• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar
  • ଯୋଗାଯୋଗ
  • ଆମ ସମ୍ପର୍କରେ
  • କପି ରାଇଟ
  • ଓଡିଆ ଶିକ୍ଷା
  • କ୍ୟାରିୟର
  • ବିଜ୍ଞାପନ ନିୟମ
  • ଲେଖକଙ୍କ ପାଇଁ
  • ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ ଘୋଷଣାନାମା
  • ଓଡିଆ ୱେବସାଇଟ
  • ଆମ ବିଜ୍ଞାପନଦାତା

Odisha.com

Connecting Odias

  • ପ୍ରବାସୀ ଓଡିଆ
    • ମନୋରଞ୍ଜନ
    • ଶିକ୍ଷା
    • ଖେଳ
    • ସାହିତ୍ୟ
  • ସାକ୍ଷାତକାର
  • ଅର୍ଥ-ବ୍ୟବସାୟ
  • ରାଜନୀତି
  • ଆମ ସମ୍ପର୍କରେ
    • ବିଜ୍ଞାପନ ନିୟମ
      • ଆମ ବିଜ୍ଞାପନଦାତା
      • ଲେଖକଙ୍କ ପାଇଁ
      • ଚିଠିପତ୍ର
      • ଯୋଗାଯୋଗ
  • ଆମ ରୋସେଇ ଘରୁ

ଓଡିଶା

ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟର ଭବିଷ୍ୟତ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ (ସାକ୍ଷାତକାର)

February 1, 2006 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ Leave a Comment

ଓଡ଼ିଶା ଡଟ୍ କମ୍ ସମ୍ବାଦଦାତା

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଫେବୃୟାରୀ ୧(ଓଡ଼ିଶା ଡଟ୍ କମ୍) “ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟର ଭବିଷ୍ୟତ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ” କହନ୍ତି ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟ କଳାକୁ ତାଙ୍କର ଅବଦାନ ଯୋଗୁଁ ନିକଟରେ ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ଉପାଧି ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶାରୁ ମନୋନୀତ ହୋଇଥିବା ଇଟାଲୀର ଇଲିଆନା ସିତାରିଷ୍ଟି ।

ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ଦଶନ୍ଧି ଧରି ଓଡ଼ିଶାରେ ରହି ଆସୁଥିବା ସିତାରିଷ୍ଟି ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟର ପ୍ରସାର ପାଇଁ ଭୁବନେଶ୍ୱରର ବିନ୍ଦୁ ସାଗର ନିକଟରେ ଖୋଲିଛନ୍ତି “ଆର୍ଟ ଭିଜନ୍” ଡ୍ୟାନ୍ସ ସ୍କୁଲ । ୧୯୯୫ରେ ସେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିବା ଏହି ସ୍କୁଲରେ ଦେଶ ବିଦେଶର ଶତାଧିକ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ଓଡ଼ିଶୀ ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଆସୁଛନ୍ତି ।

ଉତ୍ତର ଇଟାଲୀର ବରଗାମୋରେ ନିଜ ଘରେ ଅସୁସ୍ଥ ବାପାଙ୍କୁ ଭେଟି ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବା ପରେ ଭାରତର ଏହି ସମ୍ମାନ ସଂପର୍କୀତ ଖବର ଶୁଣି ସେ ଖୁସିରେ ଅଭିଭୂତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ । ତେବେ ସେ ଅଧିକ ଖୁସି ହୋଇଥିଲେ ତାଙ୍କ ନାଁ ପାଖରେ ଇଟାଲୀ ବଦଳରେ ଓଡ଼ିଶା ଲେଖା ହେବା ନେଇ ।

“ମୁଁ ଏକ ଭିନ୍ନ ସଂସ୍କୃତିରୁ ଆସିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦାନ କରି ଭାରତ ସରକାର ମୋତେ ତାଙ୍କ ଦେଶର ଜଣେ ସ୍ୱୀକୃତିପ୍ରାପ୍ତ କଳାକାରଭାବେ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି” । ଗତ ଗୁରୁବାର ୫୭ ତମ ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ଅବସରରେ ଏହି ସମ୍ମାନଜନକ ଉପାଧି ଲାଭ କରିବା ପାଇଁ ମନୋନୀତ ହୋଇଥିବା ଇଲିଆନା ଓଡ଼ିଶା ଡଟ୍ କମ୍ କୁ ଏକ ସାକ୍ଷାତକାରରେ କହନ୍ତି ।

“ନିଜ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପଥରେ ଆଗେଇବା ପାଇଁ ଏହିଭଳି ସମ୍ମାନସବୁ ଜଣକୁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଇଥାଏ” । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟର ପ୍ରସାର ହେଉଛି ବିଦେଶରୁ ଆସି ନିଜକୁ ଉତ୍କଳୀୟ ଭାବଧାରାରେ ଉଦ୍ବୁଦ୍ଧ କରିଥିବା ଏହି ଅବିବାହିତା ମହିଳାଙ୍କ ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ ।

୧୯୬୦ ମସିହାରେ ଚାଲିଥିବା ଫ୍ଲାୱାର ପାୱାର ଆନ୍ଦୋଳନରେ ସେ ଅଂଶ ଗ୍ରହଣ କରିଥିବା ଇଲିଆନା ପୂର୍ବରୁ ଜଣେ ଥିଏଟର କଳାକାର ଥିଲେ ।

ପ୍ରାୟ ୨୭ ବର୍ଷ ତଳେ ନିଜ ଦେଶ ଛାଡି ଭାରତ ଆସିବା ପରେ ସେ କେରଳରେ କଥକଳୀ ଶିକ୍ଷା କରିଥିଲେ । ପରେ ନୃତ୍ୟ ଉପରେ ଅଧିକ ଜିଜ୍ଞାସା ତାଙ୍କୁ ଓଡ଼ିଶା ଆଣିଥିଲା ।

୧୯୭୯ ମସିହାରେ ସେ କଟକରେ ଗୁରୁ କେଳୁଚରଣ ମହାପାତ୍ରଙ୍କୁ ଭେଟିଥିଲେ ।

“ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ତାଙ୍କଠାରୁ କେତେକ ଅଙ୍ଗଭଙ୍ଗୀ ଶିଖିବା ପରେ ମୁଁ ଫେରିଯିବି ବୋଲି ଭାବିଥିଲି । କିନ୍ତୁ ଏଇଠି ଯେ, ମୋର ଭାଗ୍ୟ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ହେବ ବୋଲି ସେତେବେଳ ମୁଁ ଜାଣି ନ ଥିଲି । ଓଡ଼ିଶୀ ବିଷୟରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଶିକ୍ଷା କରିବାରେ ମୋର ଆଗ୍ରହ ମୋତେ ଏଇଠି ବାନ୍ଧି ରଖିଲା” ।

ପିଲାବେଳେ କ୍ଲାସିକାଲ ବାଲେଟ୍ ଡ୍ୟାନ୍ସ ଶିଖୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବାପା ମାଆଙ୍କ ଋଢିବାଦୀ ଚିନ୍ତାଧାରା ଯୋଗୁଁ ସେ ନୃତ୍ୟ ପାଇଁ ସମୟ ଦେଇ ପାରି ନ ଥିଲେ ।

ତେବେ ୧୬ ବର୍ଷ ବୟସରେ ସେମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଇଲିଆନା ସ୍ୱର ଉତ୍ତୋଳନ କରିଥିଲେ । ତାଙ୍କ ବାପା ଜଣେ ପ୍ରକାଶକ ଏବଂ ରାଜନୈତିକ । ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଭାଇ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ଭଉଣୀ ଅଛନ୍ତି ।

ସିତାରିଷ୍ଟି ତାଙ୍କର ଇଟାଲୀୟ ନାଗରିକତ୍ୱ ତ୍ୟାଗ କରି ନାହାନ୍ତି । ତେବେ ସେ ପ୍ରାଞ୍ଜଳଭାବେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା କହି ପାରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଥାନୀୟ ଖାଦ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ରୁଚି ରଖନ୍ତି ।

ଜଣେ ବିଦେଶୀନିଭାବେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତାଙ୍କୁ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡୁଥିଲା । ଆଜିକାଲି କିନ୍ତୁ ପୃଥିବୀର ଯେ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଜଣେ ଭାରତୀୟ କଳାକାରଭାବେ ନୃତ୍ୟ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାରେ ନିଜକୁ ଖାପ ଖୁଆଇ ସାରିଲେଣି ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି ।

ଆମେରିକା, ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା, ଇଟାଲୀ, ଫ୍ରାନ୍ସ, ଡେନ୍ମାର୍କ, ପୋଲାଣ୍ଡ, ମାଲେସିୟା ଆଦି ଦେଶରେ ସେ ତାଙ୍କର ନୃତ୍ୟ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି ।

ଅନ୍ୟ ବିଦେଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ରଗୁଡିକ ଭଳି ଇଟାଲୀରେ ମଧ୍ୟ ଓଡ଼ିଶୀର ଚାହିଦା ରହିଛି । ନୃତ୍ୟର ଭାବକୁ ପୂରାପୂରି ବୁଝି ନ ପାରିଲେ ମଧ୍ୟ ସେଠାକାର ଲୋକମାନେ ଏହାକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ପସନ୍ଦ କରନ୍ତି ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି ।

ତାଙ୍କ ଦେଶରେ ଦର୍ଶନ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଡକ୍ଟରେଟ୍ ଲାଭ କରିଥିବା ସିତାରିଷ୍ଟ କଟକ ସହରରେ ବାର ବର୍ଷ ରହିବା ପରେ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଆସିଥିଲେ ।

ଓଡ଼ିଶୀ ବ୍ୟତୀତ ମୟୂରଭଞ୍ଜ ଜିଲ୍ଲାର ଛଉ ନୃତ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ସେ ନିପୂଣା । ଆବଶ୍ୟକସ୍ଥଳେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଛଉ ମଧ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତି ।

ଶିକ୍ଷାଦାନ ବ୍ୟତୀତ ସିତାରିଷ୍ଟି ଭାରତର ଆଦିବାସୀ ନୃତ୍ୟ ଉପରେ ଭାରତୀୟ ଏବଂ ବିଦେଶରେ ପ୍ରକାଶିତ ପତ୍ରିକା ଗୁଡିକରେ ଲେଖୁଛନ୍ତି ।

କଟକ ଦୂର ଦର୍ଶନରେ ଜଣେ “ଏ” ଗ୍ରେଡ କଳାକାରର ମାନ୍ୟତା ପାଇଥିବା ସିତାରିଷ୍ଟି ୧୯୯୨ରେ ଇଟାଲୀରେ ସମ୍ମାନଜନକ “ଲିଓନାଡ ମାସିନ ଫର୍ ଦି ଆର୍ଟ ଅଫ୍ଡ୍ୟାନ୍ସ” ପୁରସ୍କାର ପାଇବା ସହ ୧୯୯୪ ମସିହା ଡିସେମ୍ବରରେ ମୁମ୍ବାଇର ସୁର ସିଙ୍ଗର ସଂସଦ ପକ୍ଷରୁ ରାସେଶ୍ୱର ଉପାଧି ଲାଭ କରିଛନ୍ତି ।

ବଙ୍ଗଳା ସିନେମା “ୟୁଗାନ୍ତ” ରେ ନୃତ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଧେଶନା ପାଇଁ ମେ ୧୯୯୬ରେ ସେ ଜାତୀୟ ପୁରସ୍କାର ଲାଭ କରିଥିବା ଏହି କଳାକାର ସେହି ବର୍ଷ ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଦତ୍ତ ଏକ ଫେଲୋଶିପ୍ ପାଇ ସେ “ଦି ମେକିଂ ଅଫ୍ ଏ ଗୁରୁ” ପୁସ୍ତକ ଲେଖିଥିଲେ ।

୧୯୯୧ ମସିହାରେ ଇନ୍ଦିରା ଗାନ୍ଧୀ ନ୍ୟାସନାଲ ସେଣ୍ଟର ଫର ଦି ଆର୍ଟସର ତତ୍ତ୍ୱାବଧାନରେ ଓଡ଼ିଶାର ସାମରିକ କଳା(ମାର୍ଶାଲ ଆର୍ଟସ) ଉପରେ ଗବେଷଣା କରିଛନ୍ତି ।

ଅଧାରୁ ନୃତ୍ୟଶିକ୍ଷା ଛାଡୁଥିବା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସେ ଦୁଃଖିତ ଥିବା କହିଛନ୍ତି । ତାଙ୍କ ମତରେ ମନରେ ସମର୍ପଣ ଭାବ ନେଇ ନୃତ୍ୟ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ ଅଭିନୟ ଜୀବନ୍ତ ଏବଂ ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ହୋଇଥାଏ ।

ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ୍

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ସାକ୍ଷାତକାର Tagged With: ଇଲିଆନା ସିତାରିଷ୍ଟି, ଓଡିଶା, ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ଉପାଧି, ସାକ୍ଷାତକାର, ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ

ଅନ୍ୟକୁ ଦୋଷ ନ ଦେଇ ନିଜ କାମ କରିବା ବିକାଶର ମନ୍ତ୍ର

October 19, 2005 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ Leave a Comment

କାନାଡା,ଅକ୍ଟୋବର ୧୯,(ଓଡିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ୍), କାନାଡାରେ ସୂଚନା ପ୍ରଯୁକ୍ତି କମ୍ପାନୀ “ସିଏସଡ଼ିସି ସିଷ୍ଟମ’ ଆରମ୍ଭ କରି ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିଜର ସଫ୍ଟୱେର ପାଇଁ ଖ୍ୟାତି ଅର୍ଜନ କରିଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଶ୍ରଦ୍ଧାନନ୍ଦ ମିଶ୍ର । ତାଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ କରିଥିଲେ ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ମହାନ୍ତି ।

କଟକର ରେଭେନ୍ସା କଲେଜରୁ ବିଏସସିରେ ଅନର୍ସ ୱିଥ ଡ଼ିଷ୍ଟିଙ୍ଗସନ ରଖି ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବାପରେ ବାଙ୍ଗାଲୋରର ଇଣ୍ଡିଆନ ଇନଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟ ଅଫ ସାଇନ୍ସ । ତା ପରେ ଏକ ବୃତ୍ତିରେ କାନାଡ଼ାରେ ସ୍ନାତକୋତ୍ତର ଡିଗ୍ରୀ ।

ସେଠାରେ ବୃହତ ବହୁରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ କର୍ପୋରେସନରେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ପ୍ରୋଗ୍ରାମର ଓ ପରେ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ବ୍ୟାଙ୍କ ଓ ଟେଲିକମ୍ୟୁନିକେସନ କମ୍ପାନୀରେ ପରିଚାଳକ ପଦବୀରେ ଚାକିରି କରିଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଶ୍ରଦ୍ଧାନନ୍ଦ ମିଶ୍ର କୋଡିଏ ବର୍ଷ ହେଲା ସୂଚନା ପ୍ରଯୁକ୍ତି କ୍ଷେତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ନିଜ ପାଇଁ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପରିଚୟ ।

ତାଙ୍କ ମାଲିକାନାରେ ଚାଲିଥିବା ଏହି କମ୍ପାନୀର ନାଁଆ ହେଉଚି ସିଏସଡ଼ିସି ସିଷ୍ଟମ । ଏହାର ମୁଖ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ କାନାଡାର ଟରଣ୍ଟୋଠାରେ ରହିଥିବା ବେଳେ ଏହାର କ୍ଷେତ୍ରୀୟ ଦପ୍ତରମାନ ଆମେରିକାର ସେଣ୍ଟ ପିର୍ଟ୍ସବର୍ଗ, ଫ୍ଲୋରିଡ଼ା, ଭାଙ୍କ୍ୟୁଭର, ସାନ ଫ୍ରାନସିସ୍କୋ, ଡ଼େନବେର ରହିଛି । ସିଏସଡ଼ିସିରେ ୧୦୦ ଜଣ କର୍ମଚାରୀ କାର୍ଯ୍ୟକରୁଛନ୍ତି ।

ଓଡ଼ିଶାରେ ମଧ୍ୟ ସେ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ଏକ ସଫ୍ଟୱେର ଡେଭେଲପମେଣ୍ଟ ସେଣ୍ଟର ।

ଶ୍ରଦ୍ଧାନନ୍ଦ ପରିକଳ୍ପନା ଓ ବିକାଶ କରିଥିବା “ଆମଣ୍ଡା” ନାମକ ସଫ୍ଟୱେର ସରକାରମାନଙ୍କୁ ସବୁସ୍ତରରେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ରାଇଟ ନକରି ମଧ୍ୟ ଜନତାକୁ ସ୍ୱୟଂକ୍ରିୟ ଭାବେ ସେବା ଯୋଗାଇ ଦେବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଆସୁଛି ।

ଗତ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ଧରି କାନାଡ଼ା, ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାରେ ଇ-ପ୍ରଶାସନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିଭିନ୍ନ ମ୍ୟୁନିସିପାଲିଟି, ପ୍ରୋଭିନ୍ସ,ରାଜ୍ୟ ତଥା ସଂଘୀୟ ସରକାରଙ୍କୁ ଏହି ସଫ୍ଟୱେର ଜନତାଙ୍କୁ ସବୁଠାରୁ କ୍ଷିପ୍ର ତଥା ଦକ୍ଷତାର ସହିତ ସେବା ଯୋଗାଇଦେବାପାଇଁ ସମର୍ଥ ହୋଇପାରିଛି ।

ମୁଁ ମୋ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରୁଛି କେବେବି ସାମାନ୍ୟତମଭାବେ ଉଦାସ ହୋଇନାହିଁ । ମତେ ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ଗସ୍ତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଯେଉଁଠାକୁ ଯାଏନା କାହିଁକି, ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ପରିମାଣରେ ପଢିବା ତଥା ଯୋଗାଭ୍ୟାସ ପାଇଁ ସମୟ ପାଇଥାଏ । ବଳକା ସମୟରେ ଭାରତୀୟ ବୈଦିକ ସଂସ୍କୃତି ବିଷୟରେ ଅଧ୍ୟୟନ ଓ ଗବେଷଣା କରିବାକୁ ଭଲ ପାଏ, ଓଡ଼ିଶା ଡଟ୍ କମ୍ କୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାରରେ କହନ୍ତି ଶ୍ରଦ୍ଧାନନ୍ଦ ।

ମୋର ତିନୋଟି ପିଲା- ମୋହନ, ବିଜୟ ଏବଂ ପ୍ରାଚୀ । ମୋହନ ଓ ପ୍ରାଚୀ ଭାରତ ତଥା ବଲିଉଡ଼ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଜଗତକୁ ମିଶାଇ ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିର ସବୁ କଥାକୁ ଖୁବ ଭଲ ପାଆନ୍ତି ଓ ସେମାନେ ବହୁ ସମୟରେ ମୋ ସହିତ ଭାରତ ଗସ୍ତରେ ଯାଇଥାଆନ୍ତି ।

ନିଜ ଜନ୍ମ ମାଟି ପାଇଁ କିଛି କରିବା ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ମୁଁ ପ୍ରାୟ ତିନିବର୍ଷ ତଳୁ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଗୋଟିଏ ଗବେଷଣା ଓ ଉନ୍ନୟନ କେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଛି । ଇତିମଧ୍ୟରେ ଏହି କେନ୍ଦ୍ରର ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ବିକାଶ ମଧ୍ୟ ଘଟିଛି । ଆଗାମୀ ବର୍ଷକ ମଧ୍ୟରେ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଏକ ସେଣ୍ଟର ଅଫ ଏକ୍ସଲେନ୍ସ ଇନ ଗଭର୍ଣ୍ଣନାନ୍ସ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବାର ଯୋଜନା ରହିଛି ।

ଏହା କେବଳ ସରକାରଙ୍କ ପାଇଁ ଉନ୍ନତ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ବିକଶିତ କରିବ ବୋଲି ନୁହେଁ, ଏହା ବିଶ୍ୱର ବହୁ ସରକାରଙ୍କର ଭଲ ଭଲ କାର୍ଯ୍ୟ ପଦ୍ଧତିକୁ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ଆଗରେ ରଖିପାରିବ । ଲୋକେ ସେତିକିବେଳେ ନିଜକୁ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଗୋଟିଏ ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ଅଙ୍ଗ ବୋଲି ମନେକରିବେ ଯେତେବେଳେ ସରକାର ଓ ଏହାର କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀ ସ୍ୱଚ୍ଛ ହେବ ।

“ଯେତେବେଳେ ବାଙ୍ଗାଲୋର ତଥା କାନାଡ଼ାରେ ଉଚ୍ଚତର ଶିକ୍ଷା ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଥିଲି, ମୁଁ ଜାଣିନଥିଲି ଯେ କାନାଡ଼ାରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ, ପରିବାର ଗଠନ କରିବା ପାଇଁ ତଥା ଏକ ବିଶ୍ୱସ୍ତରୀୟ ସଫ୍ଟୱେର ବ୍ୟବସାୟ ବିକଶିତ କରିବାପାଇଁ ଏଭଳି ଏକ ଚମତ୍କାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବ” ସେ କହିଛନ୍ତି ।

ଆପଣ କେବେ ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶରେ ନିଜକୁ ସାମିଲ କରିବା ପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି କି ? ଯଦି କରିଛନ୍ତି ତାହା କିପରି ?

ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରରେ ସେ କହନ୍ତି “ମୁଁ ଓଡ଼ିଶାକୁ ବହୁତ ଭଲପାଏ । ଆମ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ବିଶ୍ୱସ୍ତରୀୟ ବୈଷୟିକ ବିକାଶ କେନ୍ଦ୍ର ବିକଶିତ କରିବାକୁ ଯାହା କିଛି କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ମୁଁ କରିବି”।

ସମ୍ପ୍ରତି ଓଡ଼ିଶା ଯେଉଁ ଦୁଃଖଦ ଅବସ୍ଥା ଦେଇ ଗତି କରୁଛି ସେଥିପାଇଁ ଆପଣ କାହାକୁ ଦାୟୀ କରିବେ?

“ହଁ! ଓଡ଼ିଶାକୁ ଏହାର ସାମର୍ଥ୍ୟ ମୁତାବକ ପୂର୍ଣ୍ଣ କ୍ଷମତା ହାସଲ କରିବାପାଇଁ ଅନେକ ବାଟ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ତେବେ କେବଳ ପରସ୍ପର ପରସ୍ପରକୁ ଦୋଷ ଦେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଏକ ଉତ୍ତମ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ନିଜର ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି ଖଟାଇବାରେ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ” ।

ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପାଇଁ ଆପଣ ନିଜକୁ କୌଣସି ସ୍ତରରେ ଓ କୌଣସି ସମୟରେ ସାମିଲ କରିଛନ୍ତି କି ? ଏହା ଫଳପ୍ରଦ ହୋଇଛି କି?

“ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ଓଡ଼ିଶାରେ ଯେତିକି ଉଦ୍ୟମ କରିଛି ଓ ଯେତିକି ଅର୍ଥ ଖଟାଇଛି ତାହା ନିଶ୍ଚିତ ଫଳପ୍ରଦ ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଛି । ଏହାର ଶ୍ରେୟ ମୁଁ ଭୁବନେଶ୍ୱରଠାରେ ଥିବା ମୋ କମ୍ପାନୀର କର୍ମଚାରୀମାନଙ୍କୁ ତଥା ଏଣ୍ଟରପ୍ରାଇଜ ସଫ୍ଟୱେର ସଲ୍ୟୁସନ ପ୍ରାଇଭେଟ ଲିମିଟେଡର ଦକ୍ଷ ପରିଚାଳନାକୁ ଶ୍ରେୟ ଦେବି” ।

“ଏଠାରେ ଆମର ବ୍ୟବସାୟ ପାଇଁ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ସୁବିଧାସୁଯୋଗ ରହିଛି । ତା ସହିତ ଓଡ଼ିଶା ସରକାରଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଏକ ସୁଯୋଗ ଆସିଛି ଯେତେବେଳେ କି ସିଏ ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନର ଏହି ସୁଯୋଗକୁ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବେ ଓ ସାରା ବିଶ୍ୱ ଯେଉଁ ପ୍ରଶାସନିକ ଦକ୍ଷତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛି ତାର ଅନୁଭୂତି ପାଇପାରିବେ” ।

ଆପଣଭାବୁଛନ୍ତି କି ଓଡ଼ିଶାକୁ କୌଣସି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅବହେଳା କରାଯାଇଛି ? ଯଦି ହଁ, ତେବେ କେଉଁ କେଉଁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହା କରାଯାଇଛି ?

ଏହି ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରରେ ସେ କହନ୍ତି “ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁନାହିଁ ଯେ ଓଡ଼ିଶାକୁ କେହି କେଉଁଠାରେ ଅବହେଳା କରୁଛି । ଏହାକୁ ଯଦି କେହି ଅବହେଳା କାରୁଛି ତେବେ ସେମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ନିଜେ ଓଡ଼ିଶାର ଜନସାଧାରଣ” ।

“ଆମେ ଆମ ରାଜନେତାମାନଙ୍କର ଅବଗୁଣଗୁଡ଼ିକୁ ଗ୍ରହଣ କରିନେବା ଫଳରେ ନିଜକୁ ନିମ୍ନଗାମୀ ତଥା ଅରାଜକତା ଆଡ଼କୁ ଟାଣି ନେଉଛୁ” ।

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ସାକ୍ଷାତକାର Tagged With: ଓଡିଶା, ରେଭେନ୍ସା କଲେଜ, ଶ୍ରଦ୍ଧାନନ୍ଦ ମିଶ୍ର, ସାକ୍ଷାତକାର

ସମ୍ମିଳିତଭାବେ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେଲେ ଓଡିଶାର ବିକାଶ ହେବ

June 26, 2005 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ Leave a Comment

ଭୁବନେଶ୍ଵର,ଜୁନ ୨୬ (ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍)ଚୀନର ସଂଘାଇ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଭିଜିଟିଂ ପ୍ରଫେସର ଓ ଆମେରିକାର ଟ୍ରୟ ଷ୍ଟେଟ୍ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଇଂଲଣ୍ଡ କଉଣ୍ଟ୍ରି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଅଧ୍ୟାପନା କରୁଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଡ଼ଃ. କୁମାର ଦାସଙ୍କ ସହ ଏକ ସାକ୍ଷାତକାର

ଡ଼ଃ. କୁମାର ଦାସ ଭୁବନେଶ୍ୱରର ଉତ୍କଳ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଅର୍ଥନୀତି ବିଭାଗର ଜଣେ ବରିଷ୍ଠ ପ୍ରଫେସର । ସିନେଟ ସଦସ୍ୟ, ବୋର୍ଡ ଅଫ୍ ଷ୍ଟଡିଜ୍, ତଥା ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଆପ୍ଲାଏଡ୍ ଇକୋନମିକ୍ସ ବିଭାଗର ମୁଖ୍ୟ ପଦବୀରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ଆସିଥିବା ଦାସ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ସାମୟିକ ଛୁଟି ନେଇ ଚୀନର ସଂଘାଇ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଭିଜିଟିଂ ପ୍ରଫେସର ଓ ଆମେରିକାର ଟ୍ରୟ ଷ୍ଟେଟ୍ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଇଂଲଣ୍ଡ କଉଣ୍ଟ୍ରି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଅଧ୍ୟାପନା କରୁଛନ୍ତି ।

ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ୍ କୁ ନିକଟରେ ଓଡ଼ିଶା ର ବିଭିନ୍ନ ସମସ୍ୟା ସମ୍ପର୍କରେ ସେ ଦେଇଥିବା ଏକ ସାକ୍ଷାତକାର ର ମୁଖ୍ୟ ଅଂଶ ।

ଓଡିଶାର ଆର୍ଥିକ ଦୁର୍ଦ୍ଧଶା ସମ୍ପର୍କରେ ସମସ୍ତେ ଆଲୋଚନା କରୁଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଏହି ସମସ୍ୟାର ମୂଳ ମଞ୍ଜି କେଉଁଠି?

ଆର୍ଥିକ ଅନିୟମିତତା ଏବଂ ଅତୀତରେ ଉଚ୍ଚ ସ୍ତରରେ ହୋଇଥିବା ଦୁର୍ନୀତି ହିଁ ଆଜି ପ୍ରାକୃତିକ ସମ୍ପଦରେ ଭରା ଓଡିଶା ପାଇଁ ଦୁର୍ଦ୍ଧଶାର କାରଣ ବୋଲି ମୋର ଦୃଢ ବିଶ୍ୱାସ । ଦୂରଦୃଷ୍ଟି ଏବଂ ମୁଖ୍ୟ ସମସ୍ୟାକୁ ବୁଝିବାର ଦକ୍ଷତାର ଅଭାବ ମଧ୍ୟ ଆମ ଭିତରେ ରହିଛି ।

ଯେଉଁମାନେ ରାଜ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ନୁହନ୍ତି । ଓଡିଶାବାସୀ ପ୍ରତିବାଦର ସ୍ୱର ଉତ୍ତୋଳନ କରନ୍ତିନି । ଏତିକି ନୁହେଁ ସେମାନେ ଆବଶ୍ୟକତାଠାରୁ ଅଧିକ ସରଳ ।

ରାଜ୍ୟର ଦୃତ ଆର୍ଥିକ ଅଭିବୃଦ୍ଧି ନିମିତ୍ତ ଆପଣଙ୍କ ମତରେ କେଉଁ ଉଦ୍ୟୋଗକୁ ଅଧିକ ପ୍ରାଧାନ୍ୟତା ଦିଆଯିବା ଆବଶ୍ୟକ?

ଖଣି, ସାମୁଦ୍ରିକ ଏବଂ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତ୍ତିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ସାଙ୍ଗକୁ କୃଷିକୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯିବା ନିହାତି ଜରୁରୀ । ଆଖିଦୃଶିଆ ବିକାଶ ସକାଶେ ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ ଶିକ୍ଷା ତଥା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଉଦ୍ୟୋଗର ସଂସ୍କାର ଆବଶ୍ୟକ ।

ରାଜ୍ୟର ସାମ୍ପ୍ରତିକ ଆର୍ଥିକ ଦୁର୍ଦ୍ଧଶା ନିମନ୍ତେ ଆପଣ କାହାକୁ ଦାୟୀ କରିବେ ଏବଂ କାହିଁକି?

ଦାୟିତ୍ୱ ଦୃଷ୍ଟିରୁ, ତିନି ଶ୍ରେଣୀର ନାଗରିକଙ୍କୁ ଦାୟୀ କରିବି । ସବୁ ଜାଣି ବି କିଛି ନଜାଣିବାର ଅଭିନୟ କରୁଥିବା ବ୍ୟୁରୋକ୍ରାଟ ଗୋଷ୍ଠୀ ହେଲେ ପ୍ରଥମ, ସମ୍ବେଦନହୀନ ଜୀବ ଭାବେ ପରିଚିତ ରାଜନୀତିଜ୍ଞ ଦ୍ୱିତୀୟ ଏବଂ ପ୍ରତିବାଦର ସ୍ୱର ଉତ୍ତୋଳନ କରିବାକୁ ପଛଘୁଞ୍ଚା ଦେଉଥିବା ଶିକ୍ଷିତ ଓ ପେଶାଦାର ଗୋଷ୍ଠୀ ତୃତୀୟ ।

ଅନ୍ୟ ଦେଶ ଓ ରାଜ୍ୟର ଯୋଜନା ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ଶିକ୍ଷାବିତମାନେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନେଉଥିବାବେଳେ ଉତ୍କଳ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ତଥା ରାଜ୍ୟର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ଗୁଡିକ ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ କାହିଁକି ପଛରେ ପଡିଛନ୍ତି ଓ ଏଥିଲାଗି ଦାୟୀ କିଏ?

ଅତୀତରେ ନିସ୍କ୍ରିୟତାର ପ୍ରଭାବ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମଗ୍ର ରାଜ୍ୟରେ ଅନୁଭୂତ ହେଉଛି । ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଶାସକ ଏବଂ ଶାସନ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଦୁଷ୍କର୍ମ ଓ ସାମନ୍ତବାଦ ପ୍ରଥା ଏବେ ମଧ୍ୟ ଆଚ୍ଛାଦିତ କରି ରଖିଛି । ଇ-ଗଭର୍ଣ୍ଣାନ୍ସ ଆରମ୍ଭକରି ଆମେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବୁଦ୍ଧିଆ ବୋଲି ଦାବି କରୁଛୁ ।

ତେବେ ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଲୋକମାନଙ୍କ ସମ୍ପୃକ୍ତିର ସ୍ୱପ୍ନ ଅଦ୍ୟାବଧି ସାକାର ହୋଇପାରିନାହିଁ । ଶିକ୍ଷାବିତମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ କାରଖାନାର କର୍ମଚାରୀ କିମ୍ବା ବେତନପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷକ ନତୁବା ସ୍ୱରହୀନ ଚାକର ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଉଛି ।

ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଗୁଡିକ ସଂକୁଚିତ ହୋଇ ଟିଉଟୋରିଆଲ୍ କଲେଜରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି । ସ୍ୱୟଂ ଶାସିତ କଲେଜ ଓ ଡିମ୍ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଗୁଡିକ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣଭାବେ ନଷ୍ଟ କରି ସାରିଲେଣି । ବୟସ୍କ, ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରଫେସର ଓ ପ୍ରତିଭାବାନ ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କୁ ଅବହେଳା କରାଯାଉଛି ।

ଅଗ୍ରଣୀ ସମାଜରେ ପ୍ରଫେସରମାନଙ୍କୁ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଆସନ ମିଳିଥାଏ । ବୟସ ବିଚାରକୁ ନନେଇ ସେମାନଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ଓ ଅଭଜ୍ଞତାକୁ ସରକାର ସମାଜ ବିକାଶ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବିନିଯୋଗ କରିଥାନ୍ତି । ସମାଜ ସକାଶେ ଗୋଟିଏ ଡାକ୍ତରର ଭୂମିକା ଯାହା ସୂକ୍ଷ୍ମଭାବେ ବିଚାର କଲେ ଜଣେ ପ୍ରଫେସରର ଅବଦାନ ମଧ୍ୟ ତତୁଲ୍ୟ ।

ଶିକ୍ଷାବିତମାନଙ୍କୁ ଗଠନମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବିନା ଦ୍ୱିଧାରେ ନିୟୋଜିତ କରାଯାଇପାରିବ । ତେବେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟର ବିଷୟ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଏଥିପ୍ରତି ଆଦୌ ଦୃଷ୍ଟି ଦିଆଯାଉନାହିଁ ।

ଦେଶର ଏକ ନମ୍ବର ରାଜ୍ୟ ରୂପେ ଓଡିଶାକୁ ଗଢି ତୋଳିବା ଲାଗି ଆପଣଙ୍କର କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଅଛି କି?

ଏ ଦିଗରେ ମୁଁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତଭାବେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଶାଶୂନ୍ୟ । ନିଜର ସକରାତ୍ମକ ଚିନ୍ତାଧାରା ରହିଛି ବୋଲି କଦାପି ଛଳନା କରିବି ନାହିଁ । ଜଣେ ରାଜନେତା କିମ୍ବା ବ୍ୟୁରୋକ୍ରାଟ ଭଳି କିଛି କହିବି ନାହିଁ । ବାସ୍ତବ କଥା ବିଚାର କରିବା । ଦେଶର ଏକ ନମ୍ବର ରାଜ୍ୟ ହୋଇଯିବୁ ଭାବିବା କେବଳ ମରୀଚିକା ତୁଲ୍ୟ କହିଲେ ଅତ୍ୟୁକ୍ତି ହେବ ନାହିଁ ।

ସରଳ ଭାଷାରେ କହିବାକୁ ଗଲେ, ଏଭଳି ଚିନ୍ତା କରିବା କେବଳ ଅତ୍ୟଧିକ ଆଶାବାଦୀ ବୋଲି କୁହାଯିବ ନାହିଁ ବରଂ ଲଜ୍ୟାକର ବିଷୟ ମଧ୍ୟ । ବର୍ତ୍ତମାନର ପରିସ୍ଥିତି ବଦଳାଇ ଦେବାପାଇଁ ଆମେ ରାଜ୍ୟବାସୀ ଯଦି ସମ୍ମିଳିତଭାବେ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେବା ତେବେ ପରିସ୍ଥିତିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାର ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି ।

ପ୍ରଥମେ ଆମେ ଆମର ମୌଳିକ ସମସ୍ୟା ଗୁଡିକର ସମାଧାନ ନିମିତ୍ତ ଉଦ୍ୟମ କରିପାରିଲେ ରାଜ୍ୟର ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ମାନଚିତ୍ର ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ବଦଳିବ । ଗ୍ରାମ୍ୟ ଅର୍ଥନୀତି, ଗ୍ରାମ୍ୟ ଜୀବିକା ପଦ୍ଧତି, ସେଚ, ଅଣ କୃଷି ଉଦ୍ୟୋଗର ବିକାଶ ସାଧିତ ହୋଇପାରିଲେ ଆମେ ଅନେକ ବାଟ ଅଗ୍ରସର ହୋଇପାରିବା ।

ନଚେତ ଉପରେ ସମୃଦ୍ଧିର ଲକ୍ଷଣ ଦିଶିଲେ ମଧ୍ୟ ଭିତରେ ଫମ୍ପା ହୋଇ ରହିଥିବା ଏଥିରେ ତିଳେ ହେଲେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ ।

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ସାକ୍ଷାତକାର Tagged With: ଉତ୍କଳ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ, ଓଡିଶା, ଡ଼ଃ. କୁମାର ଦାସ, ବିକାଶ, ସାକ୍ଷାତକାର

ନିଯୁକ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରଧାନ ଆବଶ୍ୟକତା

March 8, 2005 by News Bureau Leave a Comment

୩ ମାର୍ଚ (ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ), ଉତ୍ତର ଆମେରିକାରେ ଥିବା ଆଲାସ୍କା ଫେୟାରବ୍ୟାଙ୍କ୍ସ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଜିଓଲୋଜିକାଲ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ବିଭାଗରେ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ପ୍ରଫେସର ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଦେବସ୍ମିତ ମିଶ୍ରଙ୍କ ସହ ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ କମର ବିଶେଷ ସାକ୍ଷାତକାର

ଆଲାସ୍କା ଫେୟାରବ୍ୟାଙ୍କ୍ସ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଜିଓଲୋଜିକାଲ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ବିଭାଗରେ ଜଣେ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ପ୍ରଫେସର ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି ଦେବସ୍ମିତ । ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାର ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ ଆଲାସ୍ମା ରାଜ୍ୟ ହେଉଛି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅନୁନ୍ନତ ।

ତାଙ୍କର ସହଧର୍ମିଣୀ ନୀଳିମା ନର୍ସିଂ(ସେବିକା କାର୍ଯ୍ୟ) ଶିକ୍ଷା ଚାଲୁରଖିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି କରିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଜଣେ ସାମୟିକ (ପାର୍ଟ-ଟାଇମ) ଛାତ୍ରୀ ।

ସଂବୀତ ନାମକ ଜଣେ ୧୪ବର୍ଷୀୟ ପୁଅ ଓ ମନୀଷା ନାମ୍ନି ୭ ବର୍ଷୀୟା ଝିଅ । ଉଭୟ ସେମାନଙ୍କ ପାଠ ଓ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ବର୍ହିଭୂତ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଉତ୍ତମ ଭାବେ ସଂପାଦାନ କରନ୍ତିି ।

ପ୍ରକୃତିର ଛବି ଉତ୍ତୋଳନ,ସଂଗୀତ ଶ୍ରବଣ, ସଂଗୀତ ପରିବେଷଣ,ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ର ପରିଚାଳନା ,ଉପନ୍ୟାସ , ଅନ୍ୟାନ ପୁସ୍ତକ ଅଧ୍ୟୟନ ଓ ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁପାତରେ ପରାମର୍ଶ ପ୍ରଦାନ ପ୍ରତିଦେବସ୍ମିତଙ୍କର ବିଶେଷ ଆଗ୍ରହ ରହିଛି ।

“ଆଲାସ୍କାର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଓ ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ମୁଁ ବହୁତ ଭଲ ପାଏଁ କାରଣ ଆଲାସ୍କାର ଜନସାଧାରଣଙ୍କର ଭାରତବାସୀଙ୍କ ସହିତ ଅନେକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ରହିଛି ”ସେ କହନ୍ତି ।

ଆପଣ କେତେ ବର୍ଷ ଧରି ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଲେଣି ? ବର୍ଷକୁ ଆପଣ କେତେ ଥର ଓଡ଼ିଶା ପରିଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି ? ଆପଣ ଯଦି ଓଡ଼ିଶା ଆଗମନ କରୁଛନ୍ତିି ,ତାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ କଣ?

ଥାଇଲାଣ୍ଡରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ଲାଭ ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ୧୯୮୫ ମସିହାରେ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଥିଲି । ମୁଖ୍ୟତଃ ମୋର ପରିବାରବର୍ଗଙ୍କୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ କାଁ ଭାଁ ଓଡ଼ିଶା ଗସ୍ତରେ ଯାଇଥାଏ ।

ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପ୍ରକିୟାରେ କୋଣସି ଉପାୟରେ ଭାଗିଦାରୀ ହେବା ପାଇଁ ଆପଣ ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି କି? ଯଦି ହଁ ,ତେବେ କିଭଳି ଭାବରେ ?

ପ୍ରକୃତରେ ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନର କିଭଳି ଉତ୍ତର ଦେବି ମୁଁ ଜାଣିପାରୁନାହିଁ । ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପ୍ରସଙ୍ଗ ସବୁବେଳେ ମୋ ଚିନ୍ତା ରାଜ୍ୟରେ ରହିଛି । ବାସ୍ତବବାଦୀ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନୟନ ପାଇଁ ମୋର କିଛି ଅବଦାନ ଅଛି କି ବୋଲି ଯଦି ପ୍ରଶ୍ନ ଥାଏ,ତେବେ ତାର ଉତ୍ତର ନାଁ” ।

ସେଭଳି ଅବଦାନ ଥିଲେ ମୁଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରିଥାନ୍ତି । ଓଡ଼ିଶାର ସମୃଦ୍ଧି ବା ଉନ୍ନୟନରେ ସହଭାଗୀ ହେବାର ଯଥେଷ୍ଟ ସୁଯୋଗ ରହିଛି ,ମୁଁ ଜାଣେନା ମୋର ସେଥିରେ କୌଣସି ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଭୂମିକା ରହିବିକି ନାହିଁ ।

ଓଡ଼ିଶାର ବର୍ତ୍ତମାନର ଦୁଃସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଆପଣଙ୍କର କୌଣସି ମନ୍ତବ୍ୟ ଅଛିକି ଏବଂ ସେଥିନିମନ୍ତେ ଆପଣ କାହାକୁ ଦାୟୀ କରିବେ?

ମୁଁ ବିଚାର କରୁନାହିଁ ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥିତି ବର୍ତ୍ତମାନ ଖରାପ ରହିଛି । ଅବଶ୍ୟ ସେଠାରେ ସମସ୍ୟା ରହିଛି ଏବଂ ଆମେମାନେ ତାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରି ତାର ଉପଶମ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ମାତ୍ର ସେହି ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ରାଜ୍ୟର ଦୁଃସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଭଳି ପରିସ୍ଥିତି ଉପୁଯାଇଛି ବୋଲି ମୁଁ ଗ୍ରହଣ କରିପାରୁନାହିଁ ।

ମୁଁ ଭାବୁଛି ଯେକୌଣସି ଅର୍ନ୍ତନିିହିତ ବା ସହମତ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଅଙ୍ଗୁଳି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କରିବାକୁ ମୁଁ ଅସମର୍ଥ । ମୁଁ ଚିନ୍ତା କରୁଛି ଯେ, ଓଡ଼ିଶାବାସୀ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ଏବଂ ଏକ ନୂତନ ସ୍ଥିତାବସ୍ଥା ଗଢିତୋଳିବା ଦରକାର ।

ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପ୍ରକିୟାରେ କୌଣସି ସ୍ତରରେ ଆପଣ କେତେଦୂର ସଂପୃକ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ? ତାହା ଫଳବତୀ ହୋଇଛିକି?

ମୁଁ ସେହି ପ୍ରକିୟାରେ ଆଦୌ ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଟ ହୋଇନାହିଁ । ମୁଁ ବିଚାର କରୁଛି ଯେ, ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶକୁ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କରିବା ଲାଗି ସଚ୍ଚୋଟବାନ ଓ ଦୃଢ ସଂକଳ୍ପ ଲୋକମାନେ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର ।

ବର୍ତ୍ତମାନର ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନତି ନା ଅବନତି ଘଟୁଛି ବୋଲି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି?କୌଣସି ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ବୋଲି ଆପଣ ବିଚାର କରୁଛନ୍ତି କି?

ସବୁଆଡ଼େ ପ୍ରଗତି ଘଟୁଛି । ଓଡ଼ିଶା କାହିଁକି ପଛରେ ପଡ଼ିବ? ଯଦି କୌଣସି କ୍ଷେତ୍ରରେ କିଛି ତ୍ରୁଟିବିଚ୍ୟୁତି ଘଟୁଛି ,ସେଥିନିମନ୍ତେ ମୁଁ ପ୍ରଶାସନ ଉପରେ ଦୋଷାରୋପ କରିପାରିବି ନାହିଁ ।

କାରଣ ଆମେମାନେ ହିଁ ସରକାର ଗଢିବା ଲାଗି ଲୋକପ୍ରତିନିଧିମାନଙ୍କୁ ନିର୍ବାଚିତ କରୁଛୁ,ଯେଉଁମାନେ କି ଆମକୁ ଶାସନ କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ କୌଣସି ବିଷୟରେ ତ୍ରୁଟି ବିଚ୍ୟୁତି ଦେଖାଗଲେ ,ସେଥିପାଇଁ ଆମମାନେ ହିଁ ଦାୟୀ ।

ଅବଶ୍ୟ ଭଲ ପାଇଁ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଓଡ଼ିଶାରେ କୌଣସି ଦୁଃସ୍ଥିତି ନାହିଁ । ମାତ୍ର ଓଡ଼ିଶାର ବର୍ତ୍ତମାନର ସ୍ଥିତାବସ୍ଥା ଠାରୁ ଯେକୌଣସି ଉନ୍ନତି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବୋନସ ବୋଲି ମନେ କରାଯିବ ।

ଆପଣଙ୍କ ମତରେ ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପଥରେ ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରତିବନ୍ଧକଗୁଡ଼ିକ କଣ ?

ବିକାଶ ସପକ୍ଷରେ ବା ବିପକ୍ଷରେ ଓକିଲାତି କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଚାହୁଁନାହିଁ । ତେବେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଛିଯେ,ଓଡ଼ିଶାର ଶିକ୍ଷା ଓ ଅର୍ଥନୀତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଉନ୍ନତି ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଏହା କେବଳ ଶତକଡ଼ା ୯୫ ଭାଗ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରିପାରିବ । ଗୋଟିଏ ଶିକ୍ଷିତ ସମାଜ ଏକ ଉନ୍ନୟନମୂଳକ ସମାଜ ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୋଇପାରିବ ।

ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଛିଯେ, ଦୁର୍ନିତିକୁ ଆମେ ସବୁନିମନ୍ତେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା ଦରକାର । ତାହା ମଧ୍ୟ ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷା ଓ ସୁଦୃଢ ଅର୍ଥନୀତି ଦ୍ୱାରା ହାସଲ କରିପାରିବ । ରାଜ୍ୟର ଆଇନଶୃଙ୍ଖଳା ପରିସ୍ଥିତି ସୁଦୃଢ ଓ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରାଯିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଲୋକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଅଧିକାର ଓ ଦାୟିତ୍ୱଗୁଡ଼ିକ ବୁଝିବା ଦରକାର ଏବଂ ଉପଯୁକ୍ତଭାବେ ସେଗୁଡ଼ିକ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଶିକ୍ଷା ଓ ଅର୍ଥନୀତି ଭଳି ଦୁଇଟି ବିଷୟ ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ ।

ରାଜ୍ୟର ଉନ୍ନୟନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବେ ବୋଲି ଆପଣ ବିଚାର କରୁଛନ୍ତି କି ? ଯଦି ହଁ ,ତେବେ ସେମାନେ ଏ ଦିଗରେ କାହିଁକି ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ? ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ରାଜ୍ୟର ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସହଜରେ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ନେବାର ସୁଯୋଗ ଓ ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡ଼ିକ କଣ ?

ମୁଁ ଭାବୁଛି ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥିତିରେ ଉନ୍ନତି ଆଣିବା ଲାଗି ସମସ୍ତ ଓଡ଼ିଆଙ୍କର ଭୂମିକା ନିର୍ବାହର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ବାହାରୁ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଆଣିପାରିବେ ଏବଂ ନିବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ନିଜ ଭିତରେ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ସୃଷ୍ଟିକରିପାରିବେ ।

ତେବେ ନେତୃତ୍ୱ ନେବ କିଏ ? ମୋର ବିନମ୍ର ମତରେ ଯିଏ ସମର୍ଥ ଓ ଇଚ୍ଛୁକ,ସିଏ ନେତୃତ୍ୱ ନେବା ଦରକାର । କିଏ ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ? ମୋ ମତରେ ଯେକୌଣସି ଓଡ଼ିଆର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ଚିତ୍ରଣ କରିବାର ଏହା ଉପଯୁକ୍ତ ପଥ ନୁହଁ ।

ଆମେମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁଦ୍ଧା କଣ ସବୁ ହାସଲ କରିପାରିନାହାନ୍ତି ,ସେ ବିଷୟରେ ମୂଲ୍ୟାୟନ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆମେମାନେ ଆମ ଭିତରେ ଏକାଠି ହେବାର ପରିବେଶ କିମ୍ବା ରାଜ୍ୟ ସାଥୀ ନାଗରିକଙ୍କ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ଦାୟିତ୍ୱବୋଧ ସୃଷ୍ଟି କରିନାହାନ୍ତି ।

ଶେଷ କଥା ହେଉଛି,ଆମେ ସେ ଦିଗରେ ଚେଷ୍ଟା କରିନାହାନ୍ତି । ଯଦି କିଛି ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି ତେବେ ତାହା କେବଳ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ତରରେ ସୀମିତ ହୋଇରହିଛି ।

ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କର ଆର୍ନ୍ତଜାତିକ ସଂଗଠନ ଓଡ଼ିଆ ସମାଜ ସେଭଳି ଏକ ସଦ୍ଭାବ ଓ ଅଧିସଦସ୍ୟତାପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିବେଶ ଗଢିତୋଳିବାକୁ ଉଦ୍ୟମ ଚଳାଇଛି । ତଥାପି ଆମେ ସେହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅତି ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ତରରେ ରହିଛୁ ।

ଭବିଷ୍ୟତରେ ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ ଏକ ଉଜ୍ଜଳମୟ ଭବିଷ୍ୟତ ଦେଖୁଛି ମାତ୍ର ଆମେ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଚିନ୍ତା କଲେ ତାର କେବଳ ବାସ୍ତବ ରୂପାୟନ ଘଟିପାରିବ ।

ସମସ୍ତେ ଯଦି ଚିନ୍ତା କରିବା ରାଜ୍ୟ ପାଇଁ ଆମେ କଣ ଦେଇପାରିବା ଓ କିଭଳି ଭାବରେ ଦାନ କରିବା ,ତେବେ ହିଁ ଆମେ ପ୍ରଗତି ପରିଦୃଶ୍ୟ କରିପାରିବା ।

ଆପଣ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିବା ଏବଂ ଦୀର୍ଘ ବ୍ୟବଧାନ ପରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପରିଭ୍ରମଣ କରିବା ଭିତରେ ରାଜ୍ୟର କିଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ?

ଗତ ଦଶ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଓଡ଼ିଶାର ସହରି ଜୀବନରେ ସୁସ୍ପଷ୍ଟ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟିଥିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛି ମାତ୍ର ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳର ବିଶେଷ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟିପାରିନାହିଁ । ସହରର ଅଧିବାସୀମାନେ ବୈଷୟିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ସମର୍ଥ ହୋଇପାରିଛିନ୍ତି ଓ ଦଶ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଅତି ଉନ୍ନତ ଧଣଣର ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଛନ୍ତି ।

ଜୀବନ ଧାରଣ ପ୍ରଣାଳୀରେ ଉନ୍ନତି ସହିତ ସେମାନେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା,ସଂସ୍କୃତି ଓ ଐତିହ୍ୟକୁ କିଛି ପରିମାଣରେ ପାଶୋରି ଯିବା ବିଷୟ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ।

ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ହିନ୍ଦୀ ସହରି ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ସୌଖୀନ ଭାଷାରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି । ଅଭିଭାବକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଇଂରାଜୀ ଶିକ୍ଷା ଦେବା ପାଇଁ ଲାଳସା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି ।

ଏହି ପ୍ରକିୟାରେ ଆମେ ନିଜର ପରିଚୟ ହରାଇବାକୁ ବସିଛୁ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଏକ ଭିନ୍ନ ସମାଜ ଗଢିତୋଳି ପାରିବା ଯଦିଓ ସେଥିନିମନ୍ତେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମୟ ଉପଗତ ହୋଇନାହିଁ ।

ଓଡ଼ିଶାର ସାମାଜିକ -ଅର୍ଥନୈତିକ ସମୃଦ୍ଧି ନିମନ୍ତେ ଆପଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ କେଉଁ ପ୍ରସଂଗ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ?

ଶିକ୍ଷା ଓ ଗବେଷଣା । ଏହି ଦୁଇଟି ବିଷୟ ପାଇଁ ଆଗ୍ରହ ।

ବର୍ତ୍ତମାନର ଦୁଃସ୍ଥିତିରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ବିକାଶ ପ୍ରକିୟାରେ ସଂପୃକ୍ତ ନୀତି -ନିର୍ଦ୍ଧାରକ,ରାଜନୈତିଜ୍ଞ ଓ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଲାଗି ଆପଣଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା କଣ?

ଆପଣ କେଉଁ ପ୍ରକାର ଦୁଃସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଅବତାରଣା କରୁଛନ୍ତି ,ତାହା ମୁଁ ଜାଣିନାହିଁ । ସମ୍ଭବତଃ ମୁଁ ତାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରୁନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତଭାବେ କୌଣସି ଦୁଃସ୍ଥିତି ପରିଦୃଶ୍ୟ କରୁନାହିଁ ।

ଆପଣ ଯଦି ଦୁର୍ନିୀତି ପ୍ରସଂଗକୁ ଦୁଃସ୍ଥିତି ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଛନ୍ତି ,ତେବେ ମୁଁ ତାକୁ କଳାବାଦଲ ହିସାବରେ ବିଚାର କରୁନାହିଁ । କାରଣ ପୃଥିବୀର କୌଣସି ଦେଶ ଦୁର୍ନିତିରୁ ମୁକ୍ତ ନୁହେଁ ।

କିନ୍ତୁ ଅନେକ ବିକାଶଶୀଳ ଦେଶ ଅର୍ଥନୀତିର ଉନ୍ନତିକରଣ ଓ ଶିକ୍ଷାର ସୃଦୃଢିକରଣ ମାଧ୍ୟମରେ ଦୁର୍ନୀତିର ସ୍ତର ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛନ୍ତି ।

ମୁଁ ପୃଥିବୀର କୋଣସି ଅପରପାଶ୍ୱର୍ରେ ଅର୍ଥାତ ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାରରେ ବସି ଏସମସ୍ତ ବିଷୟ କହିବା ଅତି ସହଜ । ପ୍ରକୃତରେ ଏସମସ୍ତ ବିଷୟ ରାତାରାତି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।

ଏହା ଏକ ପ୍ରକିୟା ଯାହା ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବା ପାଇଁ ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧି ସମୟ ଲାଗେ । ଯେଭଳି ତାହା ସମାଜର ସମସ୍ତ କ୍ୟାଡ଼ରକୁ ଅନୁପ୍ରବେଶ କରିବା ପାଇଁ ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧି ସମୟ ନିଏ ।

ଆମେ ଆମର ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରକମାନଙ୍କୁ ଏଭଳି ବାଛିବା ଦରକାର ଯେଉଁମାନେ କି ଏହି ପ୍ରକିୟାକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କରିବା ଲାଗି ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୋଇପାରିବେ ।

ଆପଣଙ୍କ ଉପଲବ୍ଧିରେ ଓଡ଼ିଶାର ଜରୁରୀ ଆବଶ୍ୟକତା କଣ?

ନିଯୁକ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ପ୍ରଧାନ ଆବଶ୍ୟକତା ଏବଂ ତାପଛକୁ ଜନସଂଖ୍ୟା ନିୟନ୍ତ୍ରଣ । ପରିବର୍ତ୍ତୀ ପଦକ୍ଷେପ ହେଉଛି ଯୁଦ୍ଧକାଳୀନ ଭିତ୍ତିରେ ଏକ ଯୋଜନା ବିକଶିତ କରିଯିବା ଦରକାର ।

ଓଡ଼ିଶାକୁ ବିକାଶର ନୂତନ ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ନେବା ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ସଂପକର୍କରେ କିଛି କହିବେକି ?

ମୁଁ ନିଜକୁ ଜଣେ ଦିବ୍ୟଦ୍ରଷ୍ଟା ବୋଲି ବିବେଚନା କରେନାହିଁ । ମାତ୍ର ଓଡ଼ିଶା ବଳିଦାନ ବା ତ୍ୟାଗ କରିପାରିବା ଭଳି ଏକ ପିଢୀ ଦରକାର କରୁଛି ।

ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରଗତି ନିମନ୍ତେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଲାଗି କିଛି ମୁଷ୍ଟିମେୟ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ,ସଚ୍ଚୋଟ ଓ ଆଗ୍ରହୀ ଲୋକଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ସୌଭାଗ୍ୟବଶତଃ ଏହି ଧରଣର ଲୋକ ଓଡ଼ିଶାରେ ଅଛନ୍ତି । ସେମାନେ ସଜାଗ ବା ଜାଗ୍ରତ ବେବା ଦରକାର ।

ଓଡ଼ିଶା କୌଣସି ପ୍ରକାରରେ ଅବହେଳିତ ହେଉଛି ବୋଲି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି କି ?ଯଦି ହଁ ସେଗୁଡ଼ିକ କଣ?

ଓଡ଼ିଶା ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅବହେଳିତ ହେଊଛି ବୋଲି ମୁଁ ଭାବୁଛି । ଆମେ ଆମର ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଛୁ । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଜିନିଷ ଦେଖିବା ପୂର୍ବରୁ କେବଳ ନିଜକୁ ଚାହୁଁଛୁ । ଆମେ ନିଜ ସ୍ତର ଠାରୁ ଉଦ୍ଧ୍ୱର୍କୁ ଉଠିବା ଦରକାର ।

ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଷୟରେ ଆପଣ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି କି,ଯେଉଁ ପ୍ରସଂଗକି ଏଠାରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇନାହିଁ ?

ନିଜର ସଂସ୍କୃତି ,ଭାଷା ଓ ଐତିହ୍ୟକୁ ଉପେକ୍ଷା ନକରିବା ଲାଗି ମୁଁ ସମସ୍ତ ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରିବାକୁ ଚାହେଁ । ଭଲ ପାଇଁ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧ ହୋଇ ମଧ୍ୟ କାମ କରିବା ଉଚିତ ।

ରାଜ୍ୟ ସମସ୍ୟା ଓ ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ ନିଷ୍ପତ୍ତିରେ ଅଧିକ ସଂପୃକ୍ତ ହେବା ଦରକାର । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ଜ୍ଞାନ ପରିବଣ୍ଟନ କର ଏବଂ ଯୁବସମାଜକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ମାର୍ଗରେ ତାଲିମ ପ୍ରଦାନ କର ।

ଓଡ଼ିଶା ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ଏକ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଲାଗି ପସନ୍ଦ କର,ତାହା ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇପାରେ କିମ୍ବା ନହୋଇପାରେ ମଧ୍ୟ, ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ଅପେକ୍ଷା ପରମ୍ପରାକୁ ସମର୍ଥନ ଓ ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଗତି ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାରେ ମନୋନିବେଶ କରିବା ଦରକାର ।

ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଆଲୋଚନା କାଳରେ ଆମେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଭାଷାରେ ଦୁରୁପଯୋଗ ବା ଅପବ୍ୟବହାର କରିବା ଅନୁଚିତ ।

ଓଡ଼ିଶା ଭାରତର ସବୁଠାରୁ କମ ଉନ୍ନତ ରାଜ୍ୟ ବୋଲି ଅସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର ବିବୃତ୍ତି ଦେବା ଅପେକ୍ଷା ଆମର ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସ୍ୱୀକାର କରି ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ସମାଧାନ କରିବା ପାଇଁ ଆମ୍ଭେମାନେ ବ୍ରତୀ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ

News Bureau
News Bureau

Filed Under: ସାକ୍ଷାତକାର Tagged With: ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ, ଓଡିଶା, ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ, ଶିକ୍ଷା ଓ ଅର୍ଥନୀତି

ନିଯୁକ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରଧାନ ଆବଶ୍ୟକତା: ସାକ୍ଷାତକାର

March 8, 2005 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ Leave a Comment

 

ଉତ୍ତର ଆମେରିକାରେ ଥିବା ଆଲାସ୍କା ଫେୟାରବ୍ୟାଙ୍କ୍ସ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଜିଓଲୋଜିକାଲ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ବିଭାଗରେ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ପ୍ରଫେସର ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଦେବସ୍ମିତ ମିଶ୍ରଙ୍କ ସହ ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ କମର ବିଶେଷ ସାକ୍ଷାତକାର

ଆଲାସ୍କା ଫେୟାରବ୍ୟାଙ୍କ୍ସ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଜିଓଲୋଜିକାଲ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ବିଭାଗରେ ଜଣେ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ପ୍ରଫେସର ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି ଦେବସ୍ମିତ । ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାର ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ ଆଲାସ୍ମା ରାଜ୍ୟ ହେଉଛି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅନୁନ୍ନତ ।

ତାଙ୍କର ସହଧର୍ମିଣୀ ନୀଳିମା ନର୍ସିଂ(ସେବିକା କାର୍ଯ୍ୟ) ଶିକ୍ଷା ଚାଲୁରଖିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି କରିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଜଣେ ସାମୟିକ (ପାର୍ଟ-ଟାଇମ) ଛାତ୍ରୀ ।

ସଂବୀତ ନାମକ ଜଣେ ୧୪ବର୍ଷୀୟ ପୁଅ ଓ ମନୀଷା ନାମ୍ନି ୭ ବର୍ଷୀୟା ଝିଅ । ଉଭୟ ସେମାନଙ୍କ ପାଠ ଓ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ବର୍ହିଭୂତ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଉତ୍ତମ ଭାବେ ସଂପାଦାନ କରଛନ୍ତି ।

ପ୍ରକୃତିର ଛବି ଉତ୍ତୋଳନ,ସଂଗୀତ ଶ୍ରବଣ, ସଂଗୀତ ପରିବେଷଣ,ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ର ପରିଚାଳନା ,ଉପନ୍ୟାସ , ଅନ୍ୟାନ ପୁସ୍ତକ ଅଧ୍ୟୟନ ଓ ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁପାତରେ ପରାମର୍ଶ ପ୍ରଦାନ ପ୍ରତିଦେବସ୍ମିତଙ୍କର ବିଶେଷ ଆଗ୍ରହ ରହିଛି ।

“ଆଲାସ୍କାର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଓ ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ମୁଁ ବହୁତ ଭଲ ପାଏଁ କାରଣ ଆଲାସ୍କାର ଜନସାଧାରଣଙ୍କର ଭାରତବାସୀଙ୍କ ସହିତ ଅନେକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ରହିଛି ”ସେ କହନ୍ତି ।

ଆପଣ କେତେ ବର୍ଷ ଧରି ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଲେଣି ? ବର୍ଷକୁ ଆପଣ କେତେ ଥର ଓଡ଼ିଶା ପରିଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି ?ଆପଣ ଯଦି ଓଡ଼ିଶା ଆଗମନ କରୁଛନ୍ତିି ,ତାର ଉଦେ୍ଧଶ୍ୟ କଣ?

ଥାଇଲାଣ୍ଡରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ଲାଭ ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ୧୯୮୫ ମସିହାରେ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଥିଲି । ମୁଖ୍ୟତଃ ମୋର ପରିବାରବର୍ଗଙ୍କୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ କାଁ ଭାଁ ଓଡ଼ିଶା ଗସ୍ତରେ ଯାଇଥାଏ ।

ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପ୍ରକିୟାରେ କୌଣସି ଉପାୟରେ ଭାଗିଦାରୀ ହେବା ପାଇଁ ଆପଣ ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି କି?ଯଦି ହଁ ,ତେବେ କିଭଳି ଭାବରେ ?

ପ୍ରକୃତରେ ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନର କିଭଳି ଉତ୍ତର ଦେବି ମୁଁ ଜାଣିପାରୁନାହିଁ । ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପ୍ରସଙ୍ଗ ସବୁବେଳେ ମୋ ଚିନ୍ତା ରାଜ୍ୟରେ ରହିଛି । ବାସ୍ତବବାଦୀ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନୟନ ପାଇଁ ମୋର କିଛି ଅବଦାନ ଅଛି କି ବୋଲି ଯଦି ପ୍ରଶ୍ନ ଥାଏ,ତେବେ ତାର ଉତ୍ତର “”ନାଁ”

ସେଭଳି ଅବଦାନ ଥିଲେ ମୁଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରିଥାନ୍ତି । ଓଡ଼ିଶାର ସମୃଦ୍ଧି ବା ଉନ୍ନୟନରେ ସହଭାଗୀ ହେବାର ଯଥେଷ୍ଟ ସୁଯୋଗ ରହିଛି ,ମୁଁ ଜାଣେନା ମୋର ସେଥିରେ କୌଣସି ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଭୂମିକା ରହିବିକି ନାହିଁ ।

ଓଡ଼ିଶାର ବର୍ତ୍ତମାନର ଦୁଃସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଆପଣଙ୍କର କୌଣସି ମନ୍ତବ୍ୟ ଅଛିକି ଏବଂ ସେଥିନିମନ୍ତେ ଆପଣ କାହାକୁ ଦାୟୀ କରିବେ?

ମୁଁ ବିଚାର କରୁନାହିଁ ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥିତି ବର୍ତ୍ତମାନ ଖରାପ ରହିଛି । ଅବଶ୍ୟ ସେଠାରେ ସମସ୍ୟା ରହିଛି ଏବଂ ଆମେମାନେ ତାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରି ତାର ଉପଶମ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ମାତ୍ର ସେହି ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ରାଜ୍ୟର ଦୁଃସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଭଳି ପରିସ୍ଥିତି ଉପୁଯାଇଛି ବୋଲି ମୁଁ ଗ୍ରହଣ କରିପାରୁନାହିଁ ।

ମୁଁ ଭାବୁଛି ଯେକୌଣସି ଅର୍ନ୍ତନିହିତ ବା ସହମତ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଅଙ୍ଗୁଳି ନିଦେ୍ର୍ଧଶ କରିବାକୁ ମୁଁ ଅସମର୍ଥ । ମୁଁ ଚିନ୍ତା କରୁଛି ଯେ, ଓଡ଼ିଶାବାସୀ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ଏବଂ ଏକ ନୂତନ ସ୍ଥିତାବସ୍ଥା ଗଢିତୋଳିବା ଦରକାର ।

ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପ୍ରକିୟାରେ କୌଣସି ସ୍ତରରେ ଆପଣ କେତେଦୂର ସଂପୃକ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ? ତାହା ଫଳବତୀ ହୋଇଛିକି?

ମୁଁ ସେହି ପ୍ରକିୟାରେ ଆଦୌ ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଟ ହୋଇନାହିଁ । ମୁଁ ବିଚାର କରୁଛି ଯେ, ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶକୁ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କରିବା ଲାଗି ସଚ୍ଚୋଟବାନ ଓ ଦୃଢ ସଂକଳ୍ପ ଲୋକମାନେ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର ।

ବର୍ତ୍ତମାନର ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନତି ନା ଅବନତି ଘଟୁଛି ବୋଲି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି?କୌଣସି ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ବୋଲି ଆପଣ ବିଚାର କରୁଛନ୍ତି କି?

ସବୁଆଡ଼େ ପ୍ରଗତି ଘଟୁଛି । ଓଡ଼ିଶା କାହିଁକି ପଛରେ ପଡ଼ିବ? ଯଦି କୌଣସି କ୍ଷେତ୍ରରେ କିଛି ତ୍ରୁଟିବିଚ୍ୟୁତି ଘଟୁଛି ,ସେଥିନିମନ୍ତେ ମୁଁ ପ୍ରଶାସନ ଉପରେ ଦୋଷାରୋପ କରିପାରିବି ନାହିଁ ।

କାରଣ ଆମେମାନେ ହିଁ ସରକାର ଗଢିବା ଲାଗି ଲୋକପ୍ରତିନିଧିମାନଙ୍କୁ ନିର୍ବାଚିତ କରୁଛୁ,ଯେଉଁମାନେ କି ଆମକୁ ଶାସନ କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ କୌଣସି ବିଷୟରେ ତ୍ରୁଟି ବିଚ୍ୟୁତି ଦେଖାଗଲେ ,ସେଥିପାଇଁ ଆମମାନେ ହିଁ ଦାୟୀ ।

ଅବଶ୍ୟ ଭଲ ପାଇଁ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଓଡ଼ିଶାରେ କୌଣସି ଦୁଃସ୍ଥିତି ନାହିଁ । ମାତ୍ର ଓଡ଼ିଶାର ବର୍ତ୍ତମାନର ସ୍ଥିତାବସ୍ଥା ଠାରୁ ଯେକୌଣସି ଉନ୍ନତି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବୋନସ ବୋଲି ମନେ କରାଯିବ ।

ଆପଣଙ୍କ ମତରେ ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପଥରେ ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରତିବନ୍ଧକଗୁଡ଼ିକ କଣ?

ବିକାଶ ସପକ୍ଷରେ ବା ବିପକ୍ଷରେ ଓକିଲାତି କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଚାହୁଁନାହିଁ । ତେବେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଛିଯେ,ଓଡ଼ିଶାର ଶିକ୍ଷା ଓ ଅର୍ଥନୀତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଉନ୍ନତି ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଏହା କେବଳ ଶତକଡ଼ା ୯୫ଭାଗ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରିପାରିବ । ଗୋଟିଏ ଶିକ୍ଷିତ ସମାଜ ଏକ ଉନ୍ନୟନମୂଳକ ସମାଜ ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୋଇପାରିବ ।

ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଛିଯେ, ଦୁର୍ନିତିକୁ ଆମେ ସବୁନିମନ୍ତେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା ଦରକାର । ତାହା ମଧ୍ୟ ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷା ଓ ସୁଦୃଢ ଅର୍ଥନୀତି ଦ୍ୱାରା ହାସଲ କରିପାରିବ । ରାଜ୍ୟର ଆଇନଶୃଙ୍ଖଳା ପରିସ୍ଥିତି ସୁଦୃଢ ଓ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରାଯିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଲୋକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଅଧିକାର ଓ ଦାୟିତ୍ୱଗୁଡ଼ିକ ବୁଝିବା ଦରକାର ଏବଂ ଉପଯୁକ୍ତଭାବେ ସେଗୁଡ଼ିକ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଶିକ୍ଷା ଓ ଅର୍ଥନୀତି ଭଳି ଦୁଇଟି ବିଷୟ ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ ।

ରାଜ୍ୟର ଉନ୍ନୟନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବେ ବୋଲି ଆପଣ ବିଚାର କରୁଛନ୍ତି କି? ଯଦି ହଁ ,ତେବେ ସେମାନେ ଏ ଦିଗରେ କାହିଁକି ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ?

ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ରାଜ୍ୟର ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସହଜରେ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ନେବାର ସୁଯୋଗ ଓ ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡ଼ିକ କଣ?

ମୁଁ ଭାବୁଛି ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥିତିରେ ଉନ୍ନତି ଆଣିବା ଲାଗି ସମସ୍ତ ଓଡ଼ିଆଙ୍କର ଭୂମିକା ନିର୍ବାହର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ବାହାରୁ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଆଣିପାରିବେ ଏବଂ ନିବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ନିଜ ଭିତରେ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ସୃଷ୍ଟିକରିପାରିବେ ।

ତେବେ ନେତୃତ୍ୱ ନେବ କିଏ?ମୋର ବିନମ୍ର ମତରେ ଯିଏ ସମର୍ଥ ଓ ଇଚ୍ଛୁକ,ସିଏ ନେତୃତ୍ୱ ନେବା ଦରକାର । କିଏ ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ? ମୋ ମତରେ ଯେକୌଣସି ଓଡ଼ିଆର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ଚିତ୍ରଣ କରିବାର ଏହା ଉପଯୁକ୍ତ ପଥ ନୁହଁ ।

ଆମେମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁଦ୍ଧା କଣ ସବୁ ହାସଲ କରିପାରିନାହାନ୍ତି ,ସେ ବିଷୟରେ ମୂଲ୍ୟାୟନ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆମେମାନେ ଆମ ଭିତରେ ଏକାଠି ହେବାର ପରିବେଶ କିମ୍ବା ରାଜ୍ୟ ସାଥୀ ନାଗରିକଙ୍କ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ଦାୟିତ୍ୱବୋଧ ସୃଷ୍ଟି କରିନାହାନ୍ତି ।

ଶେଷ କଥା ହେଉଛି,ଆମେ ସେ ଦିଗରେ ଚେଷ୍ଟା କରିନାହାନ୍ତି । ଯଦି କିଛି ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି ତେବେ ତାହା କେବଳ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ତରରେ ସୀମିତ ହୋଇରହିଛି ।

ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କର ଆର୍ନ୍ତଜାତିକ ସଂଗଠନ ଓଡ଼ିଆ ସମାଜ ସେଭଳି ଏକ ସଦ୍ଭାବ ଓ ଅଧିସଦସ୍ୟତାପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିବେଶ ଗଢିତୋଳିବାକୁ ଉଦ୍ୟମ ଚଳାଇଛି । ତଥାପି ଆମେ ସେହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅତି ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ତରରେ ରହିଛୁ ।

ଭବିଷ୍ୟତରେ ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ ଏକ ଉଜ୍ଜଳମୟ ଭବିଷ୍ୟତ ଦେଖୁଛି ମାତ୍ର ଆମେ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଚିନ୍ତା କଲେ ତାର କେବଳ ବାସ୍ତବ ରୂପାୟନ ଘଟିପାରିବ ।

ସମସ୍ତେ ଯଦି ଚିନ୍ତା କରିବା ରାଜ୍ୟ ପାଇଁ ଆମେ କଣ ଦେଇପାରିବା ଓ କିଭଳି ଭାବରେ ଦାନ କରିବା ,ତେବେ ହିଁ ଆମେ ପ୍ରଗତି ପରିଦୃଶ୍ୟ କରିପାରିବା ।

ଆପଣ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିବା ଏବଂ ଦୀର୍ଘ ବ୍ୟବଧାନ ପରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପରିଭ୍ରମଣ କରିବା ଭିତରେ ରାଜ୍ୟର କିଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ?

ଗତ ଦଶ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଓଡ଼ିଶାର ସହରି ଜୀବନରେ ସୁସ୍ପଷ୍ଟ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟିଥିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛିା ମାତ୍ର ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳର ବିଶେଷ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟିପାରିନାହିଁ । ସହରର ଅଧିବାସୀମାନେ ବୈଷୟିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ସମର୍ଥ ହୋଇପାରିଛିନ୍ତି ଓ ଦଶ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଅତି ଉନ୍ନତ ଧଣଣର ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଛନ୍ତି ।

ଜୀବନ ଧାରଣ ପ୍ରଣାଳୀରେ ଉନ୍ନତି ସହିତ ସେମାନେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା,ସଂସ୍କୃତି ଓ ଐତିହ୍ୟକୁ କିଛି ପରିମାଣରେ ପାଶୋରି ଯିବା ବିଷୟ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ।

ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ହିନ୍ଦୀ ସହରି ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ସୌଖୀନ ଭାଷାରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି । ଅଭିଭାବକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଇଂରାଜୀ ଶିକ୍ଷା ଦେବା ପାଇଁ ଲାଳସା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି ।

ଏହି ପ୍ରକିୟାରେ ଆମେ ନିଜର ପରିଚୟ ହରାଇବାକ ୁ ବସିଛୁ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଏକ ଭିନ୍ନ ସମାଜ ଗଢିତୋଳି ପାରିବା ଯଦିଓ ସେଥିନିମନ୍ତେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମୟ ଉପଗତ ହୋଇନାହିଁ ।

ଓଡ଼ିଶାର ସାମାଜିକ -ଅର୍ଥନୈତିକ ସମୃଦ୍ଧି ନିମନ୍ତେ ଆପଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ କେଉଁ ପ୍ରସଂଗ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ?

ଶିକ୍ଷା ଓ ଗବେଷଣା । ଏହି ଦୁଇଟି ବିଷୟ ପାଇଁ ଆଗ୍ରହ ।

ବର୍ତ୍ତମାନର ଦୁଃସ୍ଥିତିରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ବିକାଶ ପ୍ରକିୟାରେ ସଂପୃକ୍ତ ନୀତି -ନିର୍ଦ୍ଧାରକ,ରାଜନୈତିଜ୍ଞ ଓ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଲାଗି ଆପଣଙ୍କ ବାତ୍ତର୍୍ା କଣ?

ଆପଣ କେଉଁ ପ୍ରକାର ଦୁଃସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଅବତାରଣା କରୁଛନ୍ତି ,ତାହା ମୁଁ ଜାଣିନାହିଁ । ସମ୍ଭବତଃ ମୁଁ ତାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରୁନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତଭାବେ କୌଣସି ଦୁଃସ୍ଥିତି ପରିଦୃଶ୍ୟ କରୁନାହିଁ ।

ଆପଣ ଯଦି ଦୁର୍ନିୀତି ପ୍ରସଂଗକୁ ଦୁଃସ୍ଥିତି ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଛନ୍ତି ,ତେବେ ମୁଁ ତାକୁ କଳାବାଦଲ ହିସାବରେ ବିଚାର କରୁନାହିଁ । କାରଣ ପୃଥିବୀର କୌଣସି ଦେଶ ଦୁର୍ନିତିରୁ ମୁକ୍ତ ନୁହେଁ ।

କିନ୍ତୁ ଅନେକ ବିକାଶଶୀଳ ଦେଶ ଅର୍ଥନୀତିର ଉନ୍ନତିକରଣ ଓ ଶିକ୍ଷାର ସୃଦୃଢିକରଣ ମାଧ୍ୟମରେ ଦୁର୍ନୀତିର ସ୍ତର ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛନ୍ତି ।

ମୁଁ ପୃଥିବୀର କୌଣସି ଅପରପାଶ୍ୱର୍ରେ ଅର୍ଥାତ ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାରରେ ବସି ଏସମସ୍ତ ବିଷୟ କହିବା ଅତି ସହଜ । ପ୍ରକୃତରେ ଏସମସ୍ତ ବିଷୟ ରାତାରାତି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।

ଏହା ଏକ ପ୍ରକିୟା ଯାହା ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବା ପାଇଁ ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧି ସମୟ ଲାଗେ । ଯେଭଳି ତାହା ସମାଜର ସମସ୍ତ କ୍ୟାଡ଼ରକୁ ଅନୁପ୍ରବେଶ କରିବା ପାଇଁ ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧି ସମୟ ନିଏ ।

ଆମେ ଆମର ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରକମାନଙ୍କୁ ଏଭଳି ବାଛିବା ଦରକାର ଯେଉଁମାନେ କି ଏହି ପ୍ରକିୟାକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କରିବା ଲାଗି ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୋଇପାରିବେ ।

ଆପଣଙ୍କ ଉପଲବ୍ଧôରେ ଓଡ଼ିଶାର ଜରୁରୀ ଆବଶ୍ୟକତା କଣ?

ନିଯୁକ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ପ୍ରଧାନ ଆବଶ୍ୟକତା ଏବଂ ତାପଛକୁ ଜନସଂଖ୍ୟା ନିୟନ୍ତ୍ରଣ । ପରିବର୍ତ୍ତୀ ପଦକ୍ଷେପ ହେଉଛି ଯୁଦ୍ଧକାଳୀନ ଭିତ୍ତିରେ ଏକ ଯୋଜନା ବିକଶିତ କରିଯିବା ଦରକାର ।

ଓଡ଼ିଶାକୁ ବିକାଶର ନୂତନ ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ନେବା ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ସଂପକର୍କରେ କିଛି କହିବେକି?

ମୁଁ ନିଜକୁ ଜଣେ ଦିବ୍ୟଦ୍ରଷ୍ଟା ବୋଲି ବିବେଚନା କରେନାହିଁ । ମାତ୍ର ଓଡ଼ିଶା ବଳିଦାନ ବା ତ୍ୟାଗ କରିପାରିବା ଭଳି ଏକ ପିଢୀ ଦରକାର କରୁଛି ।

ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରଗତି ନିମନ୍ତେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଲାଗି କିଛି ମୁଷ୍ଟିମେୟ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ,ସଚ୍ଚୋଟ ଓ ଆଗ୍ରହୀ ଲୋକଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ସୌଭାଗ୍ୟବଶତଃ ଏହି ଧରଣର ଲୋକ ଓଡ଼ିଶାରେ ଅଛନ୍ତି । ସେମାନେ ସଜାଗ ବା ଜାଗ୍ରତ ବେବା ଦରକାର ।

ଓଡ଼ିଶା କୌଣସି ପ୍ରକାରରେ ଅବହେଳିତ ହେଉଛି ବୋଲି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି କି?ଯଦି ହଁ ସେଗୁଡ଼ିକ କଣ?

ଓଡ଼ିଶା ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅବହେଳିତ ହେଊଛି ବୋଲି ମୁଁ ଭାବୁଛି । ଆମେ ଆମର ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଛୁ । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଜିନିଷ ଦେଖିବା ପୂର୍ବରୁ କେବଳ ନିଜକୁ ଚାହୁଁଛୁ । ଆମେ ନିଜ ସ୍ତର ଠାରୁ ଉଦ୍ଧ୍ୱର୍କୁ ଉଠିବା ଦରକାର ।

ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଷୟରେ ଆପଣ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି କି,ଯେଉଁ ପ୍ରସଂଗକି ଏଠାରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇନାହିଁ ?

ନିଜର ସଂସ୍କୃତି ,ଭାଷା ଓ ଐତିହ୍ୟକୁ ଉପେକ୍ଷା ନକରିବା ଲାଗି ମୁଁ ସମସ୍ତ ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରିବାକୁ ଚାହେଁ । ଭଲ ପାଇଁ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧ ହୋଇ ମଧ୍ୟ କାମ କରିବା ଉଚିତ ।

ରାଜ୍ୟ ସମସ୍ୟା ଓ ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ ନିଷ୍ପତ୍ତିରେ ଅଧିକ ସଂପୃକ୍ତ ହେବା ଦରକାର । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ଜ୍ଞାନ ପରିବଣ୍ଟନ କର ଏବଂ ଯୁବସମାଜକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ମାର୍ଗରେ ତାଲିମ ପ୍ରଦାନ କର ।

ଓଡ଼ିଶା ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ଏକ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଲାଗି ପସନ୍ଦ କର,ତାହା ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇପାରେ କିମ୍ବା ନହୋଇପାରେ ମଧ୍ୟ, ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ଅପେକ୍ଷା ପରମ୍ପରାକୁ ସମର୍ଥନ ଓ ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଗତି ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାରେ ମନୋନିବେଶ କରିବା ଦରକାର ।

ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଆଲୋଚନା କାଳରେ ଆମେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଭାଷାରେ ଦୁରୁପଯୋଗ ବା ଅପବ୍ୟବହାର କରିବା ଅନୁଚିତ ।

ଓଡ଼ିଶା ଭାରତର ସବୁଠାରୁ କମ ଉନ୍ନତ ରାଜ୍ୟ ବୋଲି ଅସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର ବିବୃତ୍ତି ଦେବା ଅପେକ୍ଷା ଆମର ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସ୍ୱୀକାର କରି ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ସମାଧାନ କରିବା ପାଇଁ ଆମ୍ଭେମାନେ ବ୍ରତୀ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ସାକ୍ଷାତକାର Tagged With: ଓଡିଶା, ନିଯୁକ୍ତି ସୃଷ୍ଟି, ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ, ସାକ୍ଷାତକାର

  • « Go to Previous Page
  • Go to page 1
  • Interim pages omitted …
  • Go to page 8
  • Go to page 9
  • Go to page 10

Primary Sidebar

ଆଖ ପାଖ ଖବର ପାଇଁ ଡାଉନଲୋଡ କରନ୍ତୁ

Odisha Local Logo

Tags

ଅପରାଧ ଆଦିବାସୀ ଓଡିଶା ଓଡ଼ିଶା ଖବର କଂଗ୍ରେସ କଟକ କନ୍ଧମାଳ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର କୋରାପୁଟ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଜଗତସିଂହପୁର ଜିଲ୍ଲାପାଳ ନବ କଳେବର ନାଲକୋ ନିର୍ବାଚନ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶା ପିପିଲି ପୁରୀ ପୋଲିସ ପୋସ୍କୋ ଫୁଲବାଣୀ ବରଗଡ଼ ବିଜେପି ବିଜେଡ଼ି ବିଧାନସଭା ବିଧାୟକ ଭଦ୍ରକ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମାଓବାଦୀ ମାଲକାନଗିରି ମୁଖ୍ୟ ଖବର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ରାଉରକେଲା ରାଜନୀତି ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଶିକ୍ଷା ସମ୍ବଲପୁର ସରକାର ସାକ୍ଷାତକାର ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ହାଇକୋର୍ଟ