୩ ମାର୍ଚ (ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ), ଉତ୍ତର ଆମେରିକାରେ ଥିବା ଆଲାସ୍କା ଫେୟାରବ୍ୟାଙ୍କ୍ସ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଜିଓଲୋଜିକାଲ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ବିଭାଗରେ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ପ୍ରଫେସର ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଦେବସ୍ମିତ ମିଶ୍ରଙ୍କ ସହ ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ କମର ବିଶେଷ ସାକ୍ଷାତକାର
ଆଲାସ୍କା ଫେୟାରବ୍ୟାଙ୍କ୍ସ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଜିଓଲୋଜିକାଲ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ବିଭାଗରେ ଜଣେ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ପ୍ରଫେସର ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି ଦେବସ୍ମିତ । ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାର ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ ଆଲାସ୍ମା ରାଜ୍ୟ ହେଉଛି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅନୁନ୍ନତ ।
ତାଙ୍କର ସହଧର୍ମିଣୀ ନୀଳିମା ନର୍ସିଂ(ସେବିକା କାର୍ଯ୍ୟ) ଶିକ୍ଷା ଚାଲୁରଖିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି କରିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଜଣେ ସାମୟିକ (ପାର୍ଟ-ଟାଇମ) ଛାତ୍ରୀ ।
ସଂବୀତ ନାମକ ଜଣେ ୧୪ବର୍ଷୀୟ ପୁଅ ଓ ମନୀଷା ନାମ୍ନି ୭ ବର୍ଷୀୟା ଝିଅ । ଉଭୟ ସେମାନଙ୍କ ପାଠ ଓ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ବର୍ହିଭୂତ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଉତ୍ତମ ଭାବେ ସଂପାଦାନ କରନ୍ତିି ।
ପ୍ରକୃତିର ଛବି ଉତ୍ତୋଳନ,ସଂଗୀତ ଶ୍ରବଣ, ସଂଗୀତ ପରିବେଷଣ,ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ର ପରିଚାଳନା ,ଉପନ୍ୟାସ , ଅନ୍ୟାନ ପୁସ୍ତକ ଅଧ୍ୟୟନ ଓ ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁପାତରେ ପରାମର୍ଶ ପ୍ରଦାନ ପ୍ରତିଦେବସ୍ମିତଙ୍କର ବିଶେଷ ଆଗ୍ରହ ରହିଛି ।
“ଆଲାସ୍କାର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଓ ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ମୁଁ ବହୁତ ଭଲ ପାଏଁ କାରଣ ଆଲାସ୍କାର ଜନସାଧାରଣଙ୍କର ଭାରତବାସୀଙ୍କ ସହିତ ଅନେକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ରହିଛି ”ସେ କହନ୍ତି ।
ଆପଣ କେତେ ବର୍ଷ ଧରି ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଲେଣି ? ବର୍ଷକୁ ଆପଣ କେତେ ଥର ଓଡ଼ିଶା ପରିଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି ? ଆପଣ ଯଦି ଓଡ଼ିଶା ଆଗମନ କରୁଛନ୍ତିି ,ତାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ କଣ?
ଥାଇଲାଣ୍ଡରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ଲାଭ ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ୧୯୮୫ ମସିହାରେ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଥିଲି । ମୁଖ୍ୟତଃ ମୋର ପରିବାରବର୍ଗଙ୍କୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ କାଁ ଭାଁ ଓଡ଼ିଶା ଗସ୍ତରେ ଯାଇଥାଏ ।
ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପ୍ରକିୟାରେ କୋଣସି ଉପାୟରେ ଭାଗିଦାରୀ ହେବା ପାଇଁ ଆପଣ ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି କି? ଯଦି ହଁ ,ତେବେ କିଭଳି ଭାବରେ ?
ପ୍ରକୃତରେ ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନର କିଭଳି ଉତ୍ତର ଦେବି ମୁଁ ଜାଣିପାରୁନାହିଁ । ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପ୍ରସଙ୍ଗ ସବୁବେଳେ ମୋ ଚିନ୍ତା ରାଜ୍ୟରେ ରହିଛି । ବାସ୍ତବବାଦୀ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନୟନ ପାଇଁ ମୋର କିଛି ଅବଦାନ ଅଛି କି ବୋଲି ଯଦି ପ୍ରଶ୍ନ ଥାଏ,ତେବେ ତାର ଉତ୍ତର ନାଁ” ।
ସେଭଳି ଅବଦାନ ଥିଲେ ମୁଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରିଥାନ୍ତି । ଓଡ଼ିଶାର ସମୃଦ୍ଧି ବା ଉନ୍ନୟନରେ ସହଭାଗୀ ହେବାର ଯଥେଷ୍ଟ ସୁଯୋଗ ରହିଛି ,ମୁଁ ଜାଣେନା ମୋର ସେଥିରେ କୌଣସି ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଭୂମିକା ରହିବିକି ନାହିଁ ।
ଓଡ଼ିଶାର ବର୍ତ୍ତମାନର ଦୁଃସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଆପଣଙ୍କର କୌଣସି ମନ୍ତବ୍ୟ ଅଛିକି ଏବଂ ସେଥିନିମନ୍ତେ ଆପଣ କାହାକୁ ଦାୟୀ କରିବେ?
ମୁଁ ବିଚାର କରୁନାହିଁ ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥିତି ବର୍ତ୍ତମାନ ଖରାପ ରହିଛି । ଅବଶ୍ୟ ସେଠାରେ ସମସ୍ୟା ରହିଛି ଏବଂ ଆମେମାନେ ତାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରି ତାର ଉପଶମ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ମାତ୍ର ସେହି ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ରାଜ୍ୟର ଦୁଃସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଭଳି ପରିସ୍ଥିତି ଉପୁଯାଇଛି ବୋଲି ମୁଁ ଗ୍ରହଣ କରିପାରୁନାହିଁ ।
ମୁଁ ଭାବୁଛି ଯେକୌଣସି ଅର୍ନ୍ତନିିହିତ ବା ସହମତ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଅଙ୍ଗୁଳି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କରିବାକୁ ମୁଁ ଅସମର୍ଥ । ମୁଁ ଚିନ୍ତା କରୁଛି ଯେ, ଓଡ଼ିଶାବାସୀ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ଏବଂ ଏକ ନୂତନ ସ୍ଥିତାବସ୍ଥା ଗଢିତୋଳିବା ଦରକାର ।
ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପ୍ରକିୟାରେ କୌଣସି ସ୍ତରରେ ଆପଣ କେତେଦୂର ସଂପୃକ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ? ତାହା ଫଳବତୀ ହୋଇଛିକି?
ମୁଁ ସେହି ପ୍ରକିୟାରେ ଆଦୌ ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଟ ହୋଇନାହିଁ । ମୁଁ ବିଚାର କରୁଛି ଯେ, ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶକୁ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କରିବା ଲାଗି ସଚ୍ଚୋଟବାନ ଓ ଦୃଢ ସଂକଳ୍ପ ଲୋକମାନେ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର ।
ବର୍ତ୍ତମାନର ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନତି ନା ଅବନତି ଘଟୁଛି ବୋଲି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି?କୌଣସି ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ବୋଲି ଆପଣ ବିଚାର କରୁଛନ୍ତି କି?
ସବୁଆଡ଼େ ପ୍ରଗତି ଘଟୁଛି । ଓଡ଼ିଶା କାହିଁକି ପଛରେ ପଡ଼ିବ? ଯଦି କୌଣସି କ୍ଷେତ୍ରରେ କିଛି ତ୍ରୁଟିବିଚ୍ୟୁତି ଘଟୁଛି ,ସେଥିନିମନ୍ତେ ମୁଁ ପ୍ରଶାସନ ଉପରେ ଦୋଷାରୋପ କରିପାରିବି ନାହିଁ ।
କାରଣ ଆମେମାନେ ହିଁ ସରକାର ଗଢିବା ଲାଗି ଲୋକପ୍ରତିନିଧିମାନଙ୍କୁ ନିର୍ବାଚିତ କରୁଛୁ,ଯେଉଁମାନେ କି ଆମକୁ ଶାସନ କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ କୌଣସି ବିଷୟରେ ତ୍ରୁଟି ବିଚ୍ୟୁତି ଦେଖାଗଲେ ,ସେଥିପାଇଁ ଆମମାନେ ହିଁ ଦାୟୀ ।
ଅବଶ୍ୟ ଭଲ ପାଇଁ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଓଡ଼ିଶାରେ କୌଣସି ଦୁଃସ୍ଥିତି ନାହିଁ । ମାତ୍ର ଓଡ଼ିଶାର ବର୍ତ୍ତମାନର ସ୍ଥିତାବସ୍ଥା ଠାରୁ ଯେକୌଣସି ଉନ୍ନତି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବୋନସ ବୋଲି ମନେ କରାଯିବ ।
ଆପଣଙ୍କ ମତରେ ଓଡ଼ିଶାର ବିକାଶ ପଥରେ ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରତିବନ୍ଧକଗୁଡ଼ିକ କଣ ?
ବିକାଶ ସପକ୍ଷରେ ବା ବିପକ୍ଷରେ ଓକିଲାତି କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଚାହୁଁନାହିଁ । ତେବେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଛିଯେ,ଓଡ଼ିଶାର ଶିକ୍ଷା ଓ ଅର୍ଥନୀତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଉନ୍ନତି ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।
ଏହା କେବଳ ଶତକଡ଼ା ୯୫ ଭାଗ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରିପାରିବ । ଗୋଟିଏ ଶିକ୍ଷିତ ସମାଜ ଏକ ଉନ୍ନୟନମୂଳକ ସମାଜ ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୋଇପାରିବ ।
ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଛିଯେ, ଦୁର୍ନିତିକୁ ଆମେ ସବୁନିମନ୍ତେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା ଦରକାର । ତାହା ମଧ୍ୟ ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷା ଓ ସୁଦୃଢ ଅର୍ଥନୀତି ଦ୍ୱାରା ହାସଲ କରିପାରିବ । ରାଜ୍ୟର ଆଇନଶୃଙ୍ଖଳା ପରିସ୍ଥିତି ସୁଦୃଢ ଓ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରାଯିବା ଆବଶ୍ୟକ ।
ଲୋକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଅଧିକାର ଓ ଦାୟିତ୍ୱଗୁଡ଼ିକ ବୁଝିବା ଦରକାର ଏବଂ ଉପଯୁକ୍ତଭାବେ ସେଗୁଡ଼ିକ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଶିକ୍ଷା ଓ ଅର୍ଥନୀତି ଭଳି ଦୁଇଟି ବିଷୟ ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ ।
ରାଜ୍ୟର ଉନ୍ନୟନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବେ ବୋଲି ଆପଣ ବିଚାର କରୁଛନ୍ତି କି ? ଯଦି ହଁ ,ତେବେ ସେମାନେ ଏ ଦିଗରେ କାହିଁକି ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ? ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ରାଜ୍ୟର ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସହଜରେ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ନେବାର ସୁଯୋଗ ଓ ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡ଼ିକ କଣ ?
ମୁଁ ଭାବୁଛି ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥିତିରେ ଉନ୍ନତି ଆଣିବା ଲାଗି ସମସ୍ତ ଓଡ଼ିଆଙ୍କର ଭୂମିକା ନିର୍ବାହର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ବାହାରୁ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଆଣିପାରିବେ ଏବଂ ନିବାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ନିଜ ଭିତରେ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ସୃଷ୍ଟିକରିପାରିବେ ।
ତେବେ ନେତୃତ୍ୱ ନେବ କିଏ ? ମୋର ବିନମ୍ର ମତରେ ଯିଏ ସମର୍ଥ ଓ ଇଚ୍ଛୁକ,ସିଏ ନେତୃତ୍ୱ ନେବା ଦରକାର । କିଏ ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ? ମୋ ମତରେ ଯେକୌଣସି ଓଡ଼ିଆର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ଚିତ୍ରଣ କରିବାର ଏହା ଉପଯୁକ୍ତ ପଥ ନୁହଁ ।
ଆମେମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁଦ୍ଧା କଣ ସବୁ ହାସଲ କରିପାରିନାହାନ୍ତି ,ସେ ବିଷୟରେ ମୂଲ୍ୟାୟନ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆମେମାନେ ଆମ ଭିତରେ ଏକାଠି ହେବାର ପରିବେଶ କିମ୍ବା ରାଜ୍ୟ ସାଥୀ ନାଗରିକଙ୍କ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ଦାୟିତ୍ୱବୋଧ ସୃଷ୍ଟି କରିନାହାନ୍ତି ।
ଶେଷ କଥା ହେଉଛି,ଆମେ ସେ ଦିଗରେ ଚେଷ୍ଟା କରିନାହାନ୍ତି । ଯଦି କିଛି ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି ତେବେ ତାହା କେବଳ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ତରରେ ସୀମିତ ହୋଇରହିଛି ।
ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କର ଆର୍ନ୍ତଜାତିକ ସଂଗଠନ ଓଡ଼ିଆ ସମାଜ ସେଭଳି ଏକ ସଦ୍ଭାବ ଓ ଅଧିସଦସ୍ୟତାପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିବେଶ ଗଢିତୋଳିବାକୁ ଉଦ୍ୟମ ଚଳାଇଛି । ତଥାପି ଆମେ ସେହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅତି ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ତରରେ ରହିଛୁ ।
ଭବିଷ୍ୟତରେ ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ ଏକ ଉଜ୍ଜଳମୟ ଭବିଷ୍ୟତ ଦେଖୁଛି ମାତ୍ର ଆମେ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଚିନ୍ତା କଲେ ତାର କେବଳ ବାସ୍ତବ ରୂପାୟନ ଘଟିପାରିବ ।
ସମସ୍ତେ ଯଦି ଚିନ୍ତା କରିବା ରାଜ୍ୟ ପାଇଁ ଆମେ କଣ ଦେଇପାରିବା ଓ କିଭଳି ଭାବରେ ଦାନ କରିବା ,ତେବେ ହିଁ ଆମେ ପ୍ରଗତି ପରିଦୃଶ୍ୟ କରିପାରିବା ।
ଆପଣ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିବା ଏବଂ ଦୀର୍ଘ ବ୍ୟବଧାନ ପରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପରିଭ୍ରମଣ କରିବା ଭିତରେ ରାଜ୍ୟର କିଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ?
ଗତ ଦଶ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଓଡ଼ିଶାର ସହରି ଜୀବନରେ ସୁସ୍ପଷ୍ଟ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟିଥିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛି ମାତ୍ର ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳର ବିଶେଷ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟିପାରିନାହିଁ । ସହରର ଅଧିବାସୀମାନେ ବୈଷୟିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ସମର୍ଥ ହୋଇପାରିଛିନ୍ତି ଓ ଦଶ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଅତି ଉନ୍ନତ ଧଣଣର ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଛନ୍ତି ।
ଜୀବନ ଧାରଣ ପ୍ରଣାଳୀରେ ଉନ୍ନତି ସହିତ ସେମାନେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା,ସଂସ୍କୃତି ଓ ଐତିହ୍ୟକୁ କିଛି ପରିମାଣରେ ପାଶୋରି ଯିବା ବିଷୟ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ।
ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ହିନ୍ଦୀ ସହରି ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ସୌଖୀନ ଭାଷାରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି । ଅଭିଭାବକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଇଂରାଜୀ ଶିକ୍ଷା ଦେବା ପାଇଁ ଲାଳସା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି ।
ଏହି ପ୍ରକିୟାରେ ଆମେ ନିଜର ପରିଚୟ ହରାଇବାକୁ ବସିଛୁ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଏକ ଭିନ୍ନ ସମାଜ ଗଢିତୋଳି ପାରିବା ଯଦିଓ ସେଥିନିମନ୍ତେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମୟ ଉପଗତ ହୋଇନାହିଁ ।
ଓଡ଼ିଶାର ସାମାଜିକ -ଅର୍ଥନୈତିକ ସମୃଦ୍ଧି ନିମନ୍ତେ ଆପଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ କେଉଁ ପ୍ରସଂଗ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ?
ଶିକ୍ଷା ଓ ଗବେଷଣା । ଏହି ଦୁଇଟି ବିଷୟ ପାଇଁ ଆଗ୍ରହ ।
ବର୍ତ୍ତମାନର ଦୁଃସ୍ଥିତିରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ବିକାଶ ପ୍ରକିୟାରେ ସଂପୃକ୍ତ ନୀତି -ନିର୍ଦ୍ଧାରକ,ରାଜନୈତିଜ୍ଞ ଓ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଲାଗି ଆପଣଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା କଣ?
ଆପଣ କେଉଁ ପ୍ରକାର ଦୁଃସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଅବତାରଣା କରୁଛନ୍ତି ,ତାହା ମୁଁ ଜାଣିନାହିଁ । ସମ୍ଭବତଃ ମୁଁ ତାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରୁନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତଭାବେ କୌଣସି ଦୁଃସ୍ଥିତି ପରିଦୃଶ୍ୟ କରୁନାହିଁ ।
ଆପଣ ଯଦି ଦୁର୍ନିୀତି ପ୍ରସଂଗକୁ ଦୁଃସ୍ଥିତି ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଛନ୍ତି ,ତେବେ ମୁଁ ତାକୁ କଳାବାଦଲ ହିସାବରେ ବିଚାର କରୁନାହିଁ । କାରଣ ପୃଥିବୀର କୌଣସି ଦେଶ ଦୁର୍ନିତିରୁ ମୁକ୍ତ ନୁହେଁ ।
କିନ୍ତୁ ଅନେକ ବିକାଶଶୀଳ ଦେଶ ଅର୍ଥନୀତିର ଉନ୍ନତିକରଣ ଓ ଶିକ୍ଷାର ସୃଦୃଢିକରଣ ମାଧ୍ୟମରେ ଦୁର୍ନୀତିର ସ୍ତର ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛନ୍ତି ।
ମୁଁ ପୃଥିବୀର କୋଣସି ଅପରପାଶ୍ୱର୍ରେ ଅର୍ଥାତ ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାରରେ ବସି ଏସମସ୍ତ ବିଷୟ କହିବା ଅତି ସହଜ । ପ୍ରକୃତରେ ଏସମସ୍ତ ବିଷୟ ରାତାରାତି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।
ଏହା ଏକ ପ୍ରକିୟା ଯାହା ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବା ପାଇଁ ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧି ସମୟ ଲାଗେ । ଯେଭଳି ତାହା ସମାଜର ସମସ୍ତ କ୍ୟାଡ଼ରକୁ ଅନୁପ୍ରବେଶ କରିବା ପାଇଁ ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧି ସମୟ ନିଏ ।
ଆମେ ଆମର ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରକମାନଙ୍କୁ ଏଭଳି ବାଛିବା ଦରକାର ଯେଉଁମାନେ କି ଏହି ପ୍ରକିୟାକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କରିବା ଲାଗି ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୋଇପାରିବେ ।
ଆପଣଙ୍କ ଉପଲବ୍ଧିରେ ଓଡ଼ିଶାର ଜରୁରୀ ଆବଶ୍ୟକତା କଣ?
ନିଯୁକ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ପ୍ରଧାନ ଆବଶ୍ୟକତା ଏବଂ ତାପଛକୁ ଜନସଂଖ୍ୟା ନିୟନ୍ତ୍ରଣ । ପରିବର୍ତ୍ତୀ ପଦକ୍ଷେପ ହେଉଛି ଯୁଦ୍ଧକାଳୀନ ଭିତ୍ତିରେ ଏକ ଯୋଜନା ବିକଶିତ କରିଯିବା ଦରକାର ।
ଓଡ଼ିଶାକୁ ବିକାଶର ନୂତନ ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ନେବା ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ସଂପକର୍କରେ କିଛି କହିବେକି ?
ମୁଁ ନିଜକୁ ଜଣେ ଦିବ୍ୟଦ୍ରଷ୍ଟା ବୋଲି ବିବେଚନା କରେନାହିଁ । ମାତ୍ର ଓଡ଼ିଶା ବଳିଦାନ ବା ତ୍ୟାଗ କରିପାରିବା ଭଳି ଏକ ପିଢୀ ଦରକାର କରୁଛି ।
ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରଗତି ନିମନ୍ତେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଲାଗି କିଛି ମୁଷ୍ଟିମେୟ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ,ସଚ୍ଚୋଟ ଓ ଆଗ୍ରହୀ ଲୋକଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ସୌଭାଗ୍ୟବଶତଃ ଏହି ଧରଣର ଲୋକ ଓଡ଼ିଶାରେ ଅଛନ୍ତି । ସେମାନେ ସଜାଗ ବା ଜାଗ୍ରତ ବେବା ଦରକାର ।
ଓଡ଼ିଶା କୌଣସି ପ୍ରକାରରେ ଅବହେଳିତ ହେଉଛି ବୋଲି ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି କି ?ଯଦି ହଁ ସେଗୁଡ଼ିକ କଣ?
ଓଡ଼ିଶା ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅବହେଳିତ ହେଊଛି ବୋଲି ମୁଁ ଭାବୁଛି । ଆମେ ଆମର ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଛୁ । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଜିନିଷ ଦେଖିବା ପୂର୍ବରୁ କେବଳ ନିଜକୁ ଚାହୁଁଛୁ । ଆମେ ନିଜ ସ୍ତର ଠାରୁ ଉଦ୍ଧ୍ୱର୍କୁ ଉଠିବା ଦରକାର ।
ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଷୟରେ ଆପଣ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି କି,ଯେଉଁ ପ୍ରସଂଗକି ଏଠାରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇନାହିଁ ?
ନିଜର ସଂସ୍କୃତି ,ଭାଷା ଓ ଐତିହ୍ୟକୁ ଉପେକ୍ଷା ନକରିବା ଲାଗି ମୁଁ ସମସ୍ତ ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରିବାକୁ ଚାହେଁ । ଭଲ ପାଇଁ ଐକ୍ୟବଦ୍ଧ ହୋଇ ମଧ୍ୟ କାମ କରିବା ଉଚିତ ।
ରାଜ୍ୟ ସମସ୍ୟା ଓ ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ ନିଷ୍ପତ୍ତିରେ ଅଧିକ ସଂପୃକ୍ତ ହେବା ଦରକାର । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ଜ୍ଞାନ ପରିବଣ୍ଟନ କର ଏବଂ ଯୁବସମାଜକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ମାର୍ଗରେ ତାଲିମ ପ୍ରଦାନ କର ।
ଓଡ଼ିଶା ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ଏକ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଲାଗି ପସନ୍ଦ କର,ତାହା ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇପାରେ କିମ୍ବା ନହୋଇପାରେ ମଧ୍ୟ, ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ଅପେକ୍ଷା ପରମ୍ପରାକୁ ସମର୍ଥନ ଓ ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଗତି ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାରେ ମନୋନିବେଶ କରିବା ଦରକାର ।
ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥିତି ସଂପର୍କରେ ଆଲୋଚନା କାଳରେ ଆମେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଭାଷାରେ ଦୁରୁପଯୋଗ ବା ଅପବ୍ୟବହାର କରିବା ଅନୁଚିତ ।
ଓଡ଼ିଶା ଭାରତର ସବୁଠାରୁ କମ ଉନ୍ନତ ରାଜ୍ୟ ବୋଲି ଅସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର ବିବୃତ୍ତି ଦେବା ଅପେକ୍ଷା ଆମର ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସ୍ୱୀକାର କରି ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ସମାଧାନ କରିବା ପାଇଁ ଆମ୍ଭେମାନେ ବ୍ରତୀ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।
ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମ
