• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar
  • ଯୋଗାଯୋଗ
  • ଆମ ସମ୍ପର୍କରେ
  • କପି ରାଇଟ
  • ଓଡିଆ ଶିକ୍ଷା
  • କ୍ୟାରିୟର
  • ବିଜ୍ଞାପନ ନିୟମ
  • ଲେଖକଙ୍କ ପାଇଁ
  • ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ ଘୋଷଣାନାମା
  • ଓଡିଆ ୱେବସାଇଟ
  • ଆମ ବିଜ୍ଞାପନଦାତା

Odisha.com

Connecting Odias

  • ପ୍ରବାସୀ ଓଡିଆ
    • ମନୋରଞ୍ଜନ
    • ଶିକ୍ଷା
    • ଖେଳ
    • ସାହିତ୍ୟ
  • ସାକ୍ଷାତକାର
  • ଅର୍ଥ-ବ୍ୟବସାୟ
  • ରାଜନୀତି
  • ଆମ ସମ୍ପର୍କରେ
    • ବିଜ୍ଞାପନ ନିୟମ
      • ଆମ ବିଜ୍ଞାପନଦାତା
      • ଲେଖକଙ୍କ ପାଇଁ
      • ଚିଠିପତ୍ର
      • ଯୋଗାଯୋଗ
  • ଆମ ରୋସେଇ ଘରୁ

କପିଳାସ ଭୂୟାଁ

ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଗଣନା ହୋଇପାରୁନାହିଁ କାହିଁକି ?

December 6, 2015 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ Leave a Comment

ଓଡିଶା ଡଟ କମ: କପିଳାସ ଭୂୟାଁ

ଓଡିଶାରେ କାର୍ଯରତ ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା କେତେ ତାହା ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କୁ ଜଣାନାହିଁ। ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଗଣନା ହୋଇସାରିଲେ ହିଁ ସେମାନଙ୍କୁ ସରକାରଙ୍କ ପକ୍ଷରୁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବୀମା ଓ ପେନସନ ପ୍ରଦାନ କରିବାକୁ ହୁଏତ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଇ ପାରିବ। କିନ୍ତୁ ବାରମ୍ବାର ଚେଷ୍ଟା କରି ସରକାର ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଗଣନା କରିବାରେ ବିଫଳ ହେଉଛନ୍ତି।

dilip
ଦିଲିପ ରାୟ

ସରକାର କହୁଛନ୍ତି ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଗଣନା ଚାଲିଛି ମାତ୍ର ତାହା ଶେଷ ହେଉନାହିଁ। କେବେ ଶେଷ ହେବ ସରକାର ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଭାବେ କିଛି କହି ପାରୁନାହାନ୍ତି। ଗତ ଶୁକ୍ରବାର ଦିନ ବିଜେପି ବିଧାୟକ ଦିଲୀପ ରାୟଙ୍କ ଏକ ଅଣତାରକା ଯୁକ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରରେ ସୂଚନା ଓ ଲୋକସମ୍ପର୍କ ବିଭାଗ ମନ୍ତ୍ରୀ ଅତନୁ ସବ୍ୟସାଚୀ ନାୟକ ଯେଉଁ ସୂଚନା ଦେଇଛନ୍ତି ସେଥିରୁ ଏହା ଜଣାପଡିଛି।journalism

ରାଜ୍ୟରେ ସାମ୍ବାଦିକ ଗଣନା ପ୍ରକ୍ରିୟା କେବେ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ଓ ଏହା କେବେ ସରିବ ଏବଂ ଏବେ ରାଜ୍ୟରେ କେତେ ସାମ୍ବାଦିକ ଅଛନ୍ତି, ସାମ୍ବାଦିକ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସରକାର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବୀମା ଓ ପେନସନ ଯୋଜନା କେବେଠାରୁ ଲାଗୁ କରିବେ ତାହା ବିଧାୟକ ଶ୍ରୀ ରାୟ ଜାଣିବାକୁ ଚାହିଁଥିଲେ।

ମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ନାୟକ ତାଙ୍କ ଉତ୍ତରରେ ଜଣାଇଛନ୍ତି ଯେ ଅତୀତରେ ବହୁବାର ଚେଷ୍ଟା କରି ସାମ୍ବାଦିକମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଗଣନା କରାଯାଇ ପାରିନାହିଁ। ତେବେ ମୁଖ୍ୟ ଶାସନ ସଚିବଙ୍କ ଅଧ୍ୟକ୍ଷତାରେ ଗଠିତ ଉଚ୍ଚସ୍ତରୀୟ କମିଟିର ସୁପାରିଶ ଅନୁଯାୟୀ ପୁନଶ୍ଚ ଏହା ୨୦୧୪ରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି।

ବିଭିନ୍ନ ଜିଲ୍ଲାରୁ ମିଳିଥିବା ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ଦରଖାସ୍ତଗୁଡିକ ଯାଞ୍ଚ ପରେ ଏହା ଚୁଡାନ୍ତ ହେବ। ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବୀମା ପାଇଁ ବିହିତ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଉଛି, ଏବଂ ସାମ୍ବାଦିକ ଗଣନା ପରେ ପେନସନ ଯୋଜନା ପ୍ରଚାଳନ ପାଇଁ ବିଚାର କରାଯିବ।

ଏହି ଭଳି ଉତ୍ତରରୁ କବି ଯଦୁମଣିଙ୍କ ଚଉପଦୀ ମନେ ପଡେ,
“ଛାମୁ ଯାହା ଦେଲେ ହରଷେ, ପାଉ ପାଉ ଗଲା ବରଷେ,
ଏମନ୍ତ ଭୁଇଁ, ଚାକୁଣ୍ଡା ବୁଣିଲେ ଉଠଇ ନାହିଁ“।

ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଏଭଳି ଉତ୍ତରର ପ୍ରତିକ୍ରିୟାରେ ବିଧାନ ସଭା ବାହାରେ ବିଧାୟକ ଶ୍ରୀ ରାୟ ଅତି ରୋଚକ ଟିପ୍ପଣୀ ଦେଇ କହିଲେ ଯେ ଓଡିଶା ସମେତ ସାରା ଦେଶର ଜନ ସଂଖ୍ୟା କେତେ ତାହା ପ୍ରତି ଦଶ ବର୍ଷରେ ଥରେ ଗଣାଯାଇ ପାରୁଛି। ଓଡ଼ିଶାର ଜଙ୍ଗଲରେ କେତେ ବାଘ-ହାତୀ ଅଛନ୍ତି ଓ କେଉଁ ନଈରେ କେତେ କୁମ୍ଭୀର ଅଛନ୍ତି ତାହା ସରକାର ଗଣି ପାରୁଛନ୍ତି।

atanu
ଅତନୁ ସବ୍ୟସାଚୀ

ଚିଲିକାକୁ କେତେ ପକ୍ଷୀ ଆସୁଛନ୍ତି ତାହା ବି ଗଣାଯାଇ ପାରୁଛି। ସାରା ରାଜ୍ୟରେ କେତେ ଗୃହପାଳିତ ପଶୁପକ୍ଷୀ ଅଛନ୍ତି ତାର ବି ଗଣନା କରି ରିପୋର୍ଟ ଦେଇ ପାରୁଛନ୍ତି, ଅଥଚ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଚତୁର୍ଥ ସ୍ତମ୍ଭ ବୋଲି କୁହାଯାଉଥିବା ଗଣମାଧ୍ୟମରେ କେତେ ସାମ୍ବାଦିକ କାର୍ଯ୍ୟରତ ଅଛନ୍ତି ତାହା ସରକାର ଗଣନା କରିପାରୁ ନାହାନ୍ତି।

ଏହା ବାସ୍ତବରେ ଏକ ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ। କାରଣ ଗୋଟିଏ ପଟେ ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କୁ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଜାଗ୍ରତ ପ୍ରହରୀ କୁହ ଯାଉଥିବା ବେଳେ, ଅନ୍ୟ ପଟେ ସରକାରଙ୍କର ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ବୈମାତୃକ ମନୋଭାବ ରହିଛି। ଅଧିକାଂଶରେ କାର୍ଯ୍ୟକାଳ ଭିତରେ ବହୁ ଓଡିଆ ସାମ୍ବାଦିକ ଉଚିତ ଦରମା ନପାଇ ହନ୍ତସନ୍ତ ହେଉଥିବା ବେଳେ, ଅବସର ପରେ ତା’ ପାଇଁ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିବାର କୌଣସି ରାହା ନଥାଏ।

ଅସୁସ୍ଥତା ବେଳେ ତା’ ନିଜର ଓ ପରିବାରର ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ଜଣେ ସାମ୍ବାଦିକ କଣ କରିବ ଜାଣେ ନାହିଁ। ଏହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ସରକାର ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଗଣନା କରାଯାଇ ପାରିନଥିବା ବାହାନାରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବୀମା ଓ ପେନସନ ଯୋଗାଇଦେବା ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବାକୁ କାଳ କ୍ଷେପଣ କରି ଚାଲିବା ନିଶ୍ଚୟ ଅତି ନିର୍ଦ୍ଦୟ ମାନସିକତାର ପରିଚୟ ଦେଉଛି ବୋଲି କହିଲେ କିଛି ଅତ୍ୟୁକ୍ତି ହେବ ନାହିଁ।

ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ କି ସରକାରଙ୍କ ସୂଚନା ଓ ଲୋକସମ୍ପର୍କ ବିଭାଗର ଅନୁମୋଦନ ପାଇଥିବା ଦୈନିକ, ସାପ୍ତାହିକ, ପାକ୍ଷିକ ଓ ମାସିକ ଖବରକାଗଜ ଓ ପତ୍ର ପତ୍ରିକାର ସମୁଦାୟ ସଂଖ୍ୟା ୧୯୨। କିନ୍ତୁ ରାଜ୍ୟରେ କାମ କରୁଥିବା ବୈଦ୍ୟୁତିକ ଗଣମାଧ୍ୟମର ସଂଖ୍ୟା ସୂଚନା ଓ ଲୋକସମ୍ପର୍କ ବିଭାଗ ପାଖରେ ନାହିଁ ବୋଲି ମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ନାୟକ ତାଙ୍କ ଉତ୍ତରରେ କହିଛନ୍ତି।

ଏହା ଆଚମ୍ବିତ କରିଦେଲା ପରି କଥାଟିଏ ନୁହେଁ କି? ଯଦି କୌଣସି ବୈଦ୍ୟୁତିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ବିଭାଗ ଦ୍ଵାରା ଅନୁମୋଦିତ ନୁହେଁ, ତେବେ ସେମାନଙ୍କର ଏକାଧିକ ପ୍ରତିନିଧି ଓ ଟିମକୁ ପ୍ରତିଦିନ କିଭଳି ରାଜ୍ୟ ସଚିବାଳୟ ଓ ସମ୍ପ୍ରତି ବିଧାନସଭାରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି?

ମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ନାୟକ ଏହା ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ ବର୍ତ୍ତମାନ ରାଜ୍ୟରେ ଅଧିସ୍ଵୀକୃତିପ୍ରାପ୍ତ ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସମୁଦାୟ ସଂଖ୍ୟା ୧୯୫। ଅନ୍ତତଃ ପକ୍ଷେ ସରକାରଙ୍କ ନିକଟରେ ଏହି ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ହିସାବ ତ ରହିଛି। ତେବେ ସାମ୍ବାଦିକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବୀମା ଓ ପେନସନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଏହି ସଂଖ୍ୟା ଆଧାରରେ ଆରମ୍ଭ କରାଯାଉନାହିଁ କାହିଁକି?

କାହିଁକି ସରକାର ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ସମୁଦାୟ ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ନିର୍ଧାରଣ ପରେ ହିଁ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବୀମା ଓ ପେନସନ ବ୍ୟବସ୍ଥା କଥା ସରକାର ଚିନ୍ତା କରିବେ? କୌଣସି ବ୍ୟବସ୍ଥା ତିଆରି କରିବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ସଂଖ୍ୟା ନଜାଣିଥିବା ଯୋଗୁ କିଭଳି ବା ଅନ୍ତରାୟ  ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି? ତେବେ କଣ ସରକାର ଜାଣିଶୁଣି ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ନିର୍ଧାରଣ କରିବାକୁ ଚାହୁଁ ନାହାନ୍ତି ? ଯଦି ଚାହୁଁ ନାହାନ୍ତି ତେବେ କଣ ପାଇଁ ?

ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୋଭର ସହ ବିଧାୟକ ଦିଲୀପ ରାୟ ମତ ଦିଅନ୍ତି, “କାର୍ଯ୍ୟରତ ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ଗଣନା କରି ନପାରିବା କେବଳ ସରକାରଙ୍କ ଅପାରଗତା ନୁହେଁ, ବରଂ ସାମ୍ବାଦିକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସରକାରୀ କଳର ହେୟ ମନୋଭାବର ପରିଚାୟକ”।

ସରକାର ଶୁଣି ପାରୁଛନ୍ତି ତ?

ଓଡିଶା ଡଟ କମ

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ରାଜନୀତି Tagged With: ଅତନୁ ସବ୍ୟସାଚୀ, କପିଳାସ ଭୂୟାଁ, ଗଣନା, ସରକାର, ସାମ୍ବାଦିକ

ନିର୍ଭୁଲ ସୂଚନା ବହୁ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରିପାରିବ:ଶଶିପ୍ରଭା (ସାକ୍ଷାତକାର)

October 25, 2015 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ 1 Comment

ଓଡିଶା ଡଟ କମ: କପିଳାସ ଭୂୟାଁ

ଭୁବନେଶ୍ଵର, ଅକ୍ଟୋବର ୨୫ (ଓଡିଶା ଡଟ କମ) ସରକାରୀ ନିୟମ ହେଉ ଅଥବା ଜନ ସଚେତନତା ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ସୂଚନା ହେଉ, ଯଦି ନିର୍ଭୁଲ ତଥ୍ୟ ଜନ ସାଧାରଣଙ୍କ ପାଖରେ ଠିକ ସମୟରେ ପହଞ୍ଚେ ତାହା ହେଲେ ବହୁତ ଗୁଡିଏ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହୋଇଯାଇ ପାରିବ ବୋଲି ଗତ ଜୁନ ମାସରେ ଓଡିଶାର ପ୍ରଥମ ରାଜ୍ୟ ମହିଳା ସୂଚନା କମିଶନର ଭାବେ ଦାୟିତ୍ଵ ଗ୍ରହଣ କରିଥିବା ଶଶିପ୍ରଭା ବିନ୍ଧାଣି କହିଛନ୍ତି ।

bindhani
ଶଶିପ୍ରଭା ବିନ୍ଧାଣି

ସୂଚନା ମାଗୁଥିବା ଆବେଦନକାରୀଙ୍କୁ ନିର୍ଧାରିତ ସମୟରେ ନିର୍ଭୁଲ ତଥ୍ୟ ଯୋଗାଇଦେବା ଓ ସୂଚନା ପ୍ରଦାନ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ସ୍ଵଚ୍ଛତା ଆଣିବା ମୋର ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରାଥମିକତା, ଓଡିଶା ଡଟ କମକୁ ନିଜର ପ୍ରଥମ ବିସ୍ତୃତ ସାକ୍ଷାତକାର ଦେଇ ଶଶିପ୍ରଭା କହିଛନ୍ତି।

“ଏହି ପଦବୀ ମୋତେ ଗଭୀର ଆତ୍ମବିଶ୍ଵାସ ଦେଇଛି ଓ ନିଜକୁ ଆହୁରି ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିବା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଆଣି ଦେଇଛି। ସୂଚନା ପ୍ରଦାନ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ସ୍ବଚ୍ଛତା ଆଣିବା ପାଇଁ ମୋର ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି ଓ ନିଷ୍ଠା ନିୟୋଜିତ କରିବି” ସେ କହିଛନ୍ତି ।

ମୟୂରଭଞ୍ଜ ଜିଲ୍ଲାର ବାରିପଦାରେ ଏକ ଏକାନ୍ନବର୍ତି ପରିବାରରେ ଜନ୍ମ ହୋଇ ବଡ ହୋଇଥିବା ଶଶିପ୍ରଭାଙ୍କ ପିଲାଦିନର ପାଠପଢା ଦିନ ଗୁଡିକର ରହିଛି ମିଶ୍ରିତ ଅନୁଭୂତି। ନୂଆ ସିଲଟ ଓ ଖଡିରେ ଶୁନ ମଡେଇ (ବ୍ରହ୍ମା), (ବିଷ୍ଣୁ) ଓ (ମହେଶ୍ଵର) ଉଛାରଣ କରି ସେ ଅନ୍ୟ ଶିଶୁଙ୍କ ପରି ବିଦ୍ୟାରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ତେବେ ବହୁ ଦିନ ପର୍ଯନ୍ତ ତାଙ୍କ ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଥିଲା ଯେ ଶୁନ ମାନେ କ’ଣ ! ମାନସାଙ୍କ ସବୁର ଉତ୍ତର ମୁହଁରେ ଥିଲା ତାଙ୍କର।

ଓଡିଆ, ଇଂରାଜୀ, ହିନ୍ଦୀ ଓ ବଙ୍ଗଳା ଖବରକାଗଜ ପଢି ବା ଆକାଶବାଣୀର ଖବର ଶୁଣି ଏବଂ ତାକୁସବୁ ମନେରଖି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଶୁଣେଇବାରେ ଶଶିପ୍ରଭାଙ୍କୁ ମିଳୁଥିଲା ପ୍ରଚୁର ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ। ହାଇସ୍କୁଲ ପାଠ ପଢା ସେ ଶେଷ କରିଥିଲେ ବାରିପଦାର ମହାରାଣୀ ପ୍ରେମ କୁମାରୀ ବାଳିକା ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ, ଓ କଲେଜ ପାଠ ମହାରାଜା ପୂର୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ମହାବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ।

bindhani-2
ସୂଚନା ଅଧିକାର ବିଶେଷଜ୍ଞ ସୁବାଶ ଅଗ୍ରୱାଲଙ୍କ ସହ ଶଶିପ୍ରଭା

ତା’ ପରେ ବାଣୀବିହାରରୁ ଏମଏ ଓ ଲ’ । ତେବେ ହାଇସ୍କୁଲ ସମୟରେ ମନରେ ଥିଲା ଅନେକ ସ୍ଵପ୍ନ, ଅନେକ ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ଵ ଓ ଅନେକ ଆଶା ଆଉ ନିରାଶାର ମୁହୂର୍ତ୍ତ। ପିଲାଦିନେ ବଡ ହୋଇ ଡାକ୍ତରୀ ପଢିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ଥିଲେବି ସେ ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଲ’ ପଢି ସାରିଲା ପରେ ତୁରନ୍ତ ପ୍ରାକ୍ଟିସ ନକରି ବୃହତ୍ତର ସମାଜ ସହ ମିଶିବାକୁ ଓ ଆମ ଦେଶର ସାମ୍ବିଧାନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ବୁଝିବାକୁ ସେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ।

ବୈବାହିକ ଜୀବନ ମଣିଷ ଜୀବନର ଏକ ବିଶେଷ ଅଂଶ, ଓ ତାହା ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ତାଙ୍କ ଜୀବନକୁ ପ୍ରବାହିତ କରିଛି ବୋଲି ସେ ମନେ କରନ୍ତି ।

ସମାଜର ନିମ୍ନ ବର୍ଗର ଗରିବ ନିଃସହାୟ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଡାଆଣୀ ବୋଲି କହି ନିର୍ଯାତନା ଦେବା, ଏପରିକି ହତ୍ୟା କରିବା ଭଳି ଭୟାନକ ଘଟଣା ଆମ ରାଜ୍ୟ ତଥା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ରାଜ୍ୟରେ ଘଟୁଛି, ଯାହା ତାଙ୍କୁ ସବୁ ବେଳେ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରେ । ଏହା ବିରୋଧ ରେ ରାଜ୍ୟ ଉଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟରେ ୨୦୧୧ରେ ସେ ଏକ ପିଟିସନ ଦାଖଲ କରି ଚର୍ଚା କୁ ଆସିଥିଲେ ।

ସେହି ପିଟିସନ ଆଧାରରେ ଗରିବ ଓ ନିଃସହାୟ ମହିଳାଙ୍କୁ ସାମାଜିକ ଅତ୍ୟାଚାରରୁ ତ୍ରାହି ଦେବା ପାଇଁ ନିୟମ ପ୍ରଣୟନ କରିବାକୁ ଉଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟ ପକ୍ଷରୁ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଆଯାଇଥିଲା । ଫଳରେ ରାଜ୍ୟ ସରକାର “ଦି ଓଡିଶା ପ୍ରିଭେନସନ ଅଫ ୱିଚ ହଣ୍ଟିଂ ଆକ୍ଟ ୨୦୧୩ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିଲେ । ଏହା ରାଜ୍ୟ ବିଧାନସଭାରେ ପାରିତ ହେବା ପରେ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଅନୁମୋଦନ ଲାଭ କରିଥିଲା । ଏହା ନିୟମରେ ପରିଣତ ହୋଇ ଫେବୃଆରୀ ୨୦୧୪ ଠାରୁ ରାଜ୍ୟରେ ଲାଗୁ ହୋଇଛି ।

bindhani-9
ଝିଅ ଦିଶା ଓ ସ୍ଵାମୀ ବିଶ୍ଵରଞ୍ଜନଙ୍କ ସହ

ଏହା ଆଗକୁ କେତେ ଫଳବତୀ ହେବ? “ଆଇନ ପାରିତ ହେବା ଭଲ କଥା। କିନ୍ତୁ ଏହାର ଉପଯୋଗ ସହିତ ସାମାଜିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଏପରି ଏକ ‘ଆରୋପ ଜନିତ’ ଅପରାଧ ବଳୟରୁ ମୁକ୍ତି ଦେବାକୁ ହେଲେ ଅନେକ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଓ ଯୋଜନାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି”, ସେ ନିଜ ମତ ରଖି କହିଛନ୍ତି ।

ଡାହାଣୀ କହି ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଅତ୍ୟାଚାରରୁ ତ୍ରାହି ଦେବା ପାଇଁ ଯଦି ନିୟମ ପ୍ରଣୟନ କରାଗଲା ତେବେ ସତରେ କ’ଣ ଡାହାଣୀ ଅଛନ୍ତି? ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଶଶିପ୍ରଭାଙ୍କାର ଉତ୍ତର ଭାରି ସ୍ପଷ୍ଟ – “ଡାହାଣୀ ଏକ ମନୁଷ୍ୟକୃତ୍ତ ଶବ୍ଦ ଯାହାର କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଅର୍ଥ ନାହିଁ, ଯେମିତିକି କୁସଂସ୍କାର”।

“ଡାହାଣୀ କହି ମହିଳାଙ୍କୁ ଅତ୍ୟାଚାର କରିବା ଯଦି ଏକ ଆରୋପଜନିତ ହିଂସା ବା ଅପରାଧ, ତେବେ ଏହା କେବଳ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଘଟୁନାହିଁ ଦେଶର ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ମାନଙ୍କରେ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ହିଂସା ଘଟଣା ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ସାମନାକୁ ଆସୁଛି” ।

“ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟରେ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଖବରକାଗଜ ଓ ଟେଲିଭିଜନରେ ଏଭଳି ହିଂସା ସମ୍ପର୍କିତ ରିପୋର୍ଟ ଅଧିକ ପ୍ରକାଶିତ ହେଉଛି ଅର୍ଥାତ ଏଭଳି ଘଟଣା ଆଉ ଲୁଚି ରହୁ ନାହିଁ ” ଏଭଳି ଘଟଣା ଲୋକ ଲୋଚନଙ୍କୁ ଆଣିବାରେ ଗଣମାଧ୍ୟମର ଭୂମିକାକୁ ପ୍ରଶଂସା କରି ସେ କହନ୍ତି ।

୨୦୦୪ ମସିହାରେ ରାକ୍ଷୀ ବର୍ମାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ନିର୍ଦ୍ଧେଶିତ ‘ଇଣ୍ଡିଆନ ୱିଚ ହଣ୍ଟ’ ଚଳଚିତ୍ରରେ ମହିଳା ମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କରାଯାଉଥିବା ଅତ୍ୟାଚାରର ନିଛକ ବର୍ଣନା ରହିଛି – ଏହାକୁ ଏକାଧିକ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ପୁରସ୍କାର ମିଳିବା ସହିତ ନ୍ୟାସନାଲ ଜୋଗ୍ରାଫିକ ଚାନେଲରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରାଯାଇଛି। ଏହି ଚଳଚିତ୍ରରେ ଡାଆଣୀ ଭାବେ ନିର୍ଯାତିତା ଚୁଟନୀ ମହାତୋକୁ ଫ୍ରି ଲିଗାଲ ଏଡ କମିଟି ଦ୍ଵାରା ଉଦ୍ଧାର କରାଯାଇଥିଲା।

ଓଡିଶାରେ ଏଭଳି କମିଟି ରହିଛି କି? “ଯଦିଓ ମୁ ଏହି ଚଳଚିତ୍ର ଦେଖି ନାହିଁ ଅତ୍ୟାଚାରିତ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଆଇନଗତ ସାହାଯ୍ୟ ଯୋଗାଇଦେବାକୁ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଷ୍ଟେଟ ଲିଗାଲ ଏଡ ଅଥରିଟୀ ଅଛି, ଓ ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋର୍ଟରେ ଫ୍ରି ଲିଗାଲ ଏଡ ସେଲ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ” ସେ ଉତ୍ତରରେ କହନ୍ତି ।

bindhani-3ଡାଆଣୀ ବୋଲି କୁହାଯାଉଥିବା ମହିଳାମାନେ କଣ ପ୍ରକୃତରେ ଡାଆଣୀ, ନା ସେମାନଙ୍କୁ ଡାଆଣୀ ଆଖ୍ୟା ଦେବା ପଛରେ କୌଣସି ଲୁକ୍କାୟିତ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ରହିଥାଏ? ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରରେ ସେ ରୋକଠୋକ ଉତ୍ତର ଦେଇ କହନ୍ତି “ଡାହାଣୀ ହେଉ ବା ଅନ୍ୟ ଯେ କୌଣସି ପ୍ରକାରର “ଆରୋପ” ଓ ତହିଁରୁ ସଂଘଟିତ ଅପରାଧ ସବୁବେଳେ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ପ୍ରଣୋଦିତ” ।

ଜଣେ ନାରୀ ରୂପେ ସମାଜରେ ରହିଥିବା ଭେଦଭାବକୁ କେଉଁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦେଖନ୍ତି, ଓ ସମାଜ ତହିଁର ଊର୍ଦ୍ଧ୍ବକୁ କେମିତି ଯାଇ ପାରିବ ବୋଲି ଆପଣ ଭାବନ୍ତି? “ସମାଜରେ ରହିଥିବା ଭେଦଭାବ ବିଷୟରେ ଉଭୟ ପୁରୁଷ ଓ ନାରୀ ଊଣା ଅଧିକେ ଅବଗତ, ତେବେ ଜଣେ ମଣିଷ ହିସାବରେ ଆତ୍ମ ବିଶ୍ଳେଷଣ ସହ ସଠିକ କର୍ମ ନିର୍ଧାରଣ କରି ତାହାକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ହେଉଛି ମୁଖ୍ୟ କଥା ”, ସେ ମତ ଦିଅନ୍ତି ।

ରାଜ୍ୟ ଇନଫରମସନ କମିଶନର ରୂପେ ଆପଣ କେଉଁ ଭଳି କାମ କଲେ ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ପାଇପାରିବେ ବୋଲି ଆଶା ରଖିଛନ୍ତି? “ସୂଚନା କମିଶନର ପଦବୀକୁ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେବା ସହ ଆର ଟି ଆଇ ଆକ୍ଟର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ଯେଉଁସବୁ ପଦକ୍ଷେପ ଓ ପ୍ରଣାଳୀର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ତାହାକୁ ପୂରଣ କରିବା ଦିଗରେ ମୋର ନିଷ୍ଠା ଓ ପ୍ରୟାସ ଜାରି ରଖିବା ଦ୍ଵାରା ଆତ୍ମ ତୃପ୍ତି ପାଇବି ”, ସେ କହନ୍ତି ।

ଓଡିଶା ଡଟ କମ

 

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ସାକ୍ଷାତକାର Tagged With: କପିଳାସ ଭୂୟାଁ, ଶଶିପ୍ରଭା ବିନ୍ଧାଣି, ସାକ୍ଷାତକାର, ସୂଚନା ଅଧିକାର ଆଇନ

ପୁରସ୍କାର ଫେରାଇବା ବିପକ୍ଷରେ ଓଡିଶା ଲେଖକ

October 22, 2015 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ Leave a Comment

ଓଡିଶା ଡଟ କମ: କପିଳାସ ଭୂୟାଁ

ଭୁବନେଶ୍ଵର, ଅକ୍ଟୋବର ୨୨ (ଓଡିଶା ଡଟ କମ) ସାରା ଦେଶରେ ଧାର୍ମିକ ଅସହିଷ୍ଣୁତା ବୃଦ୍ଧି ପାଉଥିବା ଅଭିଯୋଗ କରି କେନ୍ଦ୍ର ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମି ପୁରସ୍କାର ପାଇଥିବା ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟର ତିରିଶରୁ ଅଧିକ ଲେଖକ ସେମାନଙ୍କ ପୁରସ୍କାର ଫେରେଇଛନ୍ତି । ଏହି ସଂଖ୍ୟା ଆଗକୁ ବୃଦ୍ଧି ପାଇପାରେ ମଧ୍ୟ ।

ରମାକାନ୍ତ ରଥ
ରମାକାନ୍ତ ରଥ

ତେବେ ଆମ ରାଜ୍ୟରୁ କୌଣସି ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମି ପୁରସ୍କାର ପାଇଥିବା ଲେଖକ ଏଭଳି ପଦକ୍ଷେପ ନେଇ ନାହାନ୍ତି। ବିଭିନ୍ନ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରକାଶିତ ଓଡିଶାର ଲେଖକମାନଙ୍କ ମତାମତ ଅନୁଶୀଳନ କଲେ ଲାଗେ ଯେ ଅଧିକାଂଶରେ ଆମ ଲେଖକମାନେ ଏଭଳି ପଦକ୍ଷେପରେ ବିଶ୍ଵାସ ରଖନ୍ତି ନାହିଁ ।

ବିଜୟ ମିଶ୍ର
ବିଜୟ ମିଶ୍ର

ବରଂ ମନେ କରନ୍ତି ଯେ ପୁରସ୍କାର ଲେଖକଙ୍କ କୃତିକୁ ଦିଆ ଯାଇଥାଏ, ଲେଖକଙ୍କୁ ନୁହେଁ। ତେଣୁ ପୁରସ୍କାର ଫେରେଇବା ଅଧିକାର ଲେଖକଙ୍କର ନାହିଁ । ପୁଣି ଆଉ କେତେକ ଲେଖକ ପୁରସ୍କାର ଫେରସ୍ତକୁ ଶସ୍ତା ରାଜନୀତି ଓ ଆତ୍ମପ୍ରଚାର ବୋଲି କହିବାକୁ ମଧ୍ୟ ପଛାଇ ନାହାନ୍ତି ।

ମୂଳ ପ୍ରସଙ୍ଗ ହେଲା କି ଯେ ଗତ ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ଶେଷ ବେଳକୁ କର୍ଣାଟକ ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟର ପୂର୍ବତନ କୁଳପତି ତଥା ସାହିତ୍ୟ ଅକାଦେମି ପୁରସ୍କାରପ୍ରାପ୍ତ ହେତୁବାଦୀ ଲେଖକ ଡ॰ ଏମଏମ କଲ୍ବର୍ଗୀଙ୍କୁ ଦୁଇଜଣ ଦୁର୍ବୃତ୍ତ ତାଙ୍କ ଘରେ ପଶି ଗୁଳିମାରି ହତ୍ୟା କଲେ। ଧାର୍ମିକ ଅସହିଷ୍ଣୁତା କାରଣରୁ ଏହି ହତ୍ୟା କରାଯାଇଛି ବୋଲି ପ୍ରଚାରିତ ହୋଇଥିଲା ।

ଦାସ ବେନହୁର
ଦାସ ବେନହୁର

ତାହାର ଠିକ ପରେ ପରେ ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶର ଦାଦ୍ରିଠାରେ ଗୋମାଂସ ଭକ୍ଷ୍ୟଣ କରିଥିବା କାରଣରୁ ମହମ୍ମଦ ଇକ୍ଲାକ ନାମକ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଲୋକ ମାନେ ପିଟିପିଟି ମାରିଦେଲେ। ଏହା ପରେ ସାହିତ୍ୟିକ ମାନେ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ସେମାନଙ୍କର ପୁରସ୍କାର ଫେରାଇବା ଆରମ୍ଭ କଲେ ।

ଓଡିଶାର ବିଶିଷ୍ଟ କବି ରମାକାନ୍ତ ରଥଙ୍କ ମତରେ “ପୁରସ୍କାର ସାହିତ୍ୟିକଙ୍କୁ ନୁହେଁ ବରଂ ସାହିତ୍ୟକୁ ଦିଆଯାଇଥାଏ। ପୁରସ୍କାର ଫେରେଇବା ଅର୍ଥ ସାହିତ୍ୟର ଅସମ୍ମାନ କରିବା”।

ଶାନ୍ତନୁ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ
ଶାନ୍ତନୁ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ

ଏହା ସହ ପଢନ୍ତୁ !

  • ଅସହିଷ୍ଣୁତାର ସୀମା- ପ୍ରଶାନ୍ତ ପଟ୍ଟନାୟକ (ତୃତୀୟ ନୟନ)
  • ମତିଭ୍ରମିମାନେ ମୁନି ଭଳି ଦିଶନ୍ତି-ହରିହର ଶତପଥି (ରୋକ୍ ଠୋକ୍)

ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ବିଶିଷ୍ଟ ନାଟ୍ୟକାର ବିଜୟ ମିଶ୍ର ପୁରସ୍କାର ଫେରେଇବାକୁ ଏକ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ନିଷ୍ପତି ବୋଲି ଅଭିହିତ କରିବା ସହ ଏହା ଏକ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ପଦକ୍ଷେପ ନୁହେଁ ବୋଲି ମନେ କରନ୍ତି ଓ (ବହୁ ପୂର୍ବରୁ) ଜଣେ ପାଇଥିବା ସମ୍ମାନ ଫେରେଇଦେବା ଠିକ ନୁହେଁ ବୋଲି ମତ ଦିଅନ୍ତି।

ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଶ୍ର
ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଶ୍ର

ଆମ ସମୟର ଅନ୍ୟତମ ବିଶିଷ୍ଟ ଉପନ୍ୟାସିକ ଶାନ୍ତନୁ କୁମାର ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଏଭଳି ପୁରସ୍କାର ଫେରସ୍ତକୁ ରାଜନୈତିକ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପ୍ରଣୋଦିତ ବୋଲି କହୁଥିଲା ବେଳେ ବିଶିଷ୍ଟ କବି ପ୍ରଫେସର ସୌଭାଗ୍ୟ କୁମାର ମିଶ୍ରଙ୍କ ମତ ହେଲା, “ଯେଉଁମାନେ ଏହାକୁ ରାଜନୈତିକ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପ୍ରଣୋଦିତ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି ପ୍ରକୃତରେ ତାହା ଠିକ ନୁହେଁ”।

PratibaRay
ପ୍ରତିଭା ରାୟ

“ଏକଥା ସତ, ମୌଳିକ ଅଧିକାର ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ ହୋଇଛି। ତେଣୁ ଏହା ବିରୋଧରେ ପ୍ରତିବାଦ କରିବା କେବଳ ଲେଖକ ନୁହନ୍ତି ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ଅଧିକାର ଅଛି।

କିନ୍ତୁ ପୁରସ୍କାର ଫେରେଇବା ଠିକ ନୁହେଁ, କାରଣ ଏହାକୁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ”, କହନ୍ତି ଜ୍ଞାନପୀଠ ବିଜୟିନୀ ବିଶିଷ୍ଟ ଲେଖିକା ଡ॰ ପ୍ରତିଭା ରାୟ।

Sitakanta-Mahapatra
ସୀତାକାନ୍ତ ମହାପାତ୍ର

“… ମୋ ମତରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସୃଜନଶୀଳ ଲେଖକ ପୁରସ୍କାର ନଫେରେଇ ନିଜର ସୃଜନ ସୃଷ୍ଟି ମାଧ୍ୟମରେ ଏହାର ଜବାବ ଦେବା ଉଚିତ”, କହନ୍ତି ଅନ୍ୟତମ ବିଶିଷ୍ଟ କବି ସୀତାକାନ୍ତ ମହାପାତ୍ର।

ସେହିଭଳି ବିଶିଷ୍ଟ ସାହିତ୍ୟିକ ଦାସ ବେନହୁରଙ୍କ ମତ ହେଲା କି ଯେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବେ ପୁରସ୍କାର ଫେରେଇବା ଅପେକ୍ଷା ସାମୁହିକ ଭାବେ ଆନ୍ଦୋଳନ କରି ସରକାରଙ୍କ ଉପରେ ଚାପ ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଇ ପାରିଥିଲେ ଭଲ ହୋଇଥାନ୍ତା।

ହରପ୍ରସାଦ ଦାସ
ହରପ୍ରସାଦ ଦାସ

ତେବେ ଆମ ସମୟର କବି ଓ ଚିନ୍ତକ ହର ପ୍ରସାଦ ଦାସଙ୍କ ସ୍ଵର ଅତି ସ୍ପଷ୍ଟ – “ପୁରସ୍କାର ପାଇବାର ୨୦/୩୦ ବର୍ଷ ପରେ, ସମସ୍ତ ଯଶ ଅର୍ଜନ କରିସାରିବା ପରେ ପୁରସ୍କାରକୁ ଫିଙ୍ଗିଦେବା ଅନୈତିକ ଓ ଅସୁନ୍ଦର”।

gaurahari das
ଗୌରହରି ଦାସ

କେନ୍ଦ୍ର ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମିର କାର୍ଯକାରିଣୀ ସଦସ୍ୟ ଥିବା ବିଶିଷ୍ଟ ଲେଖକ ଗୌରହରି ଦାସ କହନ୍ତି, “ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମି ଆସନ୍ତା ୨୩ ତାରିଖରେ ଏ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରିବା ପାଇଁ ବୈଠକ ଡାକିଛନ୍ତି ।

ମୋ ବିଚାରରେ ମାସେ ପୂର୍ବରୁ ଏହି ବୈଠକ ଡକାଯାଇଥିଲେ ପରିସ୍ଥିତି ଏତେ ବାଟକୁ ଆସି ନଥାନ୍ତା”।

ଓଡିଶା ଡଟ କମ

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ସାହିତ୍ୟ Tagged With: କପିଳାସ ଭୂୟାଁ, ଧାର୍ମିକ ଅସହିଷ୍ଣୁତା, ପୁରସ୍କାର, ଫେରାଇବା

ଝରଣା ପାଣି ସୁବିନିଯୋଗ କରି ଜଳକଷ୍ଟ ଦୂର କଲେ ଗ୍ରାମବାସୀ

October 10, 2015 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ Leave a Comment

ଓଡିଶା ଡଟ କମ: କପିଳାସ ଭୂୟାଁ

ସିନିସିଙ୍ଗ, ଅକ୍ଟୋବର ୧୦ (ଓଡିଶା ଡଟକମ ) ନିଜର ଭାଗ୍ୟକୁ ବର୍ଷା ହାତରେ ଟେକିଦେଇ ବାରମ୍ବାର ମରୁଡିର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଥିବା ଓଡିଶାର ଏକ ଆଦିବାସୀ ଗ୍ରାମର ବାସିନ୍ଦା ନିକଟରେ ଥିବା ଝରଣା ପାଣିର ସୁବିନିଯୋଗ କରି ନିଜ ଜଳା କଷ୍ଟ ଦୂର କରିପାରିଥିବା ବେଳେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି  ଅନନ୍ୟ ଉଦାହରଣ ।

DSCF2558 DSCF2531 IMG_8108 IMG_7978 IMG_7950 IMG_7539ବଣ ଜଙ୍ଗଲ ଘେରରେ ରହିଥିବା ଗଜପତି ଜିଲ୍ଲାର ଆର ଉଦୟଗିରି ବ୍ଲକ୍ ର ଅବାରସିଙ୍ଗ ପଞ୍ଚାୟତର ଏହି ଗ୍ରାମ ହେଉଛି ସିନିସିଙ୍ଗ । ଇସାରା ନାମକ ଏକ ସ୍ଵେଚ୍ଛାସେବୀ ଅନୁଷ୍ଠାନର ସହାୟତାରେ ଗ୍ରାମର ୩୬ ସଉରା ଆଦିବାସୀ ପରିବାରର ଏହି ଆର୍ଥିକ ଉନ୍ନତି ହୋଇଥିବା ଗ୍ରାମବାସୀ ମାନେ କହିଛନ୍ତି ।

ମହେଶ୍ଵର ପୂଜାରୀ, ବୟସ ୭୩ ବର୍ଷ । ସ୍ତ୍ରୀ ଶକୁନ୍ତଳା, ତାଙ୍କ ବୟସ ୬୦ ବର୍ଷ। ସାଥିରେ ରହନ୍ତି ଦୁଇ ଝିଅ ଚମ୍ପୁଲତା ଓ ରତ୍ନମଣି, ଏବଂ ଏକ ମାତ୍ର ପୁଅ ରମାକାନ୍ତ । ଏମାନଙ୍କୁ ନେଇ ମହେଶ୍ଵରଙ୍କର ପାଞ୍ଚ ପ୍ରାଣୀର ସଂସାର। ଚବିଶି ବର୍ଷର ବଡ ଝିଅ ଚମ୍ପୁଲତା, ଦି’ ବର୍ଷ ତଳେ ବିଭା  ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ଯେ ଶିକ୍ଷକତା କରୁଥିବା ସ୍ଵାମୀ ସହ ତା’ର ନପଡିବାରୁ ଏବେ ଆସି ବାପଘରେ ରହୁଛି। ସ୍ଵାମୀ ସହ ଛାଡପତ୍ର କେସ ଲଢିବାକୁ ନିୟମିତ ଜିଲ୍ଲା ସଦର ମହକୁମା ପାରଳାଖେମୁଣ୍ଡିକୁ ଯା’ଆସ କରୁଛି।

ପୁଅ ରମାକାନ୍ତର ବୟସ ଅଠର ବର୍ଷ ଓ ଚତୁର୍ଥ ଶ୍ରେଣୀ ପର୍ଯନ୍ତ ପଢିଛି। ପାଠ ପଢିଲାନି କି ଭେଣ୍ଡା ପୁଅ ହେଇକି ବି ବାପାକୁ କାମ ଧନ୍ଦାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରୁ ନଥିବାରୁ ଏବେ ବି ମହେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ହାଡଭଙ୍ଗା ଖଟଣି ଖଟିବାକୁ ପଡୁଛି। ୧୪ ବର୍ଷର ସାନଝିଅ ରତ୍ନମଣି କିନ୍ତୁ ପାଠରେ ଭଲ କରୁଛି ଓ ସ୍ଥାନୀୟ ଆଶ୍ରମ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଛି।

ତିନି ବର୍ଷ ତଳେ ମହେଶ୍ଵରଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ଅବସ୍ଥା ଦୟନୀୟ ଥିଲା । ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଓ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ସେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ରହିଥିଲେ। ନିଜର ଦେଢ ଏକର ଜମି ଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା ସେ ଆବଶ୍ୟକ ପାଣି ଅଭାବରୁ ଚାଷ ବାସ ଭଲ ଭାବରେ କରିପାରୁନଥିଲେ । ଗାଁର ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କ ପରି ପର୍ବତର ଗଡାଣିରେ ଜଙ୍ଗଲ ସଫା କରି ସେ ବଗଡ ବା ପୋଡୁଚାଷ କରୁଥିଲେ।

ବଗଡରେ ମାଣ୍ଡିଆ, ସୁଆଁ ବା ଜହ୍ନା ପରି ଅଳ୍ପ ପାଣି ଦରକାର କରୁଥିବା ଶସ୍ୟ ଚାଷ କରୁଥିଲେ। ସେଥିରୁ ଯାହା ଅମଳ ହେଉଥିଲା ପାଞ୍ଚ ପ୍ରାଣୀ କୁଟୁମ୍ବ ପାଇଁ ତାହା ନିଅଣ୍ଟ ହେଉଥିଲା। ଯଦି ବର୍ଷା ହେଉ ନଥିଲା ତେବେ ବଗଡ ବି ପୋଡି ଯାଉଥିଲା। ସେତେବେଳେ ଅନ୍ୟ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କ ପରି ସେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ପୋଡା ଭାଗ୍ୟକୁ ଦୋଷ ଦେଉଥିଲେ।

ତିନି ପଟେ ପର୍ବତ ଘେର ଭିତରେ ରହିଥିବା ଏହି ପଥୁରିଆ ଗାଁରେ ପାଣିର ସବୁବେଳେ ଅଭାବ ରହିଥିଲା ଗାଁ ତଳକୁ ଥିବା ପାଣିଖିଆ ନାଳରେ ପର୍ବତ ଉପରୁ ଆସୁଥିବା ପାଣି ଭୂଇଁରେ ସବୁବେଳେ ନଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା ।

ଦୁବୁଦୁବା ଓ କେରଣ୍ଡା ସହ ଏହି ନାଳରେ ବର୍ଷା ଚାରିମାସ ପାଣି ମିଲୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ଏହି ପାଣି କେବଳ ଗାଈଗୋରୁ ଓ ମଣିଷଙ୍କ ପିଇବା ସହ ଗାଧୁଆ ପାଧୁଆ ଓ ବାସନ ମଜାରେ ଶେଷ ହୋଇଯାଉଥିଲା । ଖରାଦିନେ ଏହି ଜଳ ଉତ୍ସ ସମ୍ପୂର୍ଣ ଶୁଖିଯାଉଥିଲା ।

ଖାଲି ମହେଶ୍ଵର ନୁହନ୍ତି, ଗାଁର ପ୍ରାୟ ସବୁଲୋକେ ବଡ କଷ୍ଟରେ ଜଙ୍ଗଲଜାତ ପଦାର୍ଥ ସଂଗ୍ରହ କରି ବିକୁଥିଲେ, ନଚେତ କୁଲି କାମ କରିବାକୁ ବାହାରକୁ ଯାଉଥିଲେ – ଆଊ ଯାହାକିଛି ସେଥିରୁ ଆୟ ହେଉଥିଲା ସେଥିରେ କଷ୍ଟେମଷ୍ଟେ ଗୁଜୁରାଣ ମେଣ୍ଟଉଥିଲେ।

ତେବେ ମହେଶ୍ଵରଙ୍କ ପାଇଁ ଖରା ଚାରିମାସ ଭାରି କଷ୍ଟକର ହେଉଥିଲା। ସକାଳୁ ଘରୁ ବାହାରିପଡି ଆଖପାଖ ଗାଁ ଗୁଡିକୁ ଚାଲି ଯାଉଥିଲେ। କାହା କାହା ଘରେ ଯଦି କାହାର ଦେହ ଖରାପ କଥା ଶୁଣୁଥିଲେ ତେବେ ସେ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ତୁଟୁକା ତୁଟୁକୀ ଔଷଧ ଦେଉଥିଲେ।

DSCF2429 DSCF2298 DSCF2588 DSCF2578 DSCF2558ଯାହା ଘରକୁ ଯାଉଥିଲେ ସେଠାରେ ତାଙ୍କୁ ଓଳିଏ ଖାଇବାକୁ ମିଳି ଯାଉଥିଲା। ସେତକ ଖାଇ ସେଇଠି ଟିକେ ବିଶ୍ରାମ ନେଇ ଖରା ତେଜ କମିଲା ପରେ ଘରକୁ ଫେରୁଥିଲେ। ଆର ଓଳିକ କେଉଁଠାରୁ ଖାଇବାକୁ ମିଳିବ, କି ସ୍ତ୍ରୀ ପିଲାଛୁଆ କଣ ଖାଇ ଜୀବନ ଜୀଇଁବେ ତାଙ୍କୁ ଜଣା ନଥିଲା।
ଜୀବନ କଷ୍ଟେମଷ୍ଟେ ଜୀଇଁବା ଅପେକ୍ଷା ମହେଶ୍ଵରଙ୍କ ପାଇଁ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଉପାୟ ନଥିଲା।

ଏବେ କିନ୍ତୁ ସମୟ ବଦଳିଛି । ବାପଅଜା ଅମଳରୁ ଥିବା ଦେଢ ଏକର ଜମି ସହ ଏବେ ଜଙ୍ଗଲ ସଂରକ୍ଷଣ ନିୟମ ଅନୁସାରେ ସରକାର ଦେଇଥିବା ଆଉ ଦୁଇ ଏକର ଜମିରେ ମହେଶ୍ଵର ଧାନ, ମକା, ମାଣ୍ଡିଆ, ସୁଆଁ, ଅମୃତଭଣ୍ଡା, କନ୍ଦମୂଳ ଆଦି ଫସଲ ଓ ପନିପରିବା ବର୍ଷକୁ ତିନି  ତିନିଥର ଅମଳ କରି ସେ ଏବେ ବେଶ ସ୍ଵାଚ୍ଛନ୍ଦ୍ୟରେ ଚଳି ପାରୁଛନ୍ତି। ସ୍ତ୍ରୀ ଶକୁନ୍ତଳା ଓ ବେଳେବେଳେ ହାତରେ ସମୟ ଥିଲେ ଝିଅ ଚମ୍ପୁଲତା ବିଲ କାମରେ ମହେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ।

ମହେଶ୍ଵରଙ୍କ ଚାଲି ଚଳନକୁ ଦେଖିଲେ ଲାଗିବ ତାଙ୍କୁ ହୁଏତ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ୬୫ ବର୍ଷ ହେଇଥିବ। ଏହାର କାରଣ ତାଙ୍କ ଚେହେରାରେ ଏବେ ଏକ ଯୁବ ସୁଲଭ ଚଞ୍ଚଳତା। ମହେଶ୍ଵରଙ୍କ ପରି ଗ୍ରାମର ସବୁ ବାସିନ୍ଦାଙ୍କ ମୁହଁରେ ଏବେ ହସ ଓ ଏହା ସମ୍ଭବ ହୋଇଛି ଝରଣା ପାଣିର ସୁବିନିଯୋଗ ଦ୍ଵାରା ଓ ଏହି ସୁବିନିଯୋଗର ରାସ୍ତା ଦେଖାଇଛନ୍ତି ‘ଇସାରା’ ସଂସ୍ଥାର ମୁଖ୍ୟ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ପାତ୍ର ।

ପାତ୍ର ଗାଁକୁ ଆସି ଲୋକମାନଙ୍କ ସୁବିଧା ଅସୁବିଧା କଥା ଆଲୋଚନାବେଳେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ଯେ ପାଣି ହେଉଛି ଗାଁ ର ମୁଖ୍ୟ ସମସ୍ୟା । ସେ ପଚାରି ବୁଝିଲେ ଗାଁ ଉପରେ ପର୍ବତ କନ୍ଦରରେ କୌଣସି ଚିରସ୍ରୋତା ଝରଣାର ଉତ୍ସ ଅଛିକି? ଗାଁ ଲୋକେ ହଁ କହିଲେ, କିନ୍ତୁ ତା ଦ୍ଵାରା ସମସ୍ୟାର କେମିତି ସମାଧାନ ହେବ ବୁଝି ପାରିଲେ ନାହିଁ।

ରବୀନ୍ଦ୍ର ପୁଣି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇଲେ ଯେ ମେ ମାସର ମୁଣ୍ଡଫଟା ଖରାଦିନେ ପର୍ବତ ଉପରେ ଯେଉଁ ଝରରେ ପାଣି ଥିବ ତାହା ହିଁ ଚିରସ୍ରୋତା ଝରଣାର ଉତ୍ସ, ଓ ସେଠାରୁ ପାଣି ଗାଁ ମୁଣ୍ଡକୁ ଆଣିଲେ ହିଁ ଲୋକଙ୍କ ଜଳ କଷ୍ଟ ଦୂର ହେଇପାରିବ। କିନ୍ତୁ ପର୍ବତ ଉପରୁ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡକୁ ପାଣି ଆସିବ କେମିତି?

ରବୀନ୍ଦ୍ର ଓ ତାଙ୍କ ସାଥିଙ୍କ ସହ ଗାଁର କେତେଜଣ ଲୋକ ପର୍ବତ ଉପରେ ଖୋଜି ଖୋଜି ଗୋଟିଏ ଚିରସ୍ରୋତା ଝରଣା ଠାବ କଲେ। କିନ୍ତୁ ତାହା ଗାଁ ଠାରୁ ପର୍ବତର ଦୁଇ କିଲୋମିଟର ଉପରେ ଥିଲା।

ପର୍ବତ ଉପରୁ ପାଇପ ଦ୍ଵାରା ଡାଇଭରସନ ବେସଡ ଇରିଗେସନ ସିଷ୍ଟମ ଦ୍ଵାରା ଗାଁକୁ  ପାଣି ଆଣିବା ବିଷୟ ରବୀନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ଜଣାଥିଲା। ଏହି ପ୍ରଣାଳୀ ଅନୁଯାୟୀ ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଶକ୍ତି ପ୍ରଭାବରେ ଜଳର ନିମ୍ନମୁଖୀ ପ୍ରବାହ ଧାରା ଦ୍ଵାରା ବିଦ୍ୟୁତ ଶକ୍ତି ବ୍ୟବହାର ନକରି ପାଇପ ଦ୍ଵାରା ଜଳ ପ୍ରବାହ କରା ଯାଇପାରେ।

କିନ୍ତୁ ପର୍ବତ ଉପରୁ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାଇପ ଲାଇନ ବିଛେଇବା ପାଇଁ ଖର୍ଚ କେଉଁଠୁ ଆସିବ?

ସେଥିପାଇଁ ରବୀନ୍ଦ୍ର ନିଜ ସଂସ୍ଥା ପକ୍ଷରୁ କଲିକତା ସ୍ଥିତ ମେନୋନାଇଟ ସେଣ୍ଟ୍ରାଲ କମିଟି (ଏମସିସି) ସହ ଯୋଗାଯୋଗ କଲେ । ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ସର୍ବନିମ୍ନ ଆବଶ୍ୟକତା ତୁଲାଇବାକୁ ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ ଯଥେଷ୍ଟ ସମ୍ପଦ ରହିଥିବା କଥାରେ ବିଶ୍ଵାସ ରଖୁଥିବା ଏହି ସଂସ୍ଥା ଦରକାର ମୁତାବକ ପାଇପ ଓ ଲୁହାଛଡ, ସିମେଣ୍ଟ, ଗୋଡିବାଲି, ଇତ୍ୟାଦି କଞ୍ଚାମାଲ ଯୋଗାଇ ଦେବ ବୋଲି ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଲା।

ତେବେ ଏହା ଯଥେଷ୍ଟ ନଥିଲା। ତେଣୁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଶ୍ରମିକ ମଜୁରି କେଉଁଠାରୁ ଆସିବ ବୋଲି ସମସ୍ତେ ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଲେ। ଗାଁ ସଭାରେ କଥା ପଡିଲା। ଗାଁ ଲୋକଙ୍କ ଉପକାର ପାଇଁ, ଜଳ କଷ୍ଟ ଦୂର କରିବା ପାଇଁ ଗାଁ ଲୋକେ ବିନା ପାରିଶ୍ରମିକରେ ଶ୍ରମଦାନ କଲେ କାମଟି ହୋଇ ପାରିବ ବୋଲି ମହେଶ୍ଵର ପୂଜାରୀଙ୍କ ନେତୃତ୍ଵରେ ସମସ୍ତେ ସହମତ ହେଲେ। ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ମାସର ପରିଶ୍ରମ ପରେ ସତକୁ ସତ ଗାଁ ନିକଟକୁ ପାଣି ଆସିଗଲା। ଲୋକଙ୍କ ଖୁସି କହିଲେ ନସରେ, ମହେଶ୍ଵରଙ୍କର ମଧ୍ୟ।

ଗାଁକୁ ପାଣି ଆସିଲାନି ତ ବରଂ ମହେଶ୍ଵରଙ୍କ ଦେହରେ ଶତସିଂହର ବଳ ଆସିଗଲା। କାଳ ବିଳମ୍ବ ନକରି ମହେଶ୍ଵର ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ଶକୁନ୍ତଳା ମିଶି ତାଙ୍କ ଜମିରୁ ପଥର କାଢି ଜମି ତିଆରି କଲେ। ଜମିରୁ ବାହାରୁଥିବା ପଥରକୁ ଜମି ଚାରିପଟେ ବାନ୍ଧି ବର୍ଷାଦିନେ ଜମି ଯେମିତି ଧୋଇ ହେଇ ନଯିବ ତାହାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କଲେ। କମ୍ପୋଷ୍ଟ ଖତ ପକେଇ ଜମିକୁ ଚାଷ ଉପଯୋଗୀ କରାଇଲେ। ତା’ପରେ ମହେଶ୍ଵର ତାଙ୍କ ଜମିରେ ପାଞ୍ଚ ଫସଲ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ।

ଏବେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ମହେଶ୍ଵର ତାଙ୍କ ଜମିରେ ଧାନ, ମକା, କାନ୍ଦୁଲ, ମାଣ୍ଡିଆ, କନ୍ଦମୂଳ ତଥା ବାଇଗଣ, ଫୁଲ କୋବି, ବନ୍ଧା କୋବି, ଓଲ କୋବି, ମରିଚ, କଖାରୁ ଆଦି ପନିପରିବା ଫଳାଉଛନ୍ତି।

ପନିପରିବା ଖାଇବା ଯେଉଁ ଆଦିବାସୀ ଗାଁରେ ଦିନେ ସାତ ସପନ ଥିଲା, ସେହି ଗାଁରେ ଆଜି ମହେଶ୍ଵର ନିଯ ବାଡିର ପନିପରିବା ଖାଇବା ସହ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବଙ୍କୁ କିଛି କିଛି ଦେବା ପରେ ବଜାରରେ ବିକ୍ରି କରି ବେଶ ଭଲ ଦି’ ପଇସା ଉପାର୍ଜନ କରି ପାରୁଛନ୍ତି। ଏହା ଛଡା ସେ ତାଙ୍କ ଜମିରେ ଆମ୍ବ ୨୫ ଗଛ, ଅମୃତଭଣ୍ଡା ଛ’ ଗଛ, ଏବଂ କଦଳୀ ପଚିଶି ଗଛ ମଧ୍ୟ ଲଗେଇଛନ୍ତି।

ସେଥିରୁ କିଛି କିଛି ଆୟ ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେଲାଣି।

ଏବେ ମହେଶ୍ଵରଙ୍କ ହାତରେ ପ୍ରାୟ ଟଙ୍କା ପଚିଶି ହଜାର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସଞ୍ଚୟ ମଧ୍ୟ ରହିଛି। ଆଗରୁ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ସୀମାରେଖା ତଳେ, ଅର୍ଥାତ ବିପିଏଲ ତାଲିକାରେ ଥିବା ମହେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାଁ କଟି ଯାଇ ବର୍ତ୍ତମାନ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ସୀମାରେଖା ଉପରେ, ଅର୍ଥାତ ଏପିଏଲ ତାଲିକାରେ ସାମିଲ ହୋଇଛି । ଏହା କ’ଣ କିଛି କମ ଗୌରବର କଥା ?

ଓଡିଶା ଡଟ କମ

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ପରିବେଶ Tagged With: କପିଳାସ ଭୂୟାଁ, ଝରଣା ପାଣି, ମରୁଡି

Primary Sidebar

ଆଖ ପାଖ ଖବର ପାଇଁ ଡାଉନଲୋଡ କରନ୍ତୁ

Odisha Local Logo

Tags

ଅପରାଧ ଆଦିବାସୀ ଓଡିଶା ଓଡ଼ିଶା ଖବର କଂଗ୍ରେସ କଟକ କନ୍ଧମାଳ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର କୋରାପୁଟ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଜଗତସିଂହପୁର ଜିଲ୍ଲାପାଳ ନବ କଳେବର ନାଲକୋ ନିର୍ବାଚନ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶା ପିପିଲି ପୁରୀ ପୋଲିସ ପୋସ୍କୋ ଫୁଲବାଣୀ ବରଗଡ଼ ବିଜେପି ବିଜେଡ଼ି ବିଧାନସଭା ବିଧାୟକ ଭଦ୍ରକ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମାଓବାଦୀ ମାଲକାନଗିରି ମୁଖ୍ୟ ଖବର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ରାଉରକେଲା ରାଜନୀତି ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଶିକ୍ଷା ସମ୍ବଲପୁର ସରକାର ସାକ୍ଷାତକାର ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ହାଇକୋର୍ଟ