ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ

ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଅଗ୍ରଦୂତ ଆଜି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରେ । ଯେଉଁମାନେ ଭାବିଥାନ୍ତି ଯେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ବିଚାରରେ ସ୍ପଷ୍ଟତା ଆସେ , ଅନେକ ବିଚାରକୁ ନେଇ ମତବ୍ୟକ୍ତ କରାଯାଏ, ବିତର୍କ ବି ହୁଏ; ସେମାନେ ଆଜି ବିରୋଧର ସାମ୍ନା କରୁଛନ୍ତି ।

ବିରୋଧ କରୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ବିଚାରରେ ରାଷ୍ଟ୍ରର ସରକାରୀ ବିଚାରବୋଧକୁ ଯଦି କୌଣସି ବି ମତ ମୁକାବିଲା କରେ, ତେବେ ତାହା ‘ରାଷ୍ଟ୍ର ବିରୋଧୀ’ ଏବଂ ତା’ର କଣ୍ଠରୋଧ କରାଯିବା ଦରକାର ।

ସଂଘର୍ଷର ସଦ୍ୟତମ ଦୃଶ୍ୟଟି ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ରାମଜସ୍ କଲେଜ ରେ ଯେଉଁଠି ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସ୍ୱୟଂସେବକ ସଂଘ ତଥା ଭାଜପା ସମର୍ଥିତ ଅଖିଳ ଭାରତୀୟ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ପରିଷଦର କର୍ମୀମାନେ ଗୋଟିଏ ପାଠଚକ୍ରକୁ ବଦମାସୀ କରି ବନ୍ଦ କରାଇଦେଲେ ।

‘ପ୍ରତିବାଦର ସଂସ୍କୃତି’ ବିଷୟ ଉପରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେଉଥିବା ଏହି ପାଠଚକ୍ରରେ କହିବା ପାଇଁ ଜବାହାରଲାଲ ନେହେରୁ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ର ତଥା ଗବେଷକ ଉମାର ଖଲିଦ୍ଙ୍କୁ ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରାଯାଇଥିଲା ।

ଠିକ୍ ତା’ ପରଦିନ ତଥାକଥିତ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ପରିଷଦର ‘ଗୁଣ୍ଡା’ମାନେ ସେମାନେ ବଦମାସୀ କରି ବନ୍ଦ କରାଇଥିବା କାମଟିକୁ ଯେଉଁ ଅଧ୍ୟାପକ ଓ ଛାତ୍ରମାନେ ବିରୋଧ କରିଥିଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ପଥର ଓ କାଚ ବୋତଲ ଫୋପାଡ଼ି ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ ।

କେବଳ ଦେଖଣାହାରୀ ସାଜିଥିବା ଦିଲ୍ଲୀ ପୋଲିସଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ସେମାନେ ସାମ୍ବାଦିକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ । ସେମାନେ ଗଣ୍ଡଗୋଳକାରୀଙ୍କ ବିରୋଧରେ ଏଫ୍.ଆଇ.ଆର୍ ଦାୟର ତ କରିନଥିଲେ ବରଂ ଏଫ୍.ଆଇ.ଆର୍. ଲେଖିବା ଦାବୀ ନେଇ ଯେଉଁମାନେ ମରିସ୍ ନଗର ଥାନାକୁ ଯାଇଥିଲେ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଲାଠିଚାର୍ଜ କରାଯାଇଥିଲା ।

ଏବେ ଶାସନରେ ଥିବା ଲୋକେ ଗୋଟିଏ ଧାରାକୁ ଚଳାଇ ରଖିବାର ଦୃଶ୍ୟ ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି – ସେମାନଙ୍କର ମତବାଦ ଓ କାର୍ଯ୍ୟସୂଚୀକୁ ସ୍ୱୀକାର କରୁନଥିବା ତଥା ସମାଲୋଚନା କରୁଥିବା ସମସ୍ତ ସ୍ୱରକୁ କେମିତି ନିସ୍ତବ୍ଧ କରାଇ ଦିଆଯାଇପାରିବ ।

ଏହା ମଧ୍ୟ ସଂଘ ପରିବାରର ଏକ ଦୀର୍ଘକାଳୀନ ରଣନୀତି, ବୌଦ୍ଧିକ ପରିସରଟିକୁ ବିପର୍ଯ୍ୟସ୍ତ କରାଇବା, ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ଅନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକୁ କରାୟତ କରିବା ଓ କୌଣସି ବିତର୍କ, ଆଲୋଚନା ବା ଯୁକ୍ତିର ପ୍ରୟୋଗ ମାଧ୍ୟମରେ ନୁହେଁ ବରଂ ଭୟଭୀତ କରାଇ, ବିଭାଜିତ କରି, ହରକତ କରି ଏବଂ ହିଂସାର ପ୍ରୟୋଗ କରି ।

ଅଧିକାଂଶରେ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ କଳକୁ ବ୍ୟବହାର କରି ସେମାନେ ଏପରି କରିଥାନ୍ତି । ଏ ବର୍ଷର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ଏଭଳି ଏକ ପରିସ୍ଥିତି ଉପୁଜିଥିଲା । ଯୋଧପୁରଠାରେ ଯେତେବେଳେ ଜୟ ନାରାୟଣ ବ୍ୟାସ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ କୁଳସଚିବ ଜବାହାରଲାଲ ନେହେରୁ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ପ୍ରଫେସର ନିବେଦିତା ମେନନ ଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏକ ଏଫ୍.ଆଇ.ଆର୍. ଦାୟର କଲେ ।

ପ୍ରଫେସର ମେନନ ଙ୍କ ଅପରାଧ ସେ କାଶ୍ମୀର ପ୍ରସଙ୍ଗରେ କିଛି ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଇଥିଲେ । ତାଙ୍କରି ବକ୍ତବ୍ୟକୁ ନେଇ ତୀବ୍ର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଅଖିଳ ଭାରତୀୟ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ପରିଷଦର ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଖରୁ ଆସିଥିଲା ଯେଉଁମାନେ କି ତାଙ୍କୁ ଆଶାନୁରୂପକ ‘ଦେଶଦ୍ରୋହୀ’ ସମ୍ବୋଧନ କରିଥିଲେ । ଶେଷରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଆୟୋଜକ ତଥା ସେହି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଇଂରାଜି ବିଭାଗର ଅଧ୍ୟାପକ ରାଜଶ୍ରୀ ରାନାୱତଙ୍କୁ କାର୍ଯ୍ୟ ନିବୃତ୍ତ କରାଯାଇଥିଲା ।

ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨୦୧୬ରେ ଅନୁରୂପ ଏକ ଦାବୀ ଉଠିଥିଲା ହରିୟାନା କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଦୁଇଜଣ ଅଧ୍ୟାପକ ସ୍ନେହସତା ମାନବ ଓ ମନୋଜ କୁମାରଙ୍କୁ ସେବା ନିବୃତ୍ତକରିବା ଓ କଠୋର ଦଣ୍ଡବିଧାନ କରିବା ପାଇଁ । ସେମାନଙ୍କର ଅପରାଧ ସେମାନେ ପ୍ରଖ୍ୟାତ ଲେଖିକା ମହାଶ୍ୱେତା ଦେବୀଙ୍କର କ୍ଷୁଦ୍ର ଗଳ୍ପ ‘ଦ୍ରୌପଦୀ’ର ନାଟ୍ୟ ରୂପାନ୍ତର କରିଥିଲେ ।

‘ଭାରତୀୟ ସେନାଙ୍କୁ ଦୁର୍ବଳ ଅବସ୍ଥାରେ’ ଦେଖାଯାଉଥିବାରୁ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ପରିଷଦର କର୍ମୀମାନେ ନାଟକଟିକୁ ‘ଦେଶବିରୋଧୀ’ ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ ଯଦିଓ ମହାଶ୍ୱେତା ଦେବୀ ନିକଟରେ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିବା ପରେ ଦେଶବ୍ୟାପୀ ତାଙ୍କର ଜୀବନତମାମ କୃତି ପାଇଁ ଆଦରର ସହ ସମ୍ମାନିତ ହୋଇଥିଲେ ।

ଗୋଟିଏ ବର୍ଷରୁ ଊଦ୍ଧ୍ୱର୍କାଳ ହାଇଦ୍ରାବାଦ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଜେଏନ୍ୟୁ ଭଳି ପରିସରଗୁଡ଼ିକୁ ଯେଉଁଭଳି ରଣକ୍ଷେତ୍ର କରିଦିଆଯାଇଛି ଉପରୋକ୍ତ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକ ସେହି କ୍ରମରେ ସାମିଲ ହୋଇଛନ୍ତି । ଫେବୃୟାରୀ ୯, ୨୦୧୬ରେ ଜେ.ଏନ୍.ୟୁଠାରେ ଯେଉଁ ଘଟଣାଟି ଘଟିଲା ଯେଉଁଠି ଅଫଜଲ ଗୁରୁଙ୍କ ଫାଶୀକୁ ନେଇ ‘ଦେଶପ୍ରେମୀ’ ବନାମ ‘ଦେଶଦ୍ରୋହୀ’ ନାଁ’ରେ ଦୁଇଟି ଗୋଷ୍ଠୀ ମଧ୍ୟରେ ଯୁଦ୍ଧ ଚାଲିଲା, ତା ପୂର୍ବରୁ ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୧୫ରେ ଆଉ ଏକ ଘଟଣା ଘଟିଥିଲା ।

ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର କିରୋରୀମଲ୍ କଲେଜରେ ‘ମୁଜାଫର ନଗର ବାକି ହେ’ ନାମକ ଏକ ବୃତଚିତ୍ରର ପ୍ରଦର୍ଶନକୁ ନେଇ ଏ.ବି.ଭି.ପି. କର୍ମୀ ମାନେ ଗଣ୍ଡଗୋଳ ସୃଷ୍ଟି କରି ବୃତଚିତ୍ରର ପ୍ରଦର୍ଶନକୁ ବନ୍ଦ କରିଦେଇଥିଲେ । ଆଜିଭଳି ସେହି ଦିନ ବି ସେମାନେ ବୃତତ୍ତଚିତ୍ରଟିକୁ ‘ଧର୍ମ ବିରୋଧୀ’ କହିଥିଲେ ଏବଂ ବୃତ୍ତଚିତ୍ରର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ନେଇ ଆପତ୍ତି କରିଥିଲେ ।

ଏ ସମସ୍ତ ଘଟଣା ପୃଥକ ଭାବେ ଏବଂ ଏକାଠି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି ଯେ କେମିତି ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ସରକାର ୨୦୧୪ରେ କ୍ଷମତାକୁ ଆସିବା ଦିନଠାରୁ ସବୁ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକୁ ଗୋଟିଏ ଆଦର୍ଶବାଦର ପ୍ରଭାବ ଭିତରକୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ସରକାର ନିଜ କ୍ଷମତା ପରିସରର ବାହାରକୁ ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ମାଧ୍ୟମ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଛି ।

ସେଂଟ୍ରାଲ ବୋର୍ଡ଼ ଅଫ୍ ଫିଲ୍ମସ ସାର୍ଟିଫିକେସନର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ, ପୁନା ସ୍ଥିତ ଫିଲ୍ମସ ଏଣ୍ଡ୍ ଟେଲିଭିଜନ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନର ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଏବଂ ଭାରତୀୟ ଇତିହାସ ଗବେଷଣା ପରିଷଦର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ପଦବୀରେ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସ୍ୱୟଂସେବକ ସଂଘ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ନିଯୁକ୍ତି ଦେବାଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ହାଇଦ୍ରାବାଦ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଜେଏନ୍ୟୁର କୁଳପତିମାନଙ୍କୁ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ପରିଷଦ ଓ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଆଜ୍ଞାବହ ଭଳି କାମ କରିବାପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାଯାଏଁ , ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ତଥା ଉଚ୍ଚତର ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ମାନଙ୍କରେ ଥିବା ବୌଦ୍ଧିକ କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡ଼ିକୁ ସଙ୍କୁଚିତ କରିଦିଆଯାଇଛି ।

ଯଦ୍ୱାରା କି ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା ଏବଂ ଭିନ୍ନମତ ଦେବାର ପରିବେଶଟି ଆଜି ବିରୋଧର ସାମ୍ନା କରୁଛି । ଶିକ୍ଷକ ଓ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ରୀତିମତ ଭୟଭୀତ କରାଇ ଗୋଟିଏ ଆଦର୍ଶବାଦକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରାଯାଉଛି, ନଚେତ ସେମାନଙ୍କୁ କାର୍ଯ୍ୟ ନିବୃତ୍ତ କରାଯାଉଛି । ରାଷ୍ଟ୍ର ଏବଂ ତାହାର ମନ୍ତ୍ରୀଗଣ ତୁହାକୁ ତୁହା ‘ଦେଶଦ୍ରୋହ’ର ଉଚ୍ଚାରଣ କରି ନିଜର ଛାତ୍ରଶାଖାଟିକୁ ସ୍ୱୀକୃତି ଓ ସାହସ ଯୋଗାଉଛନ୍ତି ଯେମିତିକି ସେମାନେ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନର ପରିସରଟିକୁ ଧ୍ୱସ୍ତବିଧ୍ୱସ୍ତ କରିପାରିବେ ।

ସେମାନଙ୍କର ବାର୍ତାଟି ସ୍ପଷ୍ଟ; ବର୍ତମାନର ଶାସକମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯିବାଟାକୁ ହିଁ ‘ଦେଶବିରୋଧୀ’ କୁହାଯିବ । ହିଂସା ଓ ଭୟଭୀତ କରାଇବାର ଏହି ସଂସ୍କୃତି ସ୍ୱାଧୀନ ଭାବେ ଚିନ୍ତା କରିବା ଏବଂ ସାମ୍ପ୍ରତିକ ଶାସକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଚାଲିଥିବା ସଂଖ୍ୟାଗରିଷ୍ଠଙ୍କ ଦର୍ଶନକୁ ବିରୋଧ କରୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବିପଦ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ।

ଭୟଭୀତ କରାଇବା କେବଳ ଆର୍.ଏସ୍.ଏସ୍. – ଭା.ଜ.ପାର ଏକଚାଟିଆ କାରବାର ହୋଇ ରହିନାହିଁ ଯଦିଓ ନିଃସନ୍ଦେହ ସେମାନେ ଏହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଗୁରୁଦେବ ସଦୃଶ । ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଯେତେବେଳେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ପରିଷଦ ଦିଲ୍ଲୀ, ରାଜସ୍ଥାନ, ହରିୟାନା ଇତ୍ୟାଦି ରାଜ୍ୟରେ ବିଶୃଙ୍ଖଳା ସୃଷ୍ଟି କରୁଛନ୍ତି, ଆଲିଗଡ଼ ମୁସଲିମ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରସଂଘ ନିକଟରେ ଛାତ୍ର କର୍ମୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆୟୋଜିତ ଏକ ସଭାକୁ ବାତିଲ କରିଦେଇଛନ୍ତି ।

ଜେ.ଏନ୍.ୟୁର ଛାତ୍ରୀ ଶେୟାଲୀ ରସିଦଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏଫ୍.ଆଇ.ଆର୍. ଦାୟର କରିଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ସେ ନିଜ ଫେସ୍ବୁକ୍ ପୃଷ୍ଠାରେ ପ୍ରଫେଟ୍ ମହମ୍ମଦଙ୍କୁ ଅସମ୍ମାନ କରି ଲେଖିଛନ୍ତି । ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ପରିସରରେ ବିଭାଜନ ବଢ଼ିଚାଲିବା ତଥା ଅବାଧ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତିର କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇ ଚାଲିଥିବା ଘଟଣା ସୂଚିତ କରୁଛି କେମିତି ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ମନୋଭାବ ବଢ଼ିଚାଲିଥିବା ଯୋଗୁଁ ଆମ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକ ଯେଉଁଥିପାଇଁ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲେ; ତା’ର ବିରୁଦ୍ଧାଚରଣ ହୋଇଚାଲିଛି ।

ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼କ ହେଉଛନ୍ତି ଏଭଳି ସ୍ଥାନ ଯେଉଁଠି ଜଣେ ବିବିଧ ଚିନ୍ତାଧାରାଗୁଡ଼ିକୁ ନେଇ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିପାରିବ, ନୂଆ ବିଚାର ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିପାରିବ ଏବଂ ଯାହା ସବୁ ଜଣାଶୁଣା ଓ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇ ଆସିଛି, ସେ ସବୁକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିପାରିବ ।

ଯେତେବେଳେ ରାଷ୍ଟ୍ରର ସଂସ୍ଥାଗୁଡ଼ିକ ଅବା ବିଭ୍ରାନ୍ତ ଜନତା ସେହିସବୁ ସ୍ଥାନକୁ ଧ୍ୱଂସ କରିବା ପାଇଁ ଧାଇଁ ଆସନ୍ତି, ଆମେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ସେମାନଙ୍କ ସାଥିରେ ଛିଡ଼ା ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ ଯେଉଁମାନେ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଭିନ୍ନମତର ବିଲୟକୁ ବିରୋଧ କରିଆସୁଛନ୍ତି, ଯାହାକି ଗଣତନ୍ତ୍ରର ମୂଳଭିତ୍ତି ।

 

FEBRUARY 25 ,2017 VOL L11 NO 8 EPW -10 ( University as battleground)

(ପ୍ରକାଶିତ ମତ ଲେଖକଙ୍କ ନିଜସ୍ଵ)

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍ ସମ୍ବାଦଦାତ

ସମ୍ବଲପୁର,ଜୁନ ୪ (ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍): ସମ୍ବଲପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷ ଜଣେ ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରଫେସରଙ୍କ ଠାରୁ ନିର୍ବିକାର ଭାବେ କୌଣସି ଅନୁସନ୍ଧାନ ନକରି ଆଜିକୁ ୮/୯ ବର୍ଷ ହେଲା ତାଙ୍କ ଅବସରକାଳୀନ ଭତ୍ତାରୁ ଲକ୍ଷାଧିକ ଟଙ୍କା ରଖିଛନ୍ତି ।

ତାଙ୍କ ଟଙ୍କା ଫେରାଇବା ପାଇଁ ସେ ସଂଖ୍ୟାଧିକ ପତ୍ର କୁଳପତି, କୁଳ ସଚିବ ଏପରିକି କୁଳାଧିପତିଙ୍କୁ ଲେଖିଥିଲେ ବି ତାର କିଛି ଫଳ ହୋଇନାହିଁ । ଗତ ୨୦୦୬ ମସିହାରୁ ସେ ଅବସର ନେଇଥିଲେ ହେଁ ତାଙ୍କ ପ୍ରାପ୍ୟ ବାବଦ ଟ.୧,୩୫,୫୦୦ ଟଙ୍କା ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଫେରି ପାଇନାହାନ୍ତି ।

ସମ୍ବଲପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଉପାଧ୍ୟୁତ୍ତର ଓଡିଆ ବିଭାଗର ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରଫେସର ଆଦିକନ୍ଦ ସାହୁ ବିଭାଗୀୟ ମୁଖ୍ୟ ଥିଲା ବେଳେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଅନୁଦାନ ଆୟୋଗ ବିଭାଗର ମୁ୍ୟଜିୟମ୍‍ ପାଇଁ ମଞ୍ଜୁର କରିଥିବା ଟ.୫୦,୦୦୦,୦୦ ବିଭାଗୀୟ ମୁଖ୍ୟ ଭାବେ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ।

ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟକୁ ବାରମ୍ବାର ଲେଖି ଲେଖି ପ୍ରଶାସନିକ ଅନୁମତି ନମିଳିବା କାରଣରୁ ସେ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ନ ହୋଇ ବିଭାଗର ଏକାଉଣ୍ଟ ନଂ ୧୪୪ ୟୁକୋ ବ୍ୟାଙ୍କ କଟାପାଲି ଶାଖାରେ ଜମା ହୋଇରହିଛି ।

ବିଭାଗର କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ମଧ୍ୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଅଧୀନର । କୌଣସି ଅନୁସନ୍ଧାନ ନକରି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ତାଙ୍କ ଅବସରକାଳୀନ ଭତ୍ତାରୁ ୫୦ ହଜାର ଓ ସୁଧ ବାବଦକୁ ୮୫ ହଜାର ୫ ଶହ ଟଙ୍କା ଗତ ୨୦୦୬ ମସିହାରୁ କାଟି ରଖିଛନ୍ତି ଯେ, ଯେତେ ଚିଠି ଲେଖିଲେ ବି କେହି କିଛି ଶୁଣୁନାହାନ୍ତି ବରଂ କିଛି ମାନସିକ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ପାଇଲା ଭଳି ବ୍ୟବହାର ସମ୍ପୃକ୍ତ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷଙ୍କ ଠାରୁ ତାଙ୍କୁ ମିଳିଛି ।

ଏ ସଂକ୍ରାନ୍ତରେ ପ୍ରଫେସର ସାହୁ କୁଳପତି, କୁଳାଧିପତି, କୁଳସଚିବଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ଜଣାଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇନାହିଁ ।

ପ୍ରଫେସର ସାହୁ ଓଡିଶାର ଜଣେ ନାମଜାଦା ଲେଖକ । ବାରମ୍ବାର ଚିଠି ଲେଖି ନୟାନ୍ତ ପ୍ରଫେସର ସାହୁ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅମାନବୀୟ ନିର୍ଯ୍ୟାତନାର ଶିକାର ହୋଇଛନ୍ତି ବୋଲି ଅଭିଯୋଗ କରିଛନ୍ତି ।

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍ ସମ୍ବାଦଦାତା

ସମ୍ବଲପୁର,ଡିସେମ୍ବର ୨୦(ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍)-ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶା ବିକାଶ ପରିଷଦର ପୂର୍ବତନ ଅଧ୍ୟକ୍ଷ, ସମ୍ବଲପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ପୂର୍ବତନ କୁଳପତି, ଓଡ଼ିଶା କୃଷି ଓ ବୈଷୟିକ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ପୂର୍ବତନ ଡିନ୍ ଅଫ ରିସର୍ଚ୍ଚ ତଥା ଏ ଅଂଚଳର କୃତୀ ସନ୍ତାନ ଡ. ନିରଞ୍ଜନ ପଣ୍ଡାଙ୍କ ୮୨ ବର୍ଷ ବୟସରେ ପରଲୋକ ହୋଇଛି ।

ବୁଧବାର ଦିନ ଅପରାହ୍ନ ୫ଟା ୪୫ ମିନିଟରେ କଲକାତାର ଏକ ଘରୋଇ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ତାଙ୍କର ପରଲୋକ ଘଟିଛି । ତାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଖବର ପ୍ରଚାରିତ ହେବାମାତ୍ରେ ସମ୍ବଲପୁର, ଭୁବନେଶ୍ୱର ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ଶୋକର ଛାୟା ଖେଳିଯାଇଛି ।

୧୦.୦୬.୧୯୩୧ ମସିହା ଜୁନ ୧୦ ତାରିଖରେ ସମ୍ବଲପୁର ଝାଡ଼ୁଆପଡ଼ାରେ ବୃନ୍ଦାବନ ପଣ୍ଡା ଓ ଜାନକୀ ଦେବୀଙ୍କ ତୃତୀୟ ସନ୍ତାନ ଭାବରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିବା ନିରଞ୍ଜନ ଗଙ୍ଗାଧର ମେହେର କଲେଜରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରିବା ପରେ ବନାରସ ଓ ଏଲାହାବାଦରେ ଉଚ୍ଚତର ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରି ଆମେରିକାରେ ପିଏଚଡ଼ି ଡିଗ୍ରୀ ଲାଭ କରିଥିଲେ ।

ସେ ବାରଣାସୀ, ଏଲାହାବାଦ, ରାଂଚି, କଲିକତା, ବିଶ୍ୱଭାରତୀ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ବୋର୍ଡ଼ ଅଫ୍ ଷ୍ଟଡ଼ିଜ ତଥା ପରି·ଳନା କମିଟି ସଭ୍ୟ ଥିଲେ । ଓଡ଼ିଶା କୃଷି ଓ ବୈଷୟିକ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ (ଓୟୁଏଟି)ର ଏକ ଆଧୁନିକ ଗବେଷଣାଗାରକୁ ତାଙ୍କ ନାମରେ ନାମିତ କରାଯାଇଛି । ସମ୍ବଲପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର କୁଳପତି ଦାୟିତ୍ୱ ସଫଳତାର ସହ ତୁଲାଇବା ପରେ ସେ ୨୦୦୬ ମସିହା ଜୁଲାଇରୁ ୨୦୧୧ ଜୁଲାଇ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶା ବିକାଶ ପରିଷଦର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ଥିଲେ ।

ହୃତପିଣ୍ଡରେ ଅସ୍ତ୍ରୋପଚାର ପରେ ଗତ କିଛି ଦିନ ଧରି ସେ ଗୁରୁତର ଅସୁସ୍ଥ ଥିଲେ । ସେ ଜ୍ୟେଷ୍ଠପୁତ୍ର ଆଇଟିସିର ବରିଷ୍ଠ ଅଧିକାରୀ ସ୍ୱରୂପ ପଣ୍ଡାଙ୍କ ପାଖରେ ରହୁଥିଲେ ।

ବହୁ ବିଶିଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତି ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଜ୍ଞାପନ କରିଛନ୍ତି । ଗୁରୁବାର ଦିନ ତାଙ୍କ ମରଶରୀରକୁ କଲକାତାରୁ ଭୁବନେଶ୍ୱରସ୍ଥିତ ବାସଭବନକୁ ଅଣାଯିବା ପରେ ପୁରୀ ସ୍ୱର୍ଗଦ୍ୱାରରେ ଦାହସକ୍ରାର କରାଯିବ ବୋଲି ପାରିବାରିକ ସୂତ୍ରରୁ ଜଣାପଡ଼ିଛି ।

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍ ସମ୍ବାଦଦାତା

ଭୁବନେଶ୍ୱର,ଡିସେମ୍ବର ୮(ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍)-ରାଜ୍ୟର ତିନିଟି ଯାକ ମେଡିକାଲ କଲେଜରେ ପ୍ରଫେସର ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସହକାରୀ ପ୍ରଫେସର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ପଦ ଖାଲି ରହିଛି । ଆଡହକ ନିଯୁକ୍ତି ଦେଇ ଏହି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରିବାକୁ ସରକାର ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି ବୋଲି ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରୀ ଡା. ଦାମୋଦର ରାଉତ ବିଧାନ ସଭାରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି ।

ରାଜର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା ସଂପର୍କରେ ବିରୋଧୀ ଦଳର ପ୍ରଶ୍ନର ଉତର ରଖି ଶୁକ୍ରବାର ରାଉତ ସୂଚନା ଦେଇ କହିଲେ ଯେ, ଡାକ୍ତରଙ୍କ ଅବସର ବୟସ ସୀମା ବୃଦ୍ଧି କରି ଡାକ୍ତର ଅଭାବ ସମସ୍ୟା ଦୂର କରିବାକୁ ଯୋଜନା କରାଯାଉଛି ।

ବିଧାୟକ ଅନୁପ କୁମାର ସାଏ, ଡାକ୍ତର ନୃସିଂହ ସାହୁ, ରମେଶ ଚନ୍ଦ୍ର ଚ୍ୟାଉ ପଟ୍ଟନାୟକ, ନିହାର ମହାନନ୍ଦ, ଫ୍ରଫୁଲ୍ଲ ମାଝୀ, ସନ୍ତୋଷ ସିଂହ ସାଲୁଜା ଓ ବିରୋଧୀ ଦଳ ନେତା ଭୂପିନ୍ଦର ସିଂହଙ୍କ ଅତିରିକ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତରରେ ରାଉତ ରାଜ୍ୟରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବାର ବିକାଶ ଓ ଖାଲି ପଡ଼ିଥିବା ଡାକ୍ତର ପଦ ପୂରଣ ନେଇ ସରକାର ପଦକ୍ଷେପ ନେଉଥିବା ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ ।

ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ ଓଡିଶାରେ ଏକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ଯୋଜନା କରାଯାଉଛି । ରାଜ୍ୟର ତିନିଟି ଯାକ ମେଡିକାଲ କଲେଜରେ ଫ୍ରଫେସର, ଆସୋସିଏଟ ପ୍ରଫେସର ଓ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ପ୍ରଫେସରଙ୍କ ଅନୁମୋଦିତ ପଦ ସଂଖ୍ୟା ୮୯୯ ଥିବାବେଳେ ସେଥିରୁ ୩୦୩ଟି ପଦ ଖାଲି ରହିଛି ।

୧୩୧ ପ୍ରଫେସର ପଦରୁ ୧୭ଟି ପଦ ଖାଲି ଅଛି । କଟକରେ ୪ଟି, ବ୍ରହ୍ମପୁରରେ ୬ଟି ଓ ବୁର୍ଲାରେ ୭ଟି ପ୍ରଫେସର ପଦ ଖାଲି ରହିଛି । ସେହିପରି କଟକରେ ୨୫ଟି, ବ୍ରହ୍ମପୁରରେ ୧୫ଟି ଓ ବୁର୍ଲାରେ ୧୦ଟି ଆସୋସିଏଟ ପ୍ରଫେସର ପଦ ଖାଲିି ଅଛି ।

ଉପରୋକ୍ତ ତିନିଟି ମେଡିକାଲ କଲେଜରେ ଯଥାକ୍ରମେ ୧୧୩, ୫୯ ଓ ୬୪ଟି ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ପ୍ରଫେସର ପଦ ଖାଲି ପଡ଼ିଛି । ପବ୍ଲିକ ସର୍ଭିସ କମିଶନଙ୍କୁ ୨୦୧୦ ମସିହାରେ ୧୨୦ଟି ପଦ ପୂରଣ ପାଇଁ ଲେଖାାଯାଇଥିଲା । ସେ ୨୩ଜଣ ଦେଲେ । ୨୦୧୧ରେ ୭୫ ପଦ ପାଇଁ ଲେଖାଗଲା; ଦେଲେ ୧୫ । ଆଡହକ ନିଯୁକ୍ତି ଦେଇ ବିକଳ୍ପ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବାକୁ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଉଛି ।

କେତେ ମେଡିକାଲ କଲେଜ ହେଲେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇପାରିବ ତା’ ଉପରେ ସରକାର ଅନୁଧ୍ୟାନ କରୁଛନ୍ତି । ବେସରକାରୀ ଉଦ୍ୟମରେ ଆଉ ୭ଟି ମେଡିକାଲ କଲେଜ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯିବ । କେନ୍ଦ୍ର ଓ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ମିଳିତ ସହଯୋଗରେ ୪ଟି ସରକାରୀ ମେଡିକାଲ କଲେଜ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ସରକାର କେନ୍ଦ୍ରକୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଛନ୍ତି ।

ବାଲେଶ୍ୱର, ମୟୂରଭଞ୍ଜ ଅଞ୍ଚଳରେ ମେଡିକାଲ କଲେଜ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯିବ । ବୁର୍ଲାସ୍ଥିତ ଭିଏସଏସ ମେଡିକାଲ କଲେଜ ଓ ହସ୍ପିଟାଲକୁ ସ୍ୱୟଂଶାସିତ କରିବା ନେଇ ଆବଶ୍ୟକ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଉଥିବା ମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ରାଉତ ଗୃହରେ ସୂଚନା ଦେଇଛନ୍ତି ।

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ୍

ବ୍ରହ୍ମପୁର, ଜାନୁୟାରୀ ୧୯,(ଓଡିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ୍), ଓଡ଼ିଶାର ବ୍ରହ୍ମପୁର ସହରରେ ହରିହର ପାତ୍ର ଏବଂ ମା ପଦ୍ମାବତୀଙ୍କ କୋଳରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଥିବା ପ୍ରିୟଦର୍ଶନ ପାତ୍ର ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ତ୍ରୀ ଅନୁ, ଦୁଇ ପୁଅ ଆଶିଷ ଏବଂ ଆଦର୍ଶଙ୍କ ସହ ଉତ୍ତର ଆମେରିକାର ପୋର୍ଟଲ୍ୟାଣ୍ଡରେ ରହୁଛନ୍ତି ।

କଟକର ରେଭେନ୍ସା କଲେଜରୁ ପଦାର୍ଥ ବିଜ୍ଞାନରେ ବିଏସ୍ସି, ଇଣ୍ଡିଆନ୍ ଇନଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟ୍ ଅଫ୍ ସାଇନ୍ସରୁ ଇଲେକ୍ଟ୍ରୋନିକ୍ସ ଆଣ୍ଡ କମ୍ୟୁନିକେଶନ ଇଂଜିନିୟରିଂ, ଆମେରିକାର ଆମର୍ହଷ୍ଟଠାରେ ମାସାଚ୍ୟୁସେଟ୍ସ୍ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରୁ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଏବଂ ଇନର୍ଫମେଶନ ସାଇନ୍ସରେ ଏମ୍. ଏସ୍. ।

ପରେ ଅଷ୍ଟିନ୍ଠାରେ ଟେକ୍ସାସ୍ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରୁ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ସାଇନ୍ସରେ ସେ ପିଏଚ୍ଡି କରିବା ସହ ପ୍ରଥମ ଚାକିରିରେ ଆର୍ଟିଫିସିଆଲ ଇଣ୍ଟେଲିଜେନ୍ସ୍ (ପ୍ରିୟଦର୍ଶନ ପାତ୍ର ଏବଂ ତାଙ୍କ ପରିବାର) କ୍ଷେତ୍ରରେ ତିନି ବର୍ଷ କାମ କରିଛନ୍ତି । ଏହା ପରେ ସେ ଯୋଗ ଦେଇଛନ୍ତି ଅରିଗନ୍ଠାରେ ଇଣ୍ଟେଲ କର୍ପୋରେସନ୍ ରେ ଏକ ନୂଆ ଗବେଷଣା କେନ୍ଦ୍ରରେ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ଇଣ୍ଟେଲରଆଡଭାନ୍ସଡ ପ୍ରୋସେସର ଡିଜାଇନ୍ ଏବଂ ଭିଏଲଏସ୍ଆଇର ବରିଷ୍ଠ ଗବେଷକଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ପାତ୍ର ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ଶିକ୍ଷାଗତ ପରାମର୍ଶ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ବୃତ୍ତିଗତ କାର୍ଯ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ସେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ କରିଛନ୍ତି ।

ଇଲୋକ୍ଟ୍ରୋନିକ୍ସ ସାଇନ୍ସ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଇନଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟ୍ ଅଫ୍ ଇଲେକ୍ଟ୍ରିକାଲ୍ ଆଣ୍ଡ ଇଲେକ୍ଟ୍ରୋନିକ୍ସ ଇଂଜିନିୟର୍ସ(ଆଇଇଇଇ)ରେ ଜଣେ ବରିଷ୍ଠ ସଦସ୍ୟଭାବେ ସେ ମନୋନୀତ ହୋଇଛନ୍ତି ।

ତେବେ ଏ ସବୁ ଦାୟିତ୍ୱ ତୁଲାଇବା ସାଙ୍ଗକୁ ସେ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ଆରମ୍ଭ କରାଯାଇଥିବା ଏକ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ଅନୁଷ୍ଠାନ ସଷ୍ଟେନେବଲ୍ ଇକୋନୋମିକ୍ ଆଣ୍ଡ ଏଜୁକେସ୍ନାଲ ଡେଭେଲପମେଣ୍ଟ ସୋସାଇଟି(ସିଡ୍ସ)ର ନେତୃତ୍ୱ ନେଉଛନ୍ତି ।

ନିଜର ବ୍ୟସ୍ତବହୁଳ ଜୀବନରୁ ସମୟ କାଢ଼ି ନିଜ ଜନ୍ମଭୂମି ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ପାତ୍ରଙ୍କ ସହ ଓଡ଼ିଶା ଡଟ୍ କମ୍ ର ସାକ୍ଷାତକାର…….

ଆପଣ କେବେ ଓ କାହିଁକି ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଲେ?

ପ୍ରାୟ ୨୧ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ମୋର ଇଂଜିନିୟରିଂ ପାଠପଢ଼ା ସରିବା ପରେ ଉଚ୍ଚତର ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଆମେରିକାରୁ ବୃତ୍ତି ପାଇ ମୁଁ ଭାରତ ଛାଡ଼ି ବିଦେଶ ଆସିଲି ।

ଆପଣ ଚାକିରି ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କେଉଁ ସବୁ କାମରେ ଏବଂ କେବେଠାରୁ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛନ୍ତି?

୧୯୮୯ ମସିହାରେ ମୁଁ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ତିନି ଜଣ ସହପାଠୀ ମିଶି ଟେକ୍ସାସ୍ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଇଣ୍ଡିଆ ପ୍ରୋଗ୍ରେସିଭ ଆକ୍ସନ୍ ଗ୍ରୁପ୍(ଆଇପିଏଜି) ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲୁ । ପରେ ମୁଁ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନତିରେ ଆଗ୍ରହୀ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ନେଇ “ସିଡ୍ସ୍” ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କଲି ।

“ଆମେ ଯେଉଁଠି ବାସ କରୁଛୁ, ସେହି ସ୍ଥାନ ପାଇଁ “ଗ୍ଲୋବାଲ ଥଟ୍, ଲୋକାଲ ଆକ୍ସନ୍” ନୀତିରେ କିଛି କରିବା ଉପରେ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ” ।

ମୁଁ ପୋର୍ଟଲ୍ୟାଣ୍ଡର ଏକ ପବ୍ଲିକ୍ ସ୍କୁଲରେ “ମ୍ୟାଥ୍ କାଉଣ୍ଟ କୋଚ୍” ଭାବେ କିଛି ଦିନ ପଢ଼ାଉଥିଲି । ସେଠାରେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ବେଶ୍ ଉତ୍ସାହୀ ଥିବାରୁ ଆମେ ଆଞ୍ଚଳିକ, ରାଜ୍ୟ ତଥା ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ଅନେକ ସଫଳତା ପାଇଥିଲୁ ।

ଏହା ବ୍ୟତୀତ ମୁଁ କମ୍ୟୁନିଟି ବିଲ୍ଡିଂ ଏବଂ ଓଡ଼ିଶାର କଳାକୁ ଲୋକପ୍ରିୟ କରାଇବା ଦିଗରେ କାମ କରୁଛି ।

କେଉଁ କେଉଁ ଜାଗାକୁ ଆପଣଙ୍କ କାମ ସଂପ୍ରସାରିତ କରିଛନ୍ତି?

ମୁଖ୍ୟତଃ ଓଡ଼ିଶାରେ । ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନର ଅନ୍ୟ ଅନୁଷ୍ଠାନଗୁଡିକ ସହ ଯୋଗାଯୋଗ କରି ଆମେ ଉନ୍ନୟନ ମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟ ସବୁ କରୁଛୁ ଏବଂ ପୋର୍ଟଲ୍ୟାଣ୍ଡରେ ମଧ୍ୟ ନିଜର କାମ ଜାରୀ ରଖିଛୁ ।

ଭାରତର ଗୁଜୁରାଟରେ ଭୂମିକମ୍ପ ସମୟରେ ଥଇଥାନ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିବା କାଲିଫର୍ଣ୍ଣିଆର ଦୁଇଟି ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ଦଳ ଆମ ଗ୍ରୁପ୍ ରେ ଯୋଗ ଦେଇଛନ୍ତି ।

ସିଡ୍ସ୍ କିପରି ଆରମ୍ଭ ହେଲା? ଏହା ଆରମ୍ଭ ହେବାରେ ପ୍ରମୁଖ ଅବଦାନ କାହାର ରହିଛି ? ଏଥିରେ ଆପଣଙ୍କ ଭୂମିକା କ’ଣ?

ପ୍ରାଥମିକ ଅବସ୍ଥାରେ ଅଷ୍ଟିନ୍ ରେ ସ୍ଥାନୀୟ ହାବିଟାଟ୍ସ୍ ଫର୍ ହ୍ୟୁମାନିଟିରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲି ଏବଂ ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ଭାଗରେ କାମ କରୁଥିବା ଉନ୍ନୟନମୂଳକ ପ୍ରକଳ୍ପଗୁଡ଼ିକରେ ମୁଁ ନିଜକୁ ସଂପୃକ୍ତ କରାଇଥିଲି ।

କିଛି ବର୍ଷ ପରେ ଓଡ଼ିଶାରେ କାମକୁ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଚେଷ୍ଟା ଆରମ୍ଭ କଲି ।

ସମାଜ ସେବା ପାଇଁ ବାପାଙ୍କ ପ୍ରେରଣା, ପ୍ରାଥମିକ ଅବସ୍ଥାରେ ଆଇପିଏଜିରେ ଅଭିଜ୍ଞତା ଏବଂ ୧୯୯୦ ମସିହାରେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ନିଶାକର ଦାଶଙ୍କ ଗାଁକୁ କରିଥିବା ଗସ୍ତରୁ ମୁଁ ବହୁ ଉପାଦେୟ ତଥ୍ୟ ଶିଖିବାକୁ ପାଇଛି ।

ଥମାସ୍ କୋଚେରୀ, ବନ୍ଦନା ଶିବା, ମଧୁ କିଶ୍ୱରଙ୍କ ଭଳି କର୍ମୀମାନଙ୍କ ସହ ମୋର ଆଲୋଚନା, ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ମଧ୍ୟ ମୋତେ ବହୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିଛି ।

କଳାହାଣ୍ଡି-ବଲାଙ୍ଗିର ଅଞ୍ଚଳରେ ଅନାହାର ମୃତ୍ୟୁ ଭାରତ ଗଣମାଧ୍ୟମର ଆକର୍ଷଣ ପାଲଟିବା ଏବଂ ଆଇପିଏଜିର କାର୍ଯ୍ୟ ଉନ୍ନୟନମୂଳକ ବିଷୟରୁ ଓହରି ଯାଇ ରାଜନୀତି କେନ୍ଦ୍ରିକ ହେବା ଦ୍ୱାରା ମୁଁ ବିଶେଷ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲି ।

ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ଉତ୍ତର ଆମେରିକାରେ ରହୁଥିବା ଓଡ଼ିଆ ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଓଡ଼ିଶାର ସାମାଜିକ ଏବଂ ଅର୍ଥନୈତିକ ପରିସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ପାଇଁ ଏହି ଘଟଣାବଳୀ ଗୁଡ଼ିକ ମୋତେ ଏକ ଅବସର ଯୋଗାଇଲା ।

ଏହିପରି କେବିକେ(କୋରାପୁଟ, କଳାହାଣ୍ଡି, ବଲାଙ୍ଗିର) ଯୋଜନା ୧୯୯୩ରେ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ପ୍ରଥମେ ଆମ ସହ ଆମେରିକାର ଇଷ୍ଟ କୋଷ୍ଟ ଏବଂ ୱେଷ୍ଟ କୋଷ୍ଟର ଦୁଇ ଜଣ ସକ୍ରିୟ କର୍ମୀ ଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେମାନେ ଆମ ସହ କାମ କରି ପାରୁ ନାହାନ୍ତି ।

ତେବେ ଏକ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ କାନାଡ଼ା, ଟେକ୍ସାସ୍, ମିଶିଗାନ୍ ର ଅନ୍ୟ କେତେକ ସଭ୍ୟ ଯୋଗ ଦେଲେ । ୧୯୯୪ ମସିହାରେ ଆମେ ସିଡ୍ସ୍ ନାମରେ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଗ୍ରୁପ୍ ସୃଷ୍ଟି କଲୁ ।

ଆମେମାନେ ଯେ, ପରିବର୍ତ୍ତନର ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ବୀଜ, ସିଡ୍ସ୍ ଆମ ମନରେ ଏହି ଧାରଣା ସୃଷ୍ଟି କରିଛି । ଯଥେଷ୍ଟ ସାମର୍ଥ୍ୟ ନେଇ ଆମେ ପରିବର୍ତ୍ତନର ବହୁ ବୀଜ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଛୁ ।

୧୯୯୫ ପରେ ସିଡ୍ସ୍ ର ମୁଖ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ପୋର୍ଟଲ୍ୟାଣ୍ଡକୁ ସ୍ଥାନାନ୍ତର ହୋଇ ଏକ ଅଣ ଲାଭଦାୟକ ସଂସ୍ଥାଭାବେ ପଞ୍ଜୀକୃତହେଲା ।

ଏହାର କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ, କାର୍ଯ୍ୟ ପରିସର ଏବଂ ଆର୍ଥିକ ଅନୁଦାନ ଉପରେ କିଛି କହିବେ କି?

ଆଞ୍ଚଳିକତାବାଦଠାରୁ ଉଦ୍ଧ୍ୱର୍ରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର, ସମାନତା, ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର ନେତୃତ୍ୱ ଆଦି କେତେକ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଉପରେ ସିଡ୍ସ୍ର କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଏବଂ ଏହାର କାର୍ଯ୍ୟ ପରିସର ପର୍ଯ୍ୟବସିତ ।

ମାନବିକତା ଏବଂ ସାମାଜିକ-ଅର୍ଥନୈତିକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଓଡ଼ିଶାରେ ବ୍ୟାପକ ଉନ୍ନତି ଆଣିବା ସହ ରାଜ୍ୟରେ ହେଉଥିବା ରାଜନୈତିକ ଏବଂ ସାମାଜିକ ଅନ୍ୟାୟ ଗୁଡ଼ିକର ମୁକାବିଲା କରିବା ପାଇଁ ସାଧାରଣ ଜନତାଙ୍କ ସଶକ୍ତିକରଣ ଆମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ।

ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଅସମାନତା, ଅଜ୍ଞାନତା ବିଷୟରେ ସଚେତନତା ଆଣି ବଳିଷ୍ଠ ନେତୃତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରିପାରୁଥିବା ଏକ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଗଢ଼ିବା ପାଇଁ ଆମେ ଯୋଜନା କରୁଛୁ ।

ଆମ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ କାମ କରୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଦସ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତିଗତଭାବେ ପରୋପକାରଧର୍ମୀ କାମ କରୁଛନ୍ତି । ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ଆମର ପ୍ରକଳ୍ପ ଗୁଡ଼ିକ ସମାଜର ସର୍ବନିମ୍ନ ସ୍ତରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି ।

ଦୀର୍ଘମିଆଦୀ ଯୋଜନା ଅନୁଯାୟୀ ଲୋକମାନଙ୍କ ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ କରିବା ଅପେକ୍ଷା ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜ ସମସ୍ୟା ନିଜେ ସମାଧାନ କରିବାର ଉପାୟ ବତାଇବାରେ ଆମେ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛୁ ।

ପ୍ରଥମ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ରାଜ୍ୟର କଳାହାଣ୍ଡି ଜିଲ୍ଲାର ଆଦିବାସୀ ଅଧ୍ୟୁଷିତ ଅଞ୍ଚଳରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେଉଥିବା ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ଉନ୍ନୟନ ଏବଂ ଶିକ୍ଷାଗତ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ ଆମେ ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କଲୁ ।

ଦ୍ୱିତୀୟ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ “ପାଣି ପଞ୍ଚାୟତ” କୁ ନେଇ ଗବେଷଣା, ମହାବାତ୍ୟା ପରେ ଥଇଥାନ ଏବଂ ବଲାଙ୍ଗିର, କଳାହାଣ୍ଡି, ଗଜପତି, ଗଞ୍ଜାମ, କଟକ, ବାଲେଶ୍ୱର, କେନ୍ଦୁଝର ଏବଂ ସମ୍ବଲପୁର ଜିଲ୍ଲାଗୁଡ଼ିକରେ କେତେକ ଦୀର୍ଘମିଆଦି ପ୍ରକଳ୍ପ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲୁ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ତୃତୀୟ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ଆମର ସ୍ୱଳ୍ପ ସମ୍ବଳ ସତ୍ତ୍ୱେ କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଗାଁ, ସହର କିମ୍ବା ଅଞ୍ଚଳରେ ସୀମିତ ନ ରହି ଆମେ କାର୍ଯ୍ୟ ପରିସରକୁ ଆହୁରି ସଂପ୍ରସାରିତ କରିବୁ ।

ଏହି ପ୍ରକଳ୍ପ ଗୁଡ଼ିକ ମାଧ୍ୟମରେ (୧)ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ସ୍ୱୟଂ ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀର ମହିଳା ଏବଂ ସେହି ଅଞ୍ଚଳଗୁଡ଼ିକରେ ଗଢ଼ିଉଠୁଥିବା କ୍ଷୁଦ୍ରଶିଳ୍ପଗୁଡ଼ିକୁ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବା ପାଇଁ ମାଇକ୍ରୋ କ୍ରେଡିଟ୍ ବ୍ୟାଙ୍କ୍ ସ୍ଥାପନ, (୨) ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳର ପିଲାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଗଣିତ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ବିଷୟ ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ସୃଷ୍ଟି କରିବା, ଆର୍ଥିକ ସ୍ୱଚ୍ଛଳତା ନ ଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସହଜରେ ସୂଚନା ପାଇବାର ସୁବିଧା ଯୋଗାଇବା ଏବଂ (୩) “ଅର୍ଣ୍ଣ ଆଣ୍ଡ ଲର୍ଣ୍ଣ” କେନ୍ଦ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଜରିଆରେ ମହିଳାମାନଙ୍କ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରାଯିବ ।

ଏଥି ପାଇଁ ଆମେ ସମସ୍ତଙ୍କର ସହଯୋଗ କାମନା କରୁଛୁ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ଓଡ଼ିଶାର ପରିସ୍ଥିତି ବିଷୟରେ ଆପଣଙ୍କର ମତ କ’ଣ? ଏଥିପାଇଁ ଆପଣ କାହାକୁ ଦାୟୀ କରିବେ?

ମୁଁ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ନିଷ୍ଠାପର କାମରେ ବିଶ୍ୱାସ କରେ । ଲୋକମାନଙ୍କୁ ନିଜର ଭବିଷ୍ୟତ ଗଢ଼ିବା ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ତାଲିମ ଯୋଗାଇବା ଆବଶ୍ୟକ ।

କ୍ଷୁଦ୍ରଶିଳ୍ପ, ଶିକ୍ଷା ଆଦି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଉନ୍ନୟନମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କ ସହାୟତା ମିଳିଲେ ରାଜ୍ୟର ଆଖିଦୃଶିଆ ଉନ୍ନତି ସମ୍ଭବ ହେବ ।

ଆପଣଙ୍କର ପଦକ୍ଷେପ କୌଣସି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିଛି କି?

ହଁ ନିଶ୍ଚିତଭାବେ । ଫଳାଫଳ ମିଶ୍ରିତ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଅଧିକାଂଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଶାନୁରୂପ ସଫଳତା ମିଳିଛି । ତେବେ ଆମର ଚେଷ୍ଟାକୁ ଆହୁରି ଅଧିକ ବ୍ୟାପକ ଏବଂ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।

ବର୍ତ୍ତମାନର ପ୍ରଶାସନିକ ଢ଼ାଞ୍ଚାରେ ଓଡ଼ିଶାରେ ବିକାଶ ପ୍ରକ୍ରିୟା ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ ହେଉଛି କି? ରାଜ୍ୟରେ କୌଣସି ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ବୋଲି ଆପଣ ଅନୁଭବ କରୁଛନ୍ତି କି? ରାଜ୍ୟରେ ଅଧିକ ବିଦେଶୀ ପୁଞ୍ଜିନିବେଶ ପାଇଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସରକାର ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି । ଆପଣଙ୍କର ଏ ବିଷୟରେ ମତ କ’ଣ?

ବିଦେଶୀ ପୁଞ୍ଜିନିବେଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସରକାରଙ୍କ ନୀତି ନେଇ ମୁଁ କୌଣସି ମତାମତ ଦେବାକୁ ଚାହୁଁନି । ତେବେ ରାଜ୍ୟରେ ଏକ ସନ୍ତୁଳିତ ହାରରେ ବିକାଶ ପାଇଁ ସରକାର ତଥା ରାଜନେତାମାନେ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ ।

ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥିତିକୁ ଦୃଢ଼ କରି ନେତାମାନେ କୌଣସି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବା ଆବଶ୍ୟକ । କୌଣସି ବୃହତ୍ ଶିଳ୍ପ ଉଦ୍ୟୋଗ ନିଶ୍ଚିତଭାବେ ରାଜ୍ୟର ଭାଗ୍ୟ ବଦଳାଇଦେବ ବୋଲି ଆଶା ପୋଷଣ କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଉକ୍ତ କାରଖାନା ସ୍ଥାପନ ପରେ ଦୁର୍ନୀତି, ପରିବେଶ, ଶିକ୍ଷା, ରାଜ୍ୟବାସୀଙ୍କ ଦୀର୍ଘମିଆଦି ଜୀବିକା ଉପରେ ପଡୁଥିବା ପ୍ରଭାବ ଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଉଚିତ ।

ଉନ୍ନତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଓଡ଼ିଶା କି କି ପ୍ରତିବନ୍ଧକର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଛି ବୋଲି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି?

ମୋ ମତରେ ରାଜ୍ୟବାସୀଙ୍କ ଭାଗ୍ୟବାଦୀ ମନୋବୃତ୍ତି ଏବଂ ଯୁବ ପୀଢ଼ି ମଧ୍ୟରେ ଦିନକୁ ଦିନ ହା୍ରସ ପାଉଥିବା ଉତ୍ସାହ ଏହାର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ଅଟେ । ରାଜନେତା ଏବଂ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ମାନଙ୍କଠାରେ ମଧ୍ୟ କିଛି କରିବାର ଆଗ୍ରହ କମିଥିବା ଲକ୍ଷ୍ୟ କରାଯାଉଛି ।

ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ରାଜ୍ୟ ବିକାଶରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନେଇ ପାରିବେ କି? ଯଦି ହଁ, ତେବେ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନେ ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ କାହିଁକି ସଫଳ ହୋଇ ନାହାନ୍ତି?

ହଁ, ରାଜ୍ୟ ବିକାଶରେ ନିଶ୍ଚିତଭାବେ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆଙ୍କର ଭୂମିକା ରହିଛି । କେବଳ ସିଡ୍ସ ନୁହେଁ ଅନ୍ୟ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆ ସଂଗଠନମାନଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଗତ କିଛି ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଭଲ ଫଳାଫଳ ମଧ୍ୟ ମିଳିଛି ।

ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ରାଜ୍ୟର ବିକାଶମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟର ନେତୃତ୍ୱ ନ ନେଇ ପାରିବାର କେତେକ କାରଣ ରହିଛି ।

ଯେମିତିକି, ୧- ଉତ୍ତର ଆମେରିକାରେ ପାଖାପାଖି ଆଠ ହଜାର ଓଡ଼ିଆ ବାସ କରନ୍ତି, ଯେଉଁ ସଂଖ୍ୟା କି ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକସଂଖ୍ୟା ଏବଂ ତାର ସମସ୍ୟା ଆଗରେ ଅତି ନଗଣ୍ୟ ।

୨- ବିଦେଶରେ ରହୁଥିବା ଅଧିକାଂଶ ଓଡ଼ିଆ ନିଜର ଆର୍ଥିକ ତଥା ସାମାଜିକ ଜୀବନ ଧାରଣର ମାନ ଉନ୍ନତ କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥାନ୍ତି ।

୩- ନେତୃତ୍ୱଙ୍କୁ ଅଧ୍ୟବସାୟ ଏବଂ ସମାଜସେବାରେ ନିୟୋଜିତ ହେବା ପାଇଁ କେତେକ ଏକାଧିକ ବର୍ଷ ସମୟ ନେଇଥାନ୍ତି ।

ତେବେ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ରାଜ୍ୟର ଯୁବ ପୀଢ଼ିର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇପାରିଲେ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଉନ୍ନତି ହେବ ବୋଲି ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ।

ଆପଣ ଯେତେବେଳେ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଲେ, ସେତେବେଳର ଓଡ଼ିଶା ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନର ଓଡ଼ିଶା ମଧ୍ୟରେ କ’ଣ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି?

ସେତେବେଳ ଅପେକ୍ଷା ପରିବହନ, ରାସ୍ତାଘାଟ ନିର୍ମାଣ ଆଦି କ୍ଷେତ୍ରରେ ସାମାନ୍ୟ ଉନ୍ନତି ପରିଲକ୍ଷିତ ହୋଇଛି ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷର ବ୍ୟବହାର ବଢ଼ିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେହି ଅନୁପାତରେ ଉତ୍ପାଦନ ବଢ଼ିପାରିନାହିଁ । ଅଧିକ କଂକ୍ରିଟ୍ ଜଙ୍ଗଲ ସୃଷ୍ଟି ହେବା ଫଳରେ ରାଜ୍ୟରେ ଜଙ୍ଗଲର ପରିମାଣ କମିଛି । ପରିମଳ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଆବଶ୍ୟକ ପରିମାଣର ଉନ୍ନତି ହୋଇ ନାହିଁ ।

ତେବେ, ଲୋକମାନେ ନିଜର ଅଧିକାର ନେଇ ଅଧିକ ସଚେତନ ହୋଇଥିବା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି ।

ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପାଇଁ କେଉଁ ବିଷୟ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବା ଆବଶ୍ୟକ ବୋଲି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି?

ଓଡ଼ିଶାରେ ଶିକ୍ଷା, ସମାନତା, ଲୋକମାନଙ୍କର ଜୀବିକା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଉନ୍ନତି ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ଉତ୍କର୍ଷତା ଲାଭ କରିବାକୁ ହେଲେ ଆମେ ସଂପାଦନ କରୁଥିବା ଯେ କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ସର୍ବୋତ୍ତମ କରିବାକୁ ହେବ ।

ରାଜନୀତି ଆଡ଼କୁ ଆକର୍ଷିତ ହେଉଥିବା ଯୁବପୀଢ଼ି ଶିକ୍ଷିତ ହେବା ସହ ରାଜ୍ୟର ସାମାଜିକ, ଅର୍ଥନୈତିକ ଅବସ୍ଥା ସଂପର୍କରେ ସଚେତନ ଏବଂ ସେବା ମନୋବୃତ୍ତି ସଂପନ୍ନ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ପ୍ରଯୁକ୍ତି ବିଦ୍ୟାର ସୀମା ବିଷୟରେ ସଚେତନ ହେବା ସହ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁସାରେ ଏହାର ବ୍ୟବହାର କରାଯିବା ଉଚିତ । ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ରହି ଆସିଥିବା ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକୁ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ସହ ସମାଧାନ କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରାଯିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।

ରାଜ୍ୟର ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରଣକାରୀ ତଥା ଉନ୍ନୟନମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଟ ବର୍ଗପାଇଁ ଆପଣ କ’ଣ ବାର୍ତ୍ତା ଦେବାକୁ ଚାହିଁବେ?

ପ୍ରଣୟନ କରାଯାଉଥିବା ନୀତିଗୁଡ଼ିକରେ ନିଜର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ, ସୃଜନଶୀଳତା ଏବଂ ସାହସ ପ୍ରତିଫଳିତ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ଦୁର୍ନୀତିକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା ପାଇଁ ଏକ ସଠିକ୍ ବ୍ୟବସ୍ଥା ରହିବା ଉଚିତ ।

ଅଧିକାଂଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଓଡ଼ିଶା ଅବହେଳାର ଶିକାର ହେଉଛି ବୋଲି ଆପଣ ସହମତ କି ? ଯଦି ହଁ ଏହାର ପ୍ରତିକାର କ’ଣ?

ହଁ, ଓଡ଼ିଶା କେତେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅବହେଳିତ ହେବା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି । ତେବେ ସେଥି ପାଇଁ ଆମ ନିଜକୁ ଏବଂ ନେତୃତ୍ୱକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ନିଜର ସମୃଦ୍ଧ ସଂସ୍କୃତିକୁ ସୁରକ୍ଷିତ କରିବା ସହ ବିଜ୍ଞାନ ଏବଂ ପ୍ରଯୁକ୍ତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆମକୁ ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ।

ଆପଣଙ୍କର ଦିନଚର୍ଯ୍ୟା ବିଷୟରେ କିଛି କହିବେ କି?

ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଏବଂ ପରିବାରର ସହଯୋଗରେ ସପ୍ତାହର ପ୍ରାୟ ପ୍ରତିଦିନ ଗବେଷଣା, ସିଡ୍ସ୍ର ନେତୃତ୍ୱ, ସ୍ଥାନୀୟ ଉନ୍ନୟନ ମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ ରଖିବାରେ ସମର୍ଥ ହୁଏ ।

ଚଳିତ ବର୍ଷ କଳାକାରମାନଙ୍କର ଏକ ପନ୍ଦର ଜଣିଆ ଦଳର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପରିଚାଳନା କରିବା ଭଳି କେତେକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ମୁଁ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଲେ ମଧ୍ୟ, ମୋ ପାଇଁ ସେ ସବୁ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇ ରହିଯାଇଛି ।

ଓଡ଼ିଶା ଡଟ୍ କମ୍

ଫିଜିକାଲ ରିସର୍ଚ୍ଚ ଲେବରୋଟାରୀ,ଅହମଦାବାଦରେ ବରିଷ୍ଟ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଭାବେ କାମ କରୁଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଡ଼ଃ ପ୍ରଶାନ୍ତ ପାଣିଗ୍ରାହୀଙ୍କ ସହ ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ୍ ର ବିଶେଷ ସାକ୍ଷାତକାର ।

ଅହମଦାବାଦ ୩ ମାର୍ଚ (ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ୍) ଆମେ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନୂଆ ନୂଆ ଜ୍ଞାନ ଆଧାରିତ ଉଦ୍ୟୋଗ ଗୁଡ଼ିକୁ ଆକର୍ଷିତ କଲାଭଳି କିଛି କାମ କରିପାରିନାହୁଁ । ସେତକ ହୋଇଥିଲେ ରାଜ୍ୟର ପୁନଃରୁତ୍ଥାନ ହେବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନୁତନ ପୀଢିକୁ ନୂଆ ଶକ୍ତି ମିଳିପାରିଥାଆନ୍ତା ବୋଲି ଅହମଦାବାଦରେ କାମ କରୁଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଡ଼ଃ ପ୍ରଶାନ୍ତ ପାଣିଗ୍ରାହୀ ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ୍ କୁ ଏକ ସାକ୍ଷାତକାରରେ କହନ୍ତି ।

କଟକର ରେଭେନ୍ସା କଲେଜରେ ଶିକ୍ଷା ପରେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଠାରେ ଥିବା ଇନଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟ ଅଫ୍ ଫିଜିକ୍ସ । ତାପରେ ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ପରେ ୧୧ ବର୍ଷ ଧରି ଯୁକ୍ତରଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକା ଏବଂ ଶେଷରେ ମଣ୍ଟ୍ରିଲ ସମେତ କାନାଡ଼ର ବିଭିନ୍ନ ସହର ।

ଏହା ପରେ ଭାରତକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କରି ହାଇଦ୍ରାବାଦର ସେଣ୍ଟ୍ରାଲ ୟୁନିଭରସିଟି ଓ ଏବେ ଫିଜିକାଲ ରିସର୍ଚ୍ଚ ଲେବରୋଟାରୀ, ଅହମଦାବାଦରେ କାର୍ଯ୍ୟରତ ପାଣିଗ୍ରାହୀ କହନ୍ତି “ଆମେ ନିଜେ ନିଜକୁ ଟିକିଏ ଅଧିକ ଉଦଯୋଗୀ କରିବା ଦରକାର । ସେଥିପାଇଁ ଆମର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ତଥା ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକୁ ବିକଶିତ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।

ସରକାରୀ ବେସରକାରୀ ସଂସ୍ଥାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସହଯୋଗ ଭିତ୍ତିରେ କାମ କରାଗଲେ ସ୍ଥିତିରେ ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟିପାରିବ ”ସେ କହନ୍ତି ।

ଆପଣ ଆମକୁ ଆପଣଙ୍କ ଗାଁ ବିଷୟରେ, ଓ ଆପଣ ଏଠାରେ ଛାଡ଼ି ଯାଇଥିବା ଗ୍ରାମ୍ୟ ଜୀବନ ବିଷୟରେ କିଛି କହନ୍ତୁ । ବିଶେଷ କରି ଆପଣଙ୍କର କିଛି ମଜାଦାର ଅଙ୍ଗେ ନିଭା ଘଟଣା ଯାହାକୁ କି ଆପଣ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାସୋରି ନାହାନ୍ତି ?

ଓଡ଼ିଶାର ସବୁ ଗ୍ରାମୀଣ ପିଲାଙ୍କ ପରି ମୋ ପିଲାଦିନ ମଧ୍ୟ ଗାଁଆରେ ମୋ ବୁଢାବାପା ଓ ବୁଢୀମାଆଙ୍କ ମେଳରେ ବେଶ ହସି ଖେଳି କଟିଥିଲା ।

ମତେ ମାତ୍ର ଛଅ ବର୍ଷ ବୟସ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ମୋ ମାଅ ସ୍ୱର୍ଗାରୋହଣ କରିବା ତଥା ବାପା ଚାକିରୀ କରିବା ପାଇଁ କଲିକତା ଚାଲିଯିବା ପରେ ମୁଁ ଆମ ଘରର ଏକଛତ୍ରପତି ସମ୍ରାଟ ହୋଇଯାଇଥିଲି ।

ତେବେ ଆମ ଗାଁଆ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଶିକ୍ଷକ ତଥା ବଡ଼ ମାନଙ୍କର ମୋ ଉପରେ ଥିବା ସଜାଗ ଦୃଷ୍ଟି ମତେ କେବେବି ମାର୍ଗଚ୍ୟୁତ ହେବାକୁ ଦେଇନଥିଲା ।

ପାଠ ପଢା ବେଳେ ଆମ ଗାଁ ଚାରିପଟରେ ଥିବା ବିଭିନ୍ନ ନୂଆ ନୂଆ ସ୍ଥାନ ଆବିଷ୍କାର କରିବା, ଖରାଛୁଟିରେ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ମଜାକରିବା, ଅଷ୍ଟମ ଶ୍ରେଣୀରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ତିନି ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏକ ପୁରୁଣା ଟ୍ରାକ୍ଟରର ମରାମତିରେ ଲାଗି ରହିବା ପରି କେତୋଟି ଘଟଣା ଏବେବି ମୋ ମନରେ ସ୍ମୃତି ହୋଇ ରହିଛି ।

ମୋ ଛାତ୍ର ଜୀବନର ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ତରକୁ ଯେଉଁମାନେ ମତେ କଞ୍ଚା ମାଟିରୁ ମୂର୍ତ୍ତୀ ତିଆରି କରିବା ପରି ଗଢିଥିଲେ ସେହି ସବୁ ଶିକ୍ଷକ ଯେପରିକି, ଶ୍ରୀ ପିସି ରାଉତରାୟ, ଜିସି ବେହେରା, ଏବଂ ଡ଼ିଏନ ପ୍ରଧାନ ଆଦିଙ୍କୁ ମୁଁ ଭୂଲି ପାରିବି ନାହିଁ ।

କଲେଜ ଜୀବନ ମୋ ପାଇଁ ବେଶ ରୋମାଞ୍ଚକର ଏବଂ କମ ଶୃଙ୍ଖଳିତ ଥିଲା । ଏଠାରେ ମୁଁ ପଦାର୍ଥ ବିଜ୍ଞାନରେ ଥିବା ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ କରିବାରେ ମୋର ସାମର୍ଥ୍ୟକୁ ଆବିଷ୍କାର କରିଥିଲି ଏମଆଇଆର ପ୍ରକାଶନର ବହିମାନଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ କ୍ୱାଣ୍ଟମ ଫିଜିକ୍ସ ପ୍ରତି ମୋର ଭଲପାଇବା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା ।

ରେଭେନ୍ସା କଲେଜର ଇଷ୍ଟ ହଷ୍ଟେଲରେ ଥିବା ବେଳେ କିଣିଥିବା ଏବିସିଜ ଅଫ କ୍ୱାଣ୍ଟମ ମେକାନିକକ୍ସ ଆଝ ପାୱାର ହାଉସ ଅଫ ଦି ଆଟମ ବହିଟିକୁ ମୁଁ ବେଶ ଆଦର କରୁଥିଲି । ୧୯୮୧ ମସିହାରେ ଭୁବନେଶ୍ୱରର ଇନଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟ ଅଫ ଫିଜିକ୍ସରେ କଟିଥିବା ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ଗବେଷଣାର ବିସ୍ତୃତ ଦିଗନ୍ତ ଆଡ଼କୁ ମୋର ଆଖି ଖୋଲି ଦେଇଥିଲା ।

ବିଭାଗଗୁଡ଼ିକ ଅତି ଉକ୍ରୃଷ୍ଟମାନର ଥିଲା ତଥା ଏଠାକାର ବୈଜ୍ଞାନିକ ପରିବେଶ ଅତି ଉତ୍ତମ ଥିଲା । ଏବେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋର ସହପାଠୀମାନଙ୍କୁ ଫିଜିକ୍ସର ବିଭିନ୍ନ ଶାଖାରେ ନିଯୁକ୍ତ ରହି ବେଶ ଭଲ କାମ କରୁଥିବାର ଦେଖେ ମତେ ଭାରି ଗର୍ବ ଲାଗେ ।

୧୯୮୨ରେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଓଡ଼ିଶାଛାଡ଼ିଲି ସେବର୍ଷ ଖୁବ ଯୋରରେ ବନ୍ୟା ଆସିଥିଲା । ମୋର ଏବେ ବି ମନେ ଅଛି ଆମେ ସବୁ ଯେହେତୁ ବନ୍ୟା ଯୋଗୁଁ ଘରକୁ ଯିବା ଅବସ୍ଥାରେ ନଥିଲୁ ତେଣୁ ମୁଁ ରେଭେନ୍ସା କଲେଜର ଖୋଲା ପଡ଼ିଆରେ ହିଁ ଶୋଇଯାଇଥିଲି ।

ଆପଣ ତ ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ଲାଭ କଲେ ଓ ସେଠାରେ ୧୦ ବର୍ଷରୁ ଅଧିକ ସମୟ ଧରି ରହି ସାରିଲେଣି । ଭାରତର ପ୍ରମୁଖ ସଂସ୍ଥା ତଥା ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ମାନଙ୍କରେ କାମ କରିବା ପରେ ଆପଣ କ’ଣ ଭାବୁଛନ୍ତି ?

ବିଦେଶୀ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କରିବା ପାଇଁ ଭାରତର ସାମ୍ପ୍ରତିକ ଶିକ୍ଷାବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରାଯିବା ଦରକାର ।

ମୁଁ ୧୯୮୨ ରୁ ୧୯୯୩ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ୧୧ ବର୍ଷ ଧରି ଯୁକ୍ତରଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକା ତଥା କାନାଡ଼ାରେ ରହିଲି । ଶେଷ ତିନି ବର୍ଷ ମଣ୍ଟ୍ରିଲ ଭଳି ଏକ ଉକ୍ରୃଷ୍ଟ ସହରରେ କଟିଥିଲା ।

ଏଥିରେ କୌଣସି ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ ଯେ ଭାରତରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷାର ଏକ ଆମୂଳଚୁଳ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ମୌଳିକ ସ୍ତରରେ ଆମେ ଆମ ବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ପଢାପଢି କରିପାରିବା କିନ୍ତୁ ନିୟମିତ ହୋମୱାର୍କ୍ସ, ପରୀକ୍ଷାଖାତା ଗୁଡ଼ିକର ବ୍ୟବସ୍ଥିତ ମୂଲ୍ୟାୟନର ନିଶ୍ଚିତ ପ୍ରଚଳନ କରିବାକୁ ହେବ ।

ଶ୍ରେଣୀଗୃହରେ ନୂଆ ନୂଆ ପ୍ରକାରର ପ୍ରଦର୍ଶନ ତଥା ମୁକ୍ତ ଆଲୋଚନା ପାଇଁ ଅଧିକ ସ୍ୱାଧିନତା ଦିଆଯିବା ନିହାତି ଜରୁରୀ । ଏହିସବୁ ସରଳ ତଥା ଛୋଟ ଛୋଟ କଥାଗୁଡ଼ିକ ହିଁ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କୁ ଏତେ ଉଚ୍ଚସ୍ତରରେ ସ୍ଥାପିତ କରିଛନ୍ତି ।

ଗବେଷଣାସଂସ୍ଥା ଗୁଡ଼ିକୁ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରୁ ଅଲଗା କରିବା ଘଟଣା ଉଭୟ ସଂସ୍ଥା ପ୍ରତି ଅନିଷ୍ଟକର ହୋଇଥାଏ ।

ଆମ ଛାତ୍ରମାନେ ଅନୁପ୍ରାଣୀତ ହେବା ଭଳି ଅନୁକରଣୀୟ ଉଚ୍ଚମାନର ବୈଜ୍ଞାନିକ ତଥା ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ସାହଚର୍ଯ୍ୟ ପାଇବାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେଉଛନ୍ତି, ଆମ ସଂସ୍ଥାଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଉତ୍ତମ-ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟଧାରୀ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ପାଇବାରେ ବିଫଳ ହେଉଛନ୍ତି ।

ଓଡ଼ିଶାର ବିଜ୍ଞାନଶିକ୍ଷା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆପଣଙ୍କର ମତ କ’ଣ ? ଆପଣ କ’ଣ ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ଓଡ଼ିଶାରେ ପ୍ରତିଭାସମ୍ପନ୍ନ ମାନବ ସମ୍ପଦର ଅଭାବ ନା ଅନ୍ୟ କିଛି କାରଣ ରହିଛି ?

ଓଡ଼ିଶାରେ ସେଭଳି କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ସମସ୍ୟା ଥିବା କଥା ମୁଁ ଦେଖି ପାରୁନାହିଁ । ତେବେ ଆପଣ ଯାହା କହୁଛନ୍ତି ତାହା ମୋଟାମୋଟି ଭାବରେ ଭାରତର ସବୁ ସ୍ଥାନରେ କିଛି ନା କିଛି ପରିମାଣରେ ରହିଛି । ତା ସତ୍ତ୍ୱେ ଭାରତରେ ତଥା ଭାରତ ବାହାରେ ବହୁ ବିଚକ୍ଷଣ ପ୍ରତିଭାଧାରୀ ଓଡ଼ିଆ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଅଛନ୍ତି ।

ତେବେ ଓଡ଼ିଶାରେ ବାଙ୍ଗାଲୋରରେ ଥିବା ଇଣ୍ଡିଆନ ଇନଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟ ଅଫ ସାଇନ୍ସ ପରି ଏକ ଉଚ୍ଚମାନର ବିଜ୍ଞାନ ଶିକ୍ଷା କେନ୍ଦ୍ର ଖୋଲାଯାଇ ପାରିଲେ ତାହା ପୁର୍ବାଞ୍ଚଳରେ ବହୁ ବୈଜ୍ଞାନିକ ମାନବ ସମ୍ବଳ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହୋଇ ପାରିବ ଓ ଏଥିରୁ ବହୁ କୃତବିଦ ବୈଜ୍ଞାନିକ ବାହାରି ପାରିବେ । ଆମେ ଜାଣିଛୁ ଯେ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଓଡ଼ିଶାରେ ଶିକ୍ଷାର ଗୁଣାତ୍ମକ ବିକାଶ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ନିଜକୁ ସାମିଲ କରିଥିଲେ ।

ଆପଣ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ କେତୋଟି ପୁସ୍ତକ ମଧ୍ୟ ରଚନା କରିଛନ୍ତି । ସେ ପ୍ରକଳ୍ପର ଏବେ ସ୍ଥିତି କ’ଣ ? ଆପଣ ସେଥିରୁ ବିରତ ରହିଗଲେ କାହିଁକି ?

ମୁଁ ଜାଣେ ,ଆପଣ ଯେଉଁ “ଶିକ୍ଷା” ପ୍ରକଳ୍ପ କଥା କହୁଛନ୍ତି ସେଥିରେ ଅଧିକ କିଛି ପ୍ରଗତି ହୋଇ ପାରି ନାହିଁ । କେବଳ ପ୍ରାଥମିକ ଭାବରେ ସ୍କୁଲ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା ଉପରେ ଯାହା ସର୍ବେକ୍ଷଣ କରାଯାଇଥିଲା ।

ଆମର ପ୍ରାଥମିକ ସ୍କୁଲ ମାନଙ୍କରେ ଯେଉଁ ପାଠ୍ୟ ପୁସ୍ତକ ପଢା ଯାଉଛି ତାକୁ ସହାୟତା କରିବାଭଳି ଏକ ସିଡ଼ି ରୋମ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ ଆମେ ଉଦ୍ୟମ କରିଥିଲୁ । ତେବେ ଏଭଳି ଉଦ୍ୟମ ପାଇଁ ପ୍ରଥମତଃ ଉପଯୁକ୍ତ ଲୋକ ତଥା ସମ୍ବଳର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।

ଆମେ ଏଥିରେ ସଫଳ ହୋଇନପାରିବା ଅଲଗା କଥା । ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ବିଜ୍ଞାନର ପ୍ରମୁଖ ବିଷୟ ଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ଛୋଟ ଛୋଟ ପୁସ୍ତକ ପ୍ରକାଶ କରିବା ପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ ଜାରୀ ରଖିଛି । ମୋର ମନେ ପଡ଼ୁଛି ଯେ ମୁଁ ପିଲାଦିନେ ଗୋଟିଏ ବହି ପଢିଥିଲି , “କଥା ତରଙ୍ଗ” ।

ସେ ବହିଟି ର୍ହି ମତେ ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରତି ଆକୃଷ୍ଟ କରିଥିଲା କ୍ୱାଣ୍ଟମ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଉପରେ ମୋ ଲିଖିତ ପ୍ରଥମ ସଚିତ୍ର ପୁସ୍ତକ ଖୁବ ଶୀଘ୍ର ପ୍ରକାଶ ପାଇବାକୁ ଯାଉଛି । ଏହାକୁ ହାଇସ୍କୁଲ ସ୍ତରର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ନଜରରେ ରଖି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି ।

ଆପଣ ଆପଣଙ୍କ ଜିବନରେ ଓଡ଼ିଆଲୋକଙ୍କୁ ବହୁ ବାଟରେ ଯେତେ ସମ୍ଭବ ସହାୟତା ଦେଇଆସିଛନ୍ତି । ଏଥିରୁ ଆପଣ କ’ଣ ଅନୁଭବ କରିଛନ୍ତି ?

ଭାରତର ଯେ କୌଣସି ପ୍ରାନ୍ତରେ ହେଉ ବା ବିଦେଶରେ ତୁଳନାତ୍ମକ ଭାବରେ ଖୁବ କମ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ । ଆମେ ସମସ୍ତେ କୌଣସି ନା କୌଣସି ସମୟରେ କିଛି ନା କିଛି ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଛୁ ଓ ସେଥିରେ ଆମକୁ ବରେଶରେ ଆଗରୁ ରହି ଆସିଥିବା କେହି ନା କେହି ସହାୟତା କରିଥାଆନ୍ତି । ମୁଁ ସବୁବେଳେ ମୋ ଜୀବନରେ ସହାୟତା ପାଇ ଆସିଛି ।

ଏକଥା ଅବଶ୍ୟ ଅଲଗା ଯେ ଯେତେବେଳେ ଦୁଇଜଣଓଡ଼ିଆ ଏକାଠି ହୋଇଯାଆନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ “ଡ଼ାଲମା” ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାର ପ୍ରେରଣା ଦୃଢରୁ ଦୃଢତର ହୋଇଉଠେ ।

ବିଜ୍ଞାନରେ ପ୍ରଚୁର ଅନୁଭୂତି ଥିବା ଆପଣ ଜଣେ ବୈଜ୍ଞାନିକ । ଓଡ଼ିଶାରେ ବିଜ୍ଞାନର ଉନ୍ନତ୍ତି ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କର କିଛି ନିର୍ଣିଷ୍ଟ ଯୋଜନା ଅଛି କି ?

ବର୍ତ୍ତମାନ ଅବସ୍ଥାରେ ମୁଁ ଯାହା କହିଲି ମୁଁ କେବଳ କେତେକ ବିଷୟ ସମ୍ବଳିତ ଛୋଟ ଛୋଟ ବହି ଲେଖିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛି । ଏହା ମୁଖ୍ୟତଃ ହାଇସ୍କୁଲ ସ୍ତରର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ କାମରେ ଲାଗିବ ଓ ଏଥିରେ ସାମ୍ପ୍ରତିକ ଗବେଷଣା ଉପରେ ଅନେକ ନୂତନ ତଥ୍ୟ ଲୋକ ଲୋଚନକୁ ଆସିବ ।

ଆପଣ ଆମକୁ ଓଡ଼ିଶାର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କିଛି କହିବେ କି ?

ଓଡ଼ିଶା ସମେତ ଭାରତର ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକ ଅନେକ ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖିନ ହୋଇଛନ୍ତି । ସମ୍ବଳର ଅଭାବ, ବାହାରର ପ୍ରଭାବ, ପ୍ରତିଭାବାନ ଯୁବ ବୈଜ୍ଞାନିକ ତଥା ଶିକ୍ଷାବିତମାନଙ୍କୁ ପଦୋନ୍ନତି ତଥା ପ୍ରୋତ୍ସାହନର ଅଭାବ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକରେ ଏକ ନକାରାତ୍ମକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟିକରୁଛି ଯାହାକି ଉତ୍ତମ ଶିକ୍ଷାଦାନ ତଥା ଗବେଷଣା ପାଇଁ ଅନୁକୂଳନୁହେଁ ।

ଆପଣ କ’ଣ ଭାବୁଛନ୍ତି ବର୍ତ୍ତମାନର ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ଘଟୁଛି ନା ଏହା ଆହୁରି ପଛକୁ ଯାଇଛି ? ଏଥିରେ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ଆପଣ ଅନୁଭବ କରୁଛନ୍ତି କି ?

ମୁଁ ଭାବୁଛି ଯେ ଆମେ ଏଯାବତ୍ ଶିକ୍ଷା ତଥା ବିଜ୍ଞାନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଯେଉଁ ନୀତି ଅବଲମ୍ବନ କରି ଅସିଛୁ ସେଥିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବା ନିହାତି ଦରକାର । ଆମେ କେବଳ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଥିବା କେତେକ ଗବେଷଣା ସଂସ୍ଥା ଉପରେ ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ ନକରି ଯେମିତି ହେଉ ଆମ ବିଶଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକୁ ମଜବୁତ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଆପଣଙ୍କ ମତରେ ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶରେ ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରତିବନ୍ଧକଗୁଡ଼ିକ କ’ଣ ?

ଆମେ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନୂଆ ନୂଆ ଜ୍ଞାନ ଆଧାରିତ ଉଦ୍ୟୋଗ ଗୁଡ଼ିକୁ ଆକର୍ଷିତ କଲାଭଳି କିଛି କାମ କରିପାରିନାହୁଁ । ସେତକ ହୋଇଥିଲେ ରାଜ୍ୟର ପୁନଃରୁତ୍ଥାନହେବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନୁତନ ପୀଢିକୁ ନୂଆ ଶକ୍ତି ମିଳିପାରିଥାଆନ୍ତା ।

ଆମେ ନିଜେ ନିଜକୁ ଟିକିଏ ଅଧିକ ଉଦଯୋଗୀ କରିବା ଦରକାର । ଅବଶ୍ୟ କରିବା ଠାରୁ କହିଦେବାଟା ସହଜ । ଆମେ ଆମପାଇଁ ଅଧିକ ପ୍ରଶିକ୍ଷିତ ମାନବ ସମ୍ବଳ ବିକାଶ କରିବା ନିହାତି ଆବଶ୍ୟକ ।

ସେଥିପାଇଁ ଆମର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ତଥା ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକୁ ବିକଶିତ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ସରକାରୀ ବେସରକାରୀ ସଂସ୍ଥାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସହଯୋଗ ଭିତ୍ତିରେ କାମ କରାଗଲେ ସ୍ଥିତିରେ ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟିପାରିବ ।

ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ ପ୍ରାଣୀବିଜ୍ଞାନ ତଥା ଉଦ୍ଭିଦ ବିଜ୍ଞାନ ବିଭାଗ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ରକ୍ଷାକରି ଔଷଧ କମ୍ପାନୀମାନେ ଲାଭବାନ ହୋଇପାରିବେ ସେହିପରି ଘଟଣା ମଧ୍ୟ କମ୍ପ୍ୟୁଟର, ରସାୟନ ବିଜ୍ଞାନ ଏବଂ ପଦାର୍ଥ ବିଜ୍ଞାନକ୍ଷେତ୍ରରେ ଘଟିପାରେ ।

ହ୍ୟୁମାନୀଟି ବିଭାଗ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ରକ୍ଷା ଫଳରେ କଲ ସେଣ୍ଟରଗୁଡ଼ିକ ବହୁ ପରିମାଣରେ ଲାଭବାନ ହୋଇପାରିବେ । ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ମଧ୍ୟ ଆମକୁ ଆମର ମନୋଭାବରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ ହେବ ଓ ଅଧିକ ବ୍ୟବହାରୀକ ହେବାକୁ ହେବ ।

ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି କି ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆ ମାନେ ରାଜ୍ୟରେ ବିକାଶର ନେତୃତ୍ୱ ନେବା ଆବଶ୍ୟକ, ଯଦି ହଁ ତେବେ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନେ ଏଥିରେ ସଫଳ ହୋଇ ପାରିନାହାନ୍ତି କାହିଁକି ? କେଉଁ କେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଏଥିପାଇଁ ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି ଓ କେଉଁ କେଉଁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେମାନେ ସହଜରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟଟିକୁ କରିପାରିବେ ବୋଲି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି ?

ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶରେ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏକ ସକାରାତ୍ମକ ଭୂମିକା ତୁଲାଇପାରିବେ । ସାମଗ୍ରୀକ ଭାବରେ ଓଡ଼ିଶା ଯେଉଁଠାରେ ପ୍ରବସୀ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ରକ୍ଷାକରି ଉଭୟ ନୂତନ ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ ତଥା ଏହାର ଉତ୍ପାଦିତ ସାମଗ୍ରୀ ବିକ୍ରୀ କରିବାରେ ଲାଭବାନ ହୋଇଛି ତାହାକୁ ଦୋହରା ଯାଇପାରେ ।

ପ୍ରବାସୀମାନେ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକୁ ପରିଦର୍ଶନରେ ଯାଇ ସେଠାରେ ନିୟମିତ ଭାବରେ ଆଲୋଚନାଚକ୍ର ବା ବିଭିନ୍ନ ସମ୍ମିଳନୀ, କର୍ମଶାଳା କରି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ଭାବର ଆଦାନପ୍ରଦାନ କରିପାରିବେ । ଏଭଳି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଏବେ ଚାଲୁରହିଛି କିନ୍ତୁ ଏହା ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ

ଆପଣ ଯେବେ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଥିଲେ ସେତେବେଳର ଓଡ଼ିଶା ଓ ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ଓଡ଼ିଶା ଆସୁଛନ୍ତି ତା ଭିତରେ ଆପଣ କି ପ୍ରଭେଦ ଦେଖୁଛନ୍ତି ?

ବସ୍ତୁଗତ ବିକାଶ ବା ମାଟେରିଆଲ ପ୍ରୋଗ୍ରେସ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଦେଖିଲେ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ଲୋକଙ୍କର ଜୀବନଧାରଣର ମାନ ତଥା ରାସ୍ତାଘାଟର ସ୍ଥିତିରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବିକାଶ ଘଟିଛି । କିନ୍ତୁ ଶିକ୍ଷା ବା କାମଧନ୍ଦା କ୍ଷେତ୍ରରେ ମୁଁ ସେପରି କିଛି ବିକାଶ ଦେଖିପାରୁନାହିଁ ।

ନୂତନ ବିକାଶ ଦିଗରେ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଆଗେଇ ନେବାପାଇଁ ଆପଣ କ’ଣ କଳ୍ପନା କରୁଛନ୍ତି ?

ମୁଁ ନିଷ୍ଠାର ସହିତ ଭାବୁଛି ଯେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ପ୍ରଦୂଷଣ ବିହୀନ ଜ୍ଞାନ ଆଧାରିତ ଉଦ୍ୟୋଗମାନ ଓଡ଼ିଶାରେ ସ୍ଥାପିତ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ଭୁବନେଶ୍ୱର ପରି ନଗରୀର ଚାରିପଟେ ଥିବା ମନୋରମ ସ୍ଥାନ ଗୁଡ଼ିକର ଉପଯୋଗ କରାଯାଇ ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପକ୍ଷରୁ ଉଦ୍ୟମ କରାଗଲେ ଅବସ୍ଥାରେ ନିଶ୍ଚିତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟିବ ।

ଭଲ ତଥା ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀର ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ଆମର ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ବାୟୋଇନଫରମେଟିକ୍ସ, ଜେନେଟିକ୍ସ ଆଦି ନୁତନଦିଗଗୁଡ଼ିକ ଆଡ଼କୁ ପଥ ଉନ୍ମୁକ୍ତ କରିଦେବ । ମୋର ଇଚ୍ଛା ଯେ ଉଭୟ ଗବେଷଣା ଓ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଥାଇ ଓଡ଼ିଶାରେ ଇଣ୍ଡିଆନ ଇନଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟ ଅଫ୍ ସାଇନ୍ସ ଭଳି ଏକ ସଂସ୍ଥା ହୁଅନ୍ତା ।

ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି କି ଓଡ଼ିଶାକୁ କେଉଁ ପ୍ରକାରରେ ଅବହେଳା କରାଯାଇଛି ? ଯଦି ହଁ ତେବେ ସେଗୁଡ଼ିକ କ’ଣ ?

ଏକ ଛୋଟିଆ ତଥା ଅଧିକ ମୁଖର ହୋଇନଥିବା ରାଜ୍ୟ ହୋଇଥିବାଯେଗୁଁ ଓଡ଼ିଶା ଯାହା ପାଇବା କଥା ତାହା ପାଇ ପାରିନାହିଁ । ମୁଁ କେବଳ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ ବ୍ୟାପାରରେ ଏତେ ବିସ୍ତାରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ନିଜକୁ ସମର୍ଥ ମନେ କରିପରୁ ନାହିଁ । ତେବେ ଓଡ଼ିଶାରେ ଗୋଟିଏ ଆଇଆଇଟି ନିହାତି ଖୋଲିବା କଥା ।

ଆଉ କିଛି ବିଷୟ ଉପରେ ଆପଣ ଆଲୋକପାତ କରିବାକୁ ଚାହିଁବେ ଯାହା ଏଥିରେ ଆଲୋଚିତ ହୋଇ ପାରିଲା ନାହିଁ ବୋଲି ଆପଣ ମନେ କରୁଛନ୍ତି ।

ମୁଁ ଆଶା କରିବି ଯେ ଆପଣଙ୍କ ପରି ଯୁବକମାନେ ଓଡ଼ିଶା.କମ ମାଧ୍ୟମରେ ବିଜ୍ଞାନ, ବୈଷୟିକ ଜ୍ଞାନ ତଥା ସାମାଜିକ ବିଜ୍ଞାନ ଉପରେ ଏଥିପାଇଁ ନିୟମିତ ସମ୍ମିଳନୀ, କର୍ମଶାଳା ଆଦି କରିବା ଉଚିତ

ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ