଜେଲ୍ ର ଚାରିକାନ୍ଥ ଭିତରେ । ଡିସେମ୍ବର ୫, ୨୦୧୬ରେ ଚେନ୍ନାଇରେ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିବା ଦିନଠାରୁ ପରଲୋକରେ ଥିବା ଏ.ଆଇ.ଡି.ଏମ୍.କେର ନେତ୍ରୀ ତଥା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଜେ. ଜୟଲଳିତାଙ୍କ ଏକଦା ଆଶ୍ରିତା ଭି.କେ. ଶଶିକଳାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ନେଇ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଓ ତାମିଲ ଜନସାଧାରଣ ଏତେ ମଜ୍ଜି ଯାଇଛନ୍ତି ଯେ ଅନ୍ୟ କିଛି ଚିନ୍ତା କରିପାରୁନାହାନ୍ତି ।

ଫେବୃୟାରୀ ୧୪, ୨୦୧୭ ଦିନ ସବୁ କଳ୍ପନାଜଳ୍ପନାର ନାଟକୀୟ ଅନ୍ତ ଘଟିଲା ଯେତେବେଳେ ଭାରତର ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ ଅହେତୁକ ବିଳମ୍ବ ଘଟିଥିବା ଦୁଇ ଦଶନ୍ଧି ପୁରୁଣା ଏକ ହିସାବ ବହିର୍ଭୂତ ସମ୍ପତ୍ତି ମାମଲାରେ ରାୟ ପ୍ରଦାନ କଲେ । ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ ଆଇନ, ୧୯୮୮ ଅନୁଯାୟୀ ଅଭିଯୁକ୍ତ ଜୟଲଳିତା, ଶଶିକଳା ଓ ତାଙ୍କର ଦୁଇଜଣ ସମ୍ପର୍କୀୟ ଭି.ଏନ୍. ସୁଧାକରନ ଏବଂ ଜେ.ଇଲାଭରସିଙ୍କୁ ଅଦାଲତ ଦୋଷୀ ସାବ୍ୟସ୍ତ କଲେ ।

ଗଣମାଧ୍ୟମ ଯେତେବେଳେ ଶଶିକଳା କେମିତି ତାମିଲନାଡ଼ୁ ଶାସନର ମଙ୍ଗ ଧରିବା ପାଇଁ ନିଜର ଅନୁଗାମୀ ବିଧାୟକମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଅବସର ବିନୋଦନ ରିସର୍ଟରେ ଆବଦ୍ଧ କରି ରଖିଛନ୍ତି, ସେଭଳି ଏକ ରାଜନୈତିକ ନାଟକବାଜୀ ଉପରେ ଅତ୍ୟଧିକ ଧ୍ୟାନ ଦେଇଚାଲିଥିଲେ, ହିସାବ ବହିର୍ଭୂତ ସମ୍ପ ତ୍ତି ଠୁଳ କରିଥିବା ମାମଲାଟି ଯେମିତି ତା’ର ମହତ୍ୱ ହଜାଇ ସାରିଥିଲା ।

ଯଦିଓ ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ ରାୟ ପ୍ରକାଶନ ସମୟଟିକୁ ନେଇ ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଯାଇଛି, ତେବେ ରାୟଟିର ଗୁରୁତ୍ୱ କୌଣସି ଦୃଷ୍ଟିରୁ କମ୍ ନୁହେଁ ।

କର୍ଣ୍ଣାଟକ ଉଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟ ମେ ୧୧, ୨୦୧୫ରେ ଗୋଟିଏ ରାୟ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ ଯେଉଁଠି ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨୦୧୪ରେ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅଦାଲତ ଜୟଲଳିତାଙ୍କ ହିସାବ ବହିର୍ଭୂତ ସମ୍ପତି ତଥା ଶଶିକଳା ତାଙ୍କ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବଙ୍କ ସହଯୋଗରେ ସେହି ସମ୍ପତି ଲୁଚାଇବା ପାଇଁ କରିଥିବା ପ୍ରୟାସକୁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରି ସେମାନଙ୍କୁ ଦୋଷୀ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରି ଯେଉଁ ରାୟ ଦେଇଥିଲେ ତାକୁ ନାକଚ କରିଦେଇଥିଲେ ।

ସେହି କର୍ଣ୍ଣାଟକ ଉଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟର ରାୟ ବିରୁଦ୍ଧରେ କରାଯାଇଥିବା ଆବେଦନଟିର ଶୁଣାଣୀ କରି ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ଯଦିଓ ପ୍ରଥମ ଅଭିଯୁକ୍ତ ଜୟଲଳିତା ମରିଯାଇଛନ୍ତି ତେବେ ଶଶିକଳାଙ୍କ ସମେତ ଅନ୍ୟ ଅଭିଯୁକ୍ତମାନେ ତଳ କୋର୍ଟ ପ୍ରଦାନ କରିଥିବା ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରିବେ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ୧୦କୋଟି ଟଙ୍କା ଜରିମାନା ଦେବେ ।

୫୭୦ ପୃଷ୍ଠାରେ ଗୋଟିଏ ବିସ୍ତୃତ ରାୟରେ ନ୍ୟାୟମୂର୍ତି ଶ୍ରୀ ପିନାକୀ ଚନ୍ଦ୍ର ଘୋଷ ଏବଂ ଅମିତାଭ ରାୟ ଯାହା କହିଛନ୍ତି ତାହା ଆୟ ବହିର୍ଭୂତ ସମ୍ପ ତ୍ତିକୁ କେମିତି ଲୁଚାଯାଇ ପାରେ, ତାହାର ଶିକ୍ଷା ଲାଭ କରିବା ପାଇଁ ଏକ ପ୍ରାଥମିକ ପୁସ୍ତକ ସଦୃଶ ।

ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅଦାଲତରେ ବିଚାରପତି ଜନ ମିଖାଇଲ୍ ଡିକୁନାହ କେମିତି ଜୟଲଳିତାଙ୍କ ହିସାବ ବହିର୍ଭୂତ ସମ୍ପତିକୁ ଶଶିକଳା ଲୁଚାଇବା ପାଇଁ କ’ଣ ସବୁ ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି, ସେସବୁର ଯେଉଁଭଳି ତଥ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ଏହି ରାୟରେ ତାହାର ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି ।

ଯେଉଁ ସବୁ ଉପାୟ ଅବଲମ୍ବନ କରି ସମ୍ପତ୍ତି ଗୁଡ଼ିକୁ ଲୁଚାଯାଇଛି ସେଥିରେ ନା କିଛି ନୂତନତ୍ୱ ଅଛି ନା ଅଛି ମୌଳିକତା । ଭାରତରେ ଅବୈଧ ଉପାୟରେ ସାଧାରଣ ଜୀବନରେ ହେଉ ଅବା ଘରୋଇ ଜୀବନରେ; ଅର୍ଜିତ ହେଉଥିବା ଅର୍ଥକୁ ଲୁଚାଇବା ପାଇଁ ଏଭଳି ସବୁ ଉପାୟର ସାହାରା ନିଆଯାଇଥାଏ ।

ଜୟଲଳିତା/ ଶଶିକଳାଙ୍କ ମାମଲାରେ ଗୋଟିଏ ଠିକଣାରେ ଏଭଳି ୩୪ଟି କମ୍ପାନୀକୁ ପଞ୍ଜିକୃତ କରାଯାଇଛି ଯେଉଁ କମ୍ପାନୀମାନେ କୌଣସି ବାଣିଜ୍ୟ କାରବାର ଆଦୌ କରନ୍ତି ନାହିଁ; ୧୦ଟି କମ୍ପାନୀ ଗୋଟିଏ ଦିନରେ ପଞ୍ଜିକୃତ ହୋଇଛି ଏବଂ ଆଉ ୬ଟି ତା’ ପରଦିନ । ଏହି ସବୁ କମ୍ପାନୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ୫୦ଟି ବ୍ୟାଙ୍କ ଖୋଲାଯାଇଛି । ସେ ଭିତରୁ ୪୭ଟି ଖାତା ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଖୋଲାଯାଇଛି ।

ଅଧିକାଂଶରେ ଏହି କମ୍ପାନୀମାନଙ୍କ ଏକମାତ୍ର କାମ ହେଉଛି ଅବମୂଲ୍ୟାୟନ କରାଯାଇଥିବା ସମ୍ପତିଗୁଡ଼ିକୁ ଅଧିଗ୍ରହଣ କରିବା । ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାଙ୍କ ଖାତାରୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାଙ୍କ ଖାତାକୁ ଟଙ୍କା ଚାଲିଯାଏ । ବ୍ୟାଙ୍କରୁ ଟଙ୍କା ନେଇ ଉଧାର ବୋଝଟିକୁ ଦେଖାଇ ଦିଆଯାଉଥିଲା ଯେତେବେଳେ କି ମୂଳରୁ ହିଁ ଋଣଟଙ୍କା ଦିଆଯାଇନଥିଲା ।

ଯେଉଁଭଳି ନିର୍ଲ୍ଲଜ ଭାବେ ସେମାନେ କିଛି କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଚଳାଇଥିଲେ ଜଣାପଡ଼ୁଥିଲା ଯେ ଏହି ଅପରାଧୀମାନେ କେବେ ବି ଧରା ପଡ଼ିବେ ନାହିଁ- ଏମିତି ଏକ ଦୃଢ଼ବିଶ୍ୱାସ ସେମାନଙ୍କର ଥିଲା । ଯାହାର କେଉଁଥିରେ କିଛି ଯାଏ ଆସେ ନାହିଁ, ସେଭଳି ଏକ ରାଜନେତା ସୁବ୍ରମନିୟନ୍ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ୧୯୯୬ରେ ଦାଖଲ ହୋଇଥିବା ମାମଲାର ରାୟ ଦାନ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ଅନେକ ବିଳମ୍ବ ହୋଇଥିବା

ସେ ଉଭୟ ନିମ୍ନ ଅଦାଲତ ଏବଂ ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ ଏମାନଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପକୁ ଅପରାଧ ହିସାବରେ ବିଚାର କରିବା ଭବିଷ୍ୟତ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଗୋଟିଏ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ନିଶ୍ଚୟ  ।

କର୍ଣ୍ଣାଟକ ଉଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟ ନ୍ୟାୟମୂର୍ତି ସି.ଆର କୁମାରସ୍ୱାମୀଙ୍କ ରାୟ ଯାହା ଜୟଲଳିତାଙ୍କୁ ଦୋଷମୁକ୍ତ କରାଇଥିଲେ, ତାକୁ ନାକଚ କରିଥିବାବେଳେ ନ୍ୟାୟାଳୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଉଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟ ତଥ୍ୟ / ପ୍ରମାଣଗୁଡ଼ିକୁ ଭୁଲ୍ ଭାବେ ପଢ଼ିଛନ୍ତି ଏବଂ ସମ୍ପତିର ଆକଳନ କରିବାରେ ମଧ୍ୟ ଭୁଲ୍ ହିସାବ କରିଛନ୍ତି; ବିଶେଷ କରି ଆୟ, ସମ୍ପତି ଏବଂ ଋଣ ବୋଝ ଇତ୍ୟାଦି ହିସାବ କରିବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ।

ନିମ୍ନ ଅଦାଲତର ରାୟକୁ ଏମିତି ସୁରକ୍ଷା ଦେଇ ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ ଦେଶରେ ଏକ ବିରଳ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିଛନ୍ତି ।

ତଳପ୍ୟାହ୍ୟାର ସ୍ୱତବ ଅଦାଲତଟି ଜୁଲାଇ ୧, ୧୯୯୧ରୁ ଏପ୍ରିଲ ୩୦, ୧୯୯୬ ଯାଏଁ ଜୟଲଳିତା କରିଥିବା ସମସ୍ତ ସମ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ତାହାର ଆଧାରଗୁଡ଼ିକୁ ତନ୍ନ ତନ୍ନ କରି ନିରୀକ୍ଷଣ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏଭଳି ଏକ ସିଦ୍ଧାନ୍ତରେ ପହଞ୍ଚି ଥିଲେ ଯେ ୧୯୯୧ରେ ଯେଉଁ ସମ୍ପତ୍ତି ର ମୂଲ୍ୟ ୨କୋଟି ଏକ ଲକ୍ଷ ଥିଲା, ତାହା ଯେଭଳି ୧୯୯୬ ବେଳକୁ ୬୪ କୋଟି ୪୪ଲକ୍ଷରେ ପହଂଚିଲା, ତାହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଇଙ୍ଗିତ କରୁଛି ଯେ ଏସବୁ ସମ୍ପତ୍ତି ହିସାବ ବହିର୍ଭୂତ ।

ନିମ୍ନ ଅଦାଲତ କେଉଁଭଳି ଅତି ସତର୍କତା, ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ଓ ଜାଗରୁକତାର ସହ ତଥା ଉଚିତ ଭାବେ ରାୟ ଦେଇଛନ୍ତି ଯାହାକୁ ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱୀକୃତି ଦେଇଛନ୍ତି ତାହା ବିରଳ ।

ଏହି ରାୟ ବିଚାର ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ସ୍ୱାଗତଯୋଗ୍ୟ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିଛି; ବିଚିତ୍ର ଭାବେ ସମ୍ବୋଧିତ ‘ପବ୍ଲିକ୍ ସରଭାଂଟ୍’ ବା ‘ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ସେବକ’ ବର୍ଗଭୁକ୍ତ ଏହି ଶକ୍ତିଶାଳୀମାନେ ଆଇନର ଉଲ୍ଲଂଘନ କଲେ ବିଚାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କ’ଣ ସବୁ କରିପାରେ ।

ନିମ୍ନ ଅଦାଲତରେ ଏକାକୀ ବିଚାର କରୁଥିବା ବିଚାରପତିଜଣକ ଅପରାଧର ଅନୁସନ୍ଧାନ କରାଯାଉଥିବା ଜଣେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ରାଜନେତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇନଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କର ବିସ୍ତୃତ ରାୟଟିରେ ଯେଭଳି ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ଅଭିଯୋଗ ଓ ତା’ର ସପକ୍ଷରେ ଯୁକ୍ତି ଉପସ୍ଥାପନ କରାଯାଇଛି, ତାହାର ଅଧ୍ୟୟନ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମୂଲ୍ୟବାନ । ମାମଲାଟିକୁ ତାମିଲନାଡ଼ୁରୁ କର୍ଣ୍ଣାଟକ ନେଇଯିବା ସହାୟ ହୋଇପାରିଛି ।

ସରକାରୀ ପଦପଦବୀରେ ଲୋକେ ‘ଉପହାର’ ଗ୍ରହଣ କଲେ ତାକୁ ଆଇନଗତ ଆୟ ହିସାବରେ ଦେଖାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ, ଜୟଲଳିତା ଯେଉଁଭଳି କରିବା ପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ କରିଥିଲେ । କାରଣ, ଉପହାର ପରୋକ୍ଷ ଭାବେ ଦିଆଯାଉଥିବା ଉକ୍ରୋଚ ବୋଲି ବୁଝାଯାଇପାରିବ ।

ଟଙ୍କା ବା ଜିନିଷ ଉପହାର ଆକାରରେ ଗ୍ରହଣ କରିଛି ବୋଲି ଘୋଷଣାଟିଏ କେବଳ କରିଦେଲେ ସେସସବୁ ‘ଆଇନଗତ ଆୟ’ର ମାନ୍ୟତା ଦେଇ ହେବ ନାହିଁ ।

ଏଭଳି ଏକ ରାୟ କିଛି ସରକାରୀ ଅନୁଗ୍ରହ ଦେଇ ବଦଳରେ ‘ଉପହାର’ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ଏକ ଅଭ୍ୟାସ କରିନେଇଥିବା ଏବଂ ସେସବୁ ଆୟ ବହିର୍ଭୂତ ସମ୍ପତିକୁ ଟିକସ କର୍ତୃପକ୍ଷଙ୍କ ଆଖିରୁ ଲୁଚାଇବା ପାଇଁ ଉପାୟ ତିଆରି କରିବାର କଳ୍ପନା କରିଆସୁଥିବା ହଜାର ହଜାର ସରକାରୀ ପଦାଧିକାରୀଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଆଣିପାରିବ କି ନାହିଁ ଭବିଷ୍ୟତ ହିଁ କହିବ ।

ଯେଉଁ କଥାଟିକୁ ଏହି ରାୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କରୁଛି ତାହା ହେଲା ଯେ, ଭାରତର ଦୁର୍ନୀତି ପ୍ରତିରୋଧ ଆଇନ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଅନୁରୂପ ଆଇନଗୁଡ଼ିକ ସେତିକି ଫଳପ୍ରଦ ହୋଇପାରିବ, ଏ ଦେଶରେ ନାଗରିକମାନେ ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ତାହାର ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଯେତିକି ଦକ୍ଷତାର ସହ କାମ କରିପାରିବେ ।

ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟର କଥା ଏହା ଯେ ଆମ ଆଇନ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଯେଉଁଭଳି ସମୟ ନିଆଯାଇଛି ସର୍ବଶେଷ ରାୟ ପ୍ରଦାନ ସମେତ, ତାହା ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଥିବା ଆଇନର ପ୍ରୟୋଗ ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ଭାବେ ସକ୍ରିୟ ଥିବା ଲୋକଙ୍କର ମନୋବଳକୁ ଦୁର୍ବଳ କରିଦେଇଥାଏ ।

 

FEBRUARY 18 ,2017 VOL L 11 NO 7 EPW -9 ( Catching the Corrupt)

ଓଡିଶା ଡଟ କମ
ଓଡିଶା ଡଟ କମ

Filed Under: ସମଦୃଷ୍ଟି Tagged With: ଅଦାଲତ, ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ

ବିଧାନସଭାରେ ବିପିଏଲ୍ ତାଲିକାକୁ ନେଇ ଉଦ୍ବେଗ

December 14, 2012 by ଓଡିଶା ଡଟ କମ Leave a Comment

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍ ସମ୍ବାଦଦାତା

ଭୁବନେଶ୍ୱର,ଡିସେମ୍ବର ୧୪(ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍)-ନିୟମ ଅନୁସାରେ ପ୍ରତି ୫ ବର୍ଷରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୁଏ ବିପିଏଲ୍ ତାଲିକା କିନ୍ତୁ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ୧୫ ବର୍ଷ ହେଲାଣି ପ୍ରସ୍ତୁତି ହୋଇ ପାରିନାହିଁ ଏହି ତାଲିକା । ଯାହାକୁ ନେଇ ଆଜି ବିଧାନସଭାରେ ଉଦ୍ବେଗ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି ।

ସରକାର ଏଥିପାଇଁ ଜାଣିଶୁଣି କରୁଛନ୍ତି ,ନୂଆ ବିପିଏଲ ତାଲିକା କରୁନାହଁଆନ୍ତି ବୋଲି ଅଭିଯୋଗକରି ବିରୋଧୀ କଂଗ୍ରେସ ବିଧାନସଭାରେ ଶୁକ୍ରବାର ଦିନ ମୁଲତବୀ ପ୍ରସ୍ତାବ ଆଗତ କରିଥିଲା । ଆଲୋଚନାବେଳେ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନରେ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ବିରୋଧୀ ଦଳ ସଦସ୍ୟମାନେ କକ୍ଷ ତ୍ୟାଗ କରିଥିଲେ ।

ଏହି ତାଲିକା ଦେଖାଇ କେନ୍ଦ୍ରଠାରୁ ସାହାଯ୍ୟ ଆଣୁଛନ୍ତି ଓଡିଶା ସରକାର । ଗରିବ ବଇରୀ ଏ ସରକାର । କେବେ କରିବେ ବିପିଏଲ ତାଲିକା ଏହି ବିଷୟ ନେଇ କଂଗ୍ରେସ ତରଫରୁ ମୁଲତବୀ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ବିଧାନ ସଭାରେ ସରଗରମ ଆଲୋଚନା ହୋଇଥିଲା ।

କଂଗ୍ରେସ ବିଧାୟକ ଅନୁପ ସାଏ କହିଛନ୍ତି ବିଜେଡି ସରକାର ଯେଉଁ ଦିନଠୁଁ ଶାସନ ଗାଦୀକୁ ଆସିଛି ସେହି ଦିନଠାରୁ ଗରିବ ମାନଙ୍କୁ ବିପିଏଲ କାର୍ଡ ଦେବାରେ ବ୍ୟର୍ଥ ହୋଇଛି । ଯାହାଦଦ୍ୱାରାଭାରତ ସରକାର ଦେଉଥିବା ଅର୍ଥ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚି ପାରୁନାହିଁ ।

ପଞ୍ଚାୟତରାଜ ମନ୍ତ୍ରୀ କଳ୍ପତରୁ ଦାସ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ସଫେଇ ଦେଇ କହିଛନ୍ତି ବିରୋଧୀଙ୍କ ଅଭିଯୋଗର କୌଣସି ସତ୍ୟତା ନାହିଁ । ୨୦୦୭ ଓ ୨୦୧୨ରେ ଦେଶର କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ବିପିଏଲ ତାଲିକା ହୋଇନାହିଁ ।

୨୦୦୨ ମସିହାରେ ରାଜ୍ୟରେ ଗରୀବଙ୍କୁ ଚିହ୍ନଟ ଲାଗି ସାମାଜୀକ ଓ ଅର୍ଥନୈତିକ ସୂଚକାଙ୍କ ଭିତିରେ ସର୍ଭେକରିଥିଲେ ସରକାର । ହେଲେ ଏହା ଉପରେ ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ କେତେଗୁଡିଏ ନୀତିଗତ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇବା ସହ ରହିତାଦେଶ ଜାରି କରିଛନ୍ତି ।

୨୦୦୬ରେ ଏହି ରହିତାଦେଶ ଉଠିଥିଲା କିନ୍ତୁ ସେବେଠାରୁ ବିପିଏଲ ତାଲିକା କେଉଁ ପଦ୍ଧତିରେ ହେବାକଥା ତାକୁ ନେଇ କେନ୍ଦ୍ର ରାଜ୍ୟ ବିବାଦରେ ଆଉ ବିପିଏଲ ସର୍ଭେ ହୋଇପାରିଲା ନାହିଁ ।

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍

ଓଡିଶା ଡଟ କମ
ଓଡିଶା ଡଟ କମ

Filed Under: ଓଡିଶା ଖବର, ରାଜନୀତି Tagged With: ଉଚ୍ଚତମ ନ୍ୟାୟାଳୟ, ବିଧାନସଭା, ବିପିଏଲ୍

Primary Sidebar

ଆଖ ପାଖ ଖବର ପାଇଁ ଡାଉନଲୋଡ କରନ୍ତୁ

Odisha Local Logo

Tags

ଅପରାଧ ଆଦିବାସୀ ଓଡିଶା ଓଡ଼ିଶା ଖବର କଂଗ୍ରେସ କଟକ କନ୍ଧମାଳ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର କୋରାପୁଟ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଜଗତସିଂହପୁର ଜିଲ୍ଲାପାଳ ନବ କଳେବର ନାଲକୋ ନିର୍ବାଚନ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶା ପିପିଲି ପୁରୀ ପୋଲିସ ପୋସ୍କୋ ଫୁଲବାଣୀ ବରଗଡ଼ ବିଜେପି ବିଜେଡ଼ି ବିଧାନସଭା ବିଧାୟକ ଭଦ୍ରକ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମାଓବାଦୀ ମାଲକାନଗିରି ମୁଖ୍ୟ ଖବର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ରାଉରକେଲା ରାଜନୀତି ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଶିକ୍ଷା ସମ୍ବଲପୁର ସରକାର ସାକ୍ଷାତକାର ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ହାଇକୋର୍ଟ