• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar
  • ଯୋଗାଯୋଗ
  • ଆମ ସମ୍ପର୍କରେ
  • କପି ରାଇଟ
  • ଓଡିଆ ଶିକ୍ଷା
  • କ୍ୟାରିୟର
  • ବିଜ୍ଞାପନ ନିୟମ
  • ଲେଖକଙ୍କ ପାଇଁ
  • ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ ଘୋଷଣାନାମା
  • ଓଡିଆ ୱେବସାଇଟ
  • ଆମ ବିଜ୍ଞାପନଦାତା

Odisha.com

Connecting Odias

  • ପ୍ରବାସୀ ଓଡିଆ
    • ମନୋରଞ୍ଜନ
    • ଶିକ୍ଷା
    • ଖେଳ
    • ସାହିତ୍ୟ
  • ସାକ୍ଷାତକାର
  • ଅର୍ଥ-ବ୍ୟବସାୟ
  • ରାଜନୀତି
  • ଆମ ସମ୍ପର୍କରେ
    • ବିଜ୍ଞାପନ ନିୟମ
      • ଆମ ବିଜ୍ଞାପନଦାତା
      • ଲେଖକଙ୍କ ପାଇଁ
      • ଚିଠିପତ୍ର
      • ଯୋଗାଯୋଗ
  • ଆମ ରୋସେଇ ଘରୁ

ରୋକ୍ ଠୋକ୍

ଅସହିଷ୍ଣୁତାର ସୀମା- ପ୍ରଶାନ୍ତ ପଟ୍ଟନାୟକ (ତୃତୀୟ ନୟନ)

October 19, 2015 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ Leave a Comment

ପ୍ରଶାନ୍ତ ପଟ୍ଟନାୟକ

ଭାରତ ସ୍ୱାଧୀନ ହେବାର ୬୮ ବର୍ଷ ପରେ ଆମ ଦେଶରେ ବିଭିନ୍ନ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁଭଳି ଘନିଷ୍ଠତା ରହିବ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜାତି, ଧର୍ମ ନିର୍ବିଶେଷରେ ନିଜକୁ ଭାରତୀୟ ଭାବରେ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି, ସେଥିରେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଦେଖାଦେଉଥିବାରୁ ସାମାଜିକ ସନ୍ତୁଳନ ହ୍ରାସ ପାଉଥିବା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି ।

Prasanta-Closeupଇଂରାଜୀ ଶାସକମାନଙ୍କ କବଳରୁ ଭାରତ ଓ ପାକିସ୍ତାନ ଗୋଟିଏ ଦିନରେ ମୁକ୍ତି ପାଇ ସ୍ୱାଧୀନ ରାଷ୍ଟ୍ର ରୂପେ ସ୍ୱୀକୃତି ଲାଭ କରିବା ସମୟରେ ପାକିସ୍ତାନ ନିଜକୁ ମୁସଲମାନ୍ ରାଷ୍ଟ୍ର ଭାବେ ପରିଚିତ କରାଇଥିବା ସ୍ଥଳେ ଭାରତ ଏକ ଧର୍ମନିରପେକ୍ଷ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ରାଷ୍ଟ୍ର ଭାବରେ ନିଜର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା ।

୨୦୧୧ର ଜନଗଣନା ଅନୁଯାୟୀ ହିନ୍ଦୁଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ୯୬.୬୩ କୋଟି (୭୯.୮%), ମୁସଲମାନ ୧୭.୨୨ କୋଟି (୧୪.୨%), ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ୨.୭୮କୋଟି (୨.୩%), ଶିଖ୍ ୨.୦୮ କୋଟି (୧.୭%), ବୌଦ୍ଧ ୦.୮୪ କୋଟି (୦.୭%), ଜୈନ୍ ୦.୪୫ କୋଟି (୦.୪%), ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀ ୦.୭୯ (୦.୭%) ଏବଂ ନାସ୍ତିକ ୦.୨୦ କୋଟି (୦.୨%) ।

୨୦୧୫ରେ ଭାରତର ଜନସଂଖ୍ୟା ୧,୨୮୨,୩୯୦,୩୦୩ ଥିବାବେଳେ ୨୦୧୪ରେ ୧,୨୬୭,୪୦୧,୮୪୯, ୨୦୧୦ରେ ୧,୨୦୫,୬୨୪,୬୪୮ ଏବଂ ୨୦୦୫ ମସିହାରେ ୧,୧୨୭,୧୪୩,୫୪୮ ରେକର୍ଡ କରାଯାଇଛି ।

ଏହି ବର୍ଦ୍ଧିତ ଜନସଂଖ୍ୟା ଅନୁଯାୟୀ ବିଭିନ୍ନ ଧାର୍ମିକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଜନସଂଖ୍ୟା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଆମ ଦେଶରେ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ଜନସଂଖ୍ୟା ଅନ୍ୟ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ତୁଳନାରେ ଯେ ବହୁ ଗୁଣ ଅଧିକ ରହିଛି ଏବଂ ସେଭଳି ରହିଥିବ ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ । ମାତ୍ର ଭାରତକୁ ଏକ ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ ପରିଣତ କରିବାରେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ବିଭିନ୍ନ ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ଅସହିଷ୍ଣୁତା ସୃଷ୍ଟି କରି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଓ ଗୋଷ୍ଠୀଗତ ବିବାଦରୁ ରାଜନୈତିକ ‘ଫାଇଦା ଉଠାଇବା ପାଇଁ ତତ୍ପରତା ପ୍ରକାଶ କରୁଥିବା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି ।

ଗୋଟିଏ ଡିଆସିଲି କାଠି ଯେଭଳି ବିରାଟ ବସ୍ତିକୁ ଜାଳିପୋଡ଼ି ପାଉଁଶ କରିଦେଇପାରେ, ସେହିଭଳି ସ୍ୱଳ୍ପ କେତେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଉଥିବା ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତାର ଅଗ୍ନି ସ୍ଫୁଲିଙ୍ଗର ସାମଗ୍ରିକ ପ୍ରଭାବ ଦେଶର ସାର୍ବଭୌମତ୍ୱ ଓ ଅଖଣ୍ଡତା ପ୍ରତି ବିପଦ ସୃଷ୍ଟି କରିବାର ସମ୍ଭାବନାକୁ ଏଡାଇ ଦେଇ ହେବ ନାହିଁ ।

ଏହା ସହ ପଢନ୍ତୁ !
ମତିଭ୍ରମିମାନେ ମୁନି ଭଳି ଦିଶନ୍ତି-ହରିହର ଶତପଥି (ରୋକ୍ ଠୋକ୍)

ଶ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦି ଓ ତାଙ୍କ ଦଳ ବିପୁଳ ସଂଖ୍ୟା ଗରିଷ୍ଠତା ହାସଲ କରି ଦିଲ୍ଲୀ ସିଂହାସନ ଦଖଲ କରିବା ପରେ ଏବଂ ଶ୍ରୀ ଅମିତ୍ ଶାହା ଦଳର ସର୍ବମୟ କର୍ତ୍ତା ଭାବରେ ଘୋଷିତ ହେବା ପରେ ଆମ ଦେଶରେ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ଶକ୍ତିମାନେ ଅଧିକ ସକ୍ରିୟ ଓ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇପଡିଛନ୍ତି ବୋଲି ବହୁ ଧର୍ମନିରପେକ୍ଷ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ଅଭିଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି ।

ମୋଦି ସରକାର ମୁଖ୍ୟତଃ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସ୍ୱୟଂ ସେବକ ସଂଘର ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ପରିଚାଳିତ ହେଉଛନ୍ତି ବୋଲି କଂଗ୍ରେସ ଓ କେତେକ ବାମପନ୍ଥୀ ଦଳ ଅଭିଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି । ଏଭଳି ସମୟରେ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ହିଂସା ଜନିତ ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡ ଦ୍ରାଦି ଘଟଣା ଓ ହେତୁବାଦୀ ଲେଖକ କଲ୍ବର୍ଗିଙ୍କ ହତ୍ୟା ଦେଶର ରାଜନୈତିକ ମହଲ ଅପେକ୍ଷା ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ମହଲରେ ବିଶେଷ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ।

ବିଭିନ୍ନ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ମଧ୍ୟରେ ଦେଖାଦେଇଥିବା ଘୃଣା ଭାବ ଯେ ଅସହିଷ୍ଣୁତାର ଉତ୍ସରୁ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ଏବଂ ଏହାର ଅନ୍ତ ଘଟାଇବା ନିମନ୍ତେ ସଂଗଠିତ ଉଦ୍ୟମ ଓ ପ୍ରତିବାଦର ଆବଶ୍ୟକତା ଥିବା ମନେ କରି କେତେକ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ସାହିତ୍ୟ ସ୍ରଷ୍ଟା ସେମାନଙ୍କ ପୁରସ୍କାର ଫେରାଇ ଦେବା ଲାଗି ପଦକ୍ଷେପ ନେଇଛନ୍ତି ।

ଅଦ୍ୟାବଧି ୪୨ ଜଣ ସାହିତ୍ୟିକ ସେମାନଙ୍କ ପୁରସ୍କାର ଫେରାଇସାରିଲେଣି । ଏହାକୁ ନେଇ ସମ୍ପ୍ରତି ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ମହଲରେ କମ୍ପନ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିବା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି । ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦି ଏଭଳି ଘଟଣାରେ ଚିନ୍ତିତ ଓ ବ୍ୟଥିତ ଥିବାଭଳି ଜଣାପଡୁଛି ।

ଭାରତୀୟ ଜନତା ପାର୍ଟି ର ଯେଉଁ ନେତାମାନେ ଅଣହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କଠୋର ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ଏଥିରୁ ନିବୃତ ରହିବା ଲାଗି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ପଦକ୍ଷେପ ନେବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ହରିଆନା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ମନୋହରଲାଲ ଖଟ୍ଟର, କେନ୍ଦ୍ର ସଂସ୍କୃତି ମନ୍ତ୍ରୀ ମହେଶ ଶର୍ମା, ବିଧାୟକ ସଂଗୀତ ସୋମ ଏବଂ ସାଂସଦ ସାକ୍ଷୀ ମହାରାଜଙ୍କୁ ଶ୍ରୀ ମୋଦି ଏ ସଂପର୍କରେ ତାଙ୍କର କ୍ଷୋଭ ପ୍ରକାଶ କରିବା ଲାଗି ଡାକିଥିବା ସମ୍ବାଦପତ୍ରରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି ।

ଯେଉଁ ସାହିତ୍ୟିକ ମାନେ ପୁରସ୍କାର ଫେରାଉଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ପଛରେ ସଂଖ୍ୟାଧିକ ଜନତାଙ୍କ ସମର୍ଥନ ନାହିଁ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ସାହିତ୍ୟ କୃତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଭାବହୀନ ବୋଲି କେତେକ ରାଜନୈତିକ ଦଳ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ସମର୍ଥକ ତଥାକଥିତ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀମାନେ ପ୍ରଚାର ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ଏଭଳି ଦାବି କରିବା ସହ ବିଭିନ୍ନ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଏବଂ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ଏ ସଂପର୍କରେ ବହୁଳ ପ୍ରଚାର କରିବା ଲାଗି ଉଦ୍ୟମ ଅବ୍ୟାହତ ରଖିଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ସେମାନେ ଶୋଚନୀୟ ଭାବରେ ଆତଙ୍କିତ ହୋଇ ପଡିଥିବା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି ।

କେବଳ ଏତିକି ନୁହେଁ, ସେମାନେ ଦିଲ୍ଲୀର ଶିଖ୍ ଦଙ୍ଗା ଓ ଶ୍ରୀମତୀ ଇନ୍ଦିରା ଗାନ୍ଧିଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜାରି ହୋଇଥିବା ଜାତୀୟ ଜରୁରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତି ସମୟରେ କାହିଁକି ନିରବ ରହିଥିଲେ ବୋଲି ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇଛନ୍ତି ।

ଜଣେ ପ୍ରଖ୍ୟାତ ଲେଖକଙ୍କ ଜଘନ୍ୟ ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡକୁ ନିନ୍ଦା କରିବା ଲାଗି ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀର ଆଗତ କରାଯାଇଥିବା ପ୍ରସ୍ତାବକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରାଯିବାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଏବଂ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦିଙ୍କ ଦୀର୍ଘ ନିରବତା ସାହିତ୍ୟିକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତିବାଦର ଖୋରାକ୍ ଯୋଗାଇଥିଲା ବୋଲି ସେମାନଙ୍କ ପଦକ୍ଷେପକୁ ସମର୍ଥନ ଜଣାଉଥିବା ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀମାନେ ଯୁକ୍ତି ବାଢୁଛନ୍ତି ।

ମାତ୍ର ପୁରସ୍କାର ବା ସ୍ୱୀକୃତି ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ ପ୍ରତିବାଦର ଉଚିତ୍ ଉପାୟ ନୁହେଁ ବୋଲି ସରକାରଙ୍କ ସମର୍ଥକମାନେ ଦାବି କରିବା ସହ କେବଳ ମୋଦିଙ୍କୁ ବିରୋଧ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଏଭଳି ପଦକ୍ଷେପ ନେଉଛନ୍ତି ବୋଲି ଅଭିଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି ।

ଯେଉଁ ସାହିତ୍ୟିକ ମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପୁରସ୍କାର ଫେରାଇବା ଲାଗି ଆଗେଇ ଆସୁଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ଅତୀତ ବା ବର୍ତ୍ତମାନର ଜନାଭିମୁଖି କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଓ ଦେଶ ପ୍ରତି ରହିଥିବା ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା ସଂପର୍କରେ ଅଜ୍ଞ ଥିବା କେତେକ ବ୍ୟକ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ କପୋଳକଳ୍ପିତ ଅଭିଯୋଗମାନ ଆଗତ କରୁଥିବା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି ।

ପୁରସ୍କାର ଗ୍ରହଣ କରିବା ବା ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରିବା କିମ୍ବା ଫେରାଇ ଦେବା ସମ୍ପୃକ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି ବା ସାହିତ୍ୟିକଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଅଧିକାର । ଏଥିରେ ହସ୍ତକ୍ଷେପ କରିବାର କୌଣସି କ୍ଷମତା ବା ଅଧିକାର ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ନାହିଁ । ତେଣୁ ସେମାନେ ପୁରସ୍କାର ଫେରାଉଥିବା ଲେଖକମାନଙ୍କୁ ସମର୍ଥନ  ନ କଲେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କଟୁ ମନ୍ତବ୍ୟ କରିବା ଆଦୌ ସମୀଚୀନ ନୁହେଁ ବୋଲି ଅନେକେ ମତବ୍ୟକ୍ତ କରୁଛନ୍ତି ।

ଯେଉଁମାନେ ପୁରସ୍କାର ଫେରାଇ ନାହାନ୍ତି, ସେମାନେ ସମସ୍ତେ କ’ଣ ଏହି ସରକାରଙ୍କ ସମର୍ଥକ ଏବଂ ଦେଶର ଘଟି ଯାଉଥିବା ସମସ୍ତ ଅଘଟଣ ଓ ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଘଟଣାକୁ ସେମାନେ ଉପଭୋଗ କରୁଛନ୍ତି ବୋଲି ମନେ କରିବାକୁ ହେବ ?

ଭାରତରେ ବସବାସ କରୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜକୁ ଭାରତୀୟ ବୋଲି ପରିଚୟ କରାଇବା ପାଇଁ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିଥା’ନ୍ତି । ଜାତି, ଧର୍ମ, ବର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିଶେଷରେ ଭାରତ ମା’ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କୋଳରେ ଧରି ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରେ । ସେଥିପାଇଁ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଆମ ଦେଶର ସୁନାମ ରହିଛି ।

ବିଭିନ୍ନ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଚାଲିଚଳନ ପରସ୍ପରଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତେ ମଣିଷ ଏବଂ ମଣିଷକୁ ଭଲପାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ମୁଁ ଜଣେ ଭାରତୀୟ ଏବଂ ହିନ୍ଦୁ ହୋଇଥିବାରୁ ସର୍ବଦା ଗର୍ବିତ । ଆମ ଦେଶର ଧର୍ମ ନିରପେକ୍ଷ, ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ଓ ସାହିତ୍ୟସ୍ରଷ୍ଟାମାନେ ଏହି ଆଦର୍ଶରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିବାରୁ ଏଥିରେ ତ୍ରୁଟି ବିଚ୍ୟୁତି ଘଟିଲେ ସେମାନେ କ୍ଷତାକ୍ତ ହୋଇ ପ୍ରତିବାଦ ଜଣାଇବା ପାଇଁ ଆଗେଇ ଆସିବା ଏକ ସ୍ୱାଭାବିକ ଘଟଣା ।

ଏହାକୁ ସ୍ୱାଗତ କରି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସମ୍ପାଦନ ପାଇଁ ପରସ୍ପର ପ୍ରତି ସହନଶୀଳ ହେବା ଏକାନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ ।

( ବରିଷ୍ଠ ସାମ୍ବାଦିକ ପ୍ରଶାନ୍ତ ପଟ୍ଟନାୟକ ତାଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱ ସମ୍ବାଦ କେନ୍ଦ୍ର ଦେଇଥିବା ନାରଦ ସମ୍ମାନ ନିକଟରେ ଫେରାଇଥିବା ଘୋଷଣା କରିଛନ୍ତି ।  ପ୍ରତିବର୍ଷ ବିଶ୍ୱ ସମ୍ବାଦ କେନ୍ଦ୍ର,ଓଡିଶା ନାରଦ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରି ଜଣେ ରାଜ୍ୟ ସ୍ତରୀୟ ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କୁ ନାରଦ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ )

ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମରେ ପ୍ରକାଶିତ ଏହି ଲେଖା ଲେଖକଙ୍କ ନିଜସ୍ୱ ମତ । ଏହା ଓଡ଼ିଶା ଡ଼ଟ୍ କମର ମତାମତ ନୁହେଁ ।

ଓଡିଶା ଡଟ୍ କମ ଘୋଷଣାନାମା

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ତୃତୀୟ ନୟନ Tagged With: ଗଣମାଧ୍ୟମ, ଧାର୍ମିକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ, ରୋକ୍ ଠୋକ୍, ହରିହର ଶତପଥି

ଶହେ ଘଣ୍ଟାର ଭଣ୍ଡ ଭାଗବତ ଓ ଭକ୍ତିର ରାଜନୀତି (ରୋକ୍ ଠୋକ୍)

August 17, 2015 by ନିଉଜ ଡେସ୍କ Leave a Comment

କେଦାର ମିଶ୍ର

ଶହେ ଘଣ୍ଟା ଧରି ନିରନ୍ତର ଗୋଟିଏ ଘଟଣାର ପ୍ରସାରଣ ଓ ପରିବେଷଣ ପରେ ଏହାର ମହାପ୍ରଭାବ ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଲା ଓ ଜଣେ ଭଣ୍ଡ ବାବା ଜେଲକୁ ଗଲେ ବୋଲି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆତ୍ମତୃପ୍ତିର ସହ ଗୋଟିଏ ଟେଲିଭିଜନ୍ ଚ୍ୟାନେଲ୍ ଉଦଘୋଷକ ଘୋଷଣା କଲେ ।

ଶହେ ଘଣ୍ଟା ଧରି ଦର୍ଶକଙ୍କ ଆଖି ଓ କାନ ଉପରେ ଯେଉଁ ପ୍ରକାର ଅତ୍ୟାଚାର କରାଗଲା, ତାହାର ପ୍ରଭାବ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ଅବଶ୍ୟ ପଡ଼ିଥା’ନ୍ତା । ସାରଥୀ ବାବା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଓଡ଼ିଶାର ଟେଲିଭିଜନ ଚ୍ୟାନେଲ ଗୁଡିକ ଏତେ ଅଧିକ ଉତ୍ସାହିତ ହୋଇପଡ଼ିଲେ ଯେ, ତାଙ୍କୁ ଲାଗିଲା ଏହାହିଁ ଓଡ଼ିଶାର ପରିତ୍ରାଣ ପାଇଁ ଏକମାତ୍ର ପ୍ରସଙ୍ଗ ।

କହିବାରେ ଦ୍ୱିଧା ନାହିଁ ଯେ, ସାରଥୀ ଓରଫ୍ ସନ୍ତୋଷ ରାଉଳ ଯେଉଁପ୍ରକାର କାରନାମା ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ, ସେ ଜେଲ୍ ଯିବା ଉଚିତ୍ । ହଜାର ହଜାର ଭକ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ ଭଣ୍ଡବିଦ୍ୟାରେ ଆକର୍ଷିତ କରି କୋଟିପତି ହୋଇଥିବା ଏହି ବାବା ଜଣକ କାହାଠୁ ସମର୍ଥନ ପାଇବେ ନାହିଁ । ତେବେ ପ୍ରସଙ୍ଗଟି ସେଇଠି ସରିଯିବା ଉଚିତ୍ । ଅତି ସରଳ ଭାବରେ କହିବାକୁ ଗଲେ ସାରଥି ପ୍ରସଙ୍ଗ ଆମ ସାମାଜିକ ଜୀବନର ଏକ ଛୋଟିଆ ନୈତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ମାତ୍ର ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଧାର୍ମିକ ପୀଠରେ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ଓ ପାଗଳାମୀର ମିଶାମିଶି ଏକ ବାତାବରଣ ରହିଥାଏ । ଲୋକଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସକୁ ପୁଞ୍ଜି କରି ଧର୍ମଗୁରୁମାନେ ନିଜର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବଢାଇଥା’ନ୍ତି । ଏହା ଆଦୌ ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଆଶାରାମ ବାପୁଙ୍କ ବିଶାଳ ଅର୍ଥନୈତିକ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ଚର୍ଚ୍ଚା ଚାଲିଛି, ସେଠି ସାରଥି ବାବା ଦଣ୍ଡିକିରି ମାଛଟିଏ ମାତ୍ର ।

ଶେଷତମ ତଥ୍ୟ ଅନୁଯାୟୀ ଆଶାରାମ ବାପୁଙ୍କ କଳା ଟଙ୍କାର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ୧୦ହଜାର କୋଟିରୁ ଅଧିକ । କେବଳ ୫୦୦ ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷଙ୍କୁ ସେ ୧୦୦୦ରୁ ଅଧିକ କୋଟି ଟଙ୍କାର ଋଣ ଦେଇଛନ୍ତି । ଟଙ୍କା ହାତ ଉଧାରି ଦେଇ ଅଧିକ ସୁଧ ଖାଇବାର ଏକ ସରଳ ପ୍ରକ୍ରି୍ୟା ଆଶାରାମ ବାପୁଙ୍କ ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ଭିତରେ ପ୍ରଚଳିତ ।

ଆଶାରାମଙ୍କ ନାଁରେ ଯେଉଁସବୁ ମାମଲା ରହିଛି, ସବୁଗୁଡ଼ିକ ସଙ୍ଗୀନ । ହତ୍ୟା, ଧର୍ଷଣ, ଚୋରି, ଠକେଇ, ସାକ୍ଷୀମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା ଓ ବିଦେଶରେ ଟଙ୍କା ଲଗାଣ ଭଳି ଭୟଙ୍କର ଅଭିଯୋଗ ତାଙ୍କ ନାଁରେ ଅଛି । ତଥାପି ଆଶାରାମଙ୍କର ଭକ୍ତମାନେ ବୁଝୁନାହାନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ନାଁରେ ଆଜି ବି କୀର୍ତନ ଚାଲିଛି । ତାଙ୍କର ହତ୍ୟା ଓ ଧର୍ଷଣର ସାମ୍ରାଜ୍ୟକୁ ଭାଙ୍ଗିବାରେ ଗଣମାଧ୍ୟମ ସଫଳ ହୋଇପାରିନାହିଁ ।

ବାବା ଓ ମାତା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଗଣମାଧ୍ୟମର ଅବସ୍ଥା ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର । ଗୋଟେ ପକ୍ଷରେ ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରବଚନ, ଯୋଗାଭ୍ୟାସ ଓ ଭଜନକୁ ପରିବେଷଣ କରି ଆମେ ବିଜ୍ଞାପନ ହାସଲ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛୁ । ଅପରପକ୍ଷରେ ତାଙ୍କର ନୈତିକତାକୁ ନେଇ ଆମର ସନେ୍ଦହ କମ୍ ନୁହେଁ । ସାରଥୀ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଗଣମାଧ୍ୟମର ପ୍ରସାରଣ ପଛରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଯୁକ୍ତି ହେଉଛି ନୈତିକତାର ଅବକ୍ଷୟ ।

ବାବା ନୀଳ ରଙ୍ଗର ଜିନସ ପିନ୍ଧିଥିଲେ, ମଦ ପିଇଲେ ଓ ଜଣେ ଯୁବତୀଙ୍କ ସହ ଗୋଟେ ପଞ୍ଚ ତାରକା ହୋଟେଲରେ ରାତ୍ରିଯାପନ କଲେ । ଊଣାଅଧିକେ ବହୁ ବାବା ଅତୀତରେ ଏଇୟା କଋ ଧରାପଡିଛନ୍ତି । ଯିଏ ଧରା ପଡ଼େ, ସିଏ ବଦନାମ୍ ହୁଏ, ଯିଏ ଧରାପଡ଼େ ନାହିଁ, ସିଏ ମହାପୁରୁଷ ସାଜି ପ୍ରବଚନ ଦେଇ ଚାଲିଥାଏ ।

ଏକଥା କହିଲେ ଭକ୍ତମାନେ ବିଗିଡ଼ିଯିବେ । ସେମାନେ କହିବେ ଭାରତ ହେଉଛି ସାଧୁସନ୍ଥମାନଙ୍କର ଦେଶ । ତେଣୁ ସବୁ ସାଧୁ ସାରଥୀ ବା ଆଶାରାମ ନୁହଁନ୍ତି । ହୁଏତ ଭକ୍ତମାନଙ୍କର ଭାବାବେଗକୁ ସମ୍ମାନ ଦିଆଯାଇପାରେ । ତେବେ ଅସଲ କଥା ହେଉଛି ଭକ୍ତି ଓ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର ବଜାରରେ ସାଧୁସନ୍ଥ ଖୋଜିବା ନିର୍ବୋଧତା ଛଡ଼ା ଆଉ କିଛି ନୁହେଁ ।

ଯେଉଁ ନିର୍ବୋଧମାନେ ଏହି ବଜାରର ପଣ୍ୟ ହେବାକୁ ଦଉଡ଼ିଯା’ନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୟା ଦେଖାଇବାର କୌଣସି କାରଣ ନାହିଁ । ଭକ୍ତମାନେ ପ୍ରତାରିତ ହେବା ପାଇଁ ନିଜକୁ ସମର୍ପିତ କରିଥା’ନ୍ତି । ସତ କହିଲେ, ପ୍ରତାରଣା ସେମାନଙ୍କୁ କାଟେ ନାହିଁ । ଗୋଟିଏ ବାବା ବଦନାମ୍ ହେଲେ ସେମାନେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ବାବା ବା ମାତାର ତଲାସ୍ ରେ ବାହାରିପଡ଼ନ୍ତି ।

ସାରାଜୀବନ ମୁକ୍ତି କିଣିବା ଲାଗି ପକେଟରେ ଟଙ୍କା ଧରି ବୁଲୁଥିବା ଏହି ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱୟଂ ଭଗବାନ ମଧ୍ୟ ବେ ଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କର ନିର୍ବୋଧତା ଏତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯେ, କୌଣସି ଯୁକ୍ତି ବା ତଥ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ବିଚୁ୍ୟତ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ମଣିଷ ଭିତରେ ଛୋଟିଆ ଯାଦୁକରଟିଏକୁ ଦେଖି ସେମାନେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ପାଇଯା’ନ୍ତି ।

ତାହାହିଁ ହେଉଛି ଭକ୍ତିର ମୂଳ ଆଧାର । ଯେଉଁ ତଥାକଥିତ ବଡ଼ ଭକ୍ତିର କଥା ଆମେ କହୁ, ତା’କୁ ବଖାଣ କରି ହୁଏ ନାହିଁ । ଯେମିତି ରାମକୃଷ୍ଣ ପରମହଂସ କହନ୍ତି, “ଲୁଣର ପିତୁଳା ସମୁଦ୍ର କେତେ ଗଭୀର ମାପିବାକୁ ଗଲା । ସେଠୁ ଫେରିଲେ ସିନା ସେ ଆସି କହିବ, ସମୁଦ୍ର କେତେ ଗଭୀର !” ଭାବ ଓ ଭକ୍ତି ପ୍ରବଚନର ବିଷୟବସ୍ତୁ ନୁହେଁ । ଏହା ଅନୁଭବର ଉପାଦାନ ।

ଭକ୍ତମାନେ ଏହି ସାଧାରଣ କଥାକୁ ବୁଝିପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ତେଣୁ ସେମାନେ ଯେତେବେଳେ ଭଣ୍ଡାମିର ଶିକାର ହୁଅନ୍ତି, ତା’କୁ ଦେଖି ଆଚମ୍ବିତ ହେବାର କୌଣସି କାରଣ ନାହିଁ । ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ହେଉଛି ସେଇଆ । ସେମାନେ ନିଜ ଛାତିରେ ନିଜ ଭଗବାନଙ୍କଠାରୁ ବାରମ୍ବାର ଗୋଇଠା ଖାଇବେ ଓ ନୂଆ ଭଗବାନ ଖୋଜୁଥିବେ । ସାରଥୀ ଭକ୍ତମାନେ ଏହାର ବ୍ୟତିକ୍ରମ ନୁହନ୍ତି ।

ତେବେ ଶହେ ଘଣ୍ଟା ଧରି ଓଡ଼ିଆ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଯେଉଁ ଭଣ୍ଡ ଭାଗବତ ଆମେ ଶୁଣିଲୁ, ଏହାର କିଛି ପ୍ରଭାବ ଭକ୍ତବତ୍ସଳ ଜନତା ଉପରେ ପଡ଼ିବ କି ! ଏହାର ସିଧାସଳଖ ଉତ୍ତ ର ହେଉଛି – ଜମା କିଛି ପଡ଼ିବ ନାହିଁ । କାଳିଆବୋଦା, ରନ୍ତତଲେଇଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସାରଥୀ ଆଶ୍ରମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବହୁ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ ବାବାଙ୍କ ପର୍ଦ୍ଧାଫାସ ହୋଇଛି, ହେଲେ ଫଳାଫଳ ଯଥା ପୂର୍ବଂ ତଥା ପରଂ । ଭକ୍ତମାନେ ପାଦରୁ ଝରୁଥିବା ମହୁ ଚାଟିବାକୁ ସବୁବେଳେ ବ୍ୟାକୁଳ । ତାଙ୍କ ବ୍ୟାକୁଳତାକୁ ବିକିଭାଙ୍ଗି ଖାଇବା ପାଇଁ ଗଣମାଧ୍ୟମ ମଧ୍ୟ କମ୍ ତତ୍ପର ନୁହେଁ ।

ଭାରତରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବଜାରର ପୁଞ୍ଜିକୁ ଆକଳନ କରିବା ସହଜ ନୁହେଁ । ମୋଟାମୋଟି ଭାରତର ଛୋଟବଡ଼ ବାବାମାନଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତିର ଆକଳନ କରି କୁହାଯାଉଛି ଯେ, ଏହା ୫ ଲକ୍ଷ କୋଟି ଟଙ୍କାରୁ କମ୍ ହେବ ନାହିଁ । ଭଗବାନ ବୋଲି ଏବେବି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକଙ୍କ ଘରେ ପୂଜା ପାଉଥିବା ସତ୍ୟସାଇ ବାବାଙ୍କ ମୃତୁ୍ୟପରେ ତାଙ୍କ ଘରୁ ୯୮ କେଜି ସୁନା, ୩୦୭ କେଜି ରୂପା, ୧୧.୫୬ କୋଟି ଟଙ୍କାର ଅର୍ଥରାଶି, ଶହ ଶହ ଦାମୀ ଅତର ମିଳିଲା । ତାକୁ ଲୋକେ ଭୁଲିଗଲେଣି ।

ବାବାଙ୍କ ମୃତୁ୍ୟ ପରେ ତାଙ୍କର ସମ୍ପ ିକୁ ଖ ମାନେ ଖାଇଯିବାକୁ ବସିଥିଲେ, ସେଥିରେ ଭକ୍ତମାନଙ୍କର କିଛି ପରିବ ର୍ନ ହେଲା କି ! ଆଜିର ତାରିଖରେ ବାବା ରାମଦେବଙ୍କ ସମ୍ପ ିର ମୂଲ୍ୟ ୫୦୦୦ କୋଟି ଟଙ୍କା । ନିର୍ମଳ ବାବାଙ୍କର ୭୦୦ କୋଟି ଟଙ୍କା, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ଧର୍ମଗୁରୁ ପଲ୍ ଦିବାକରନ୍ଙ୍କ ସମ୍ପତ୍ତିର ମୂଲ୍ୟ ୫୦୦୦ କୋଟି ଟଙ୍କା, ଅମୃତାନନ୍ଦମୟୀଙ୍କର ୧୭୦୦ କୋଟି ଟଙ୍କା, ଗୁରୁମିତ୍ ରାମ ରହିମ୍ଙ୍କର ୭୦୦ କୋଟି ଟଙ୍କା । ଏହି ଟଙ୍କା ସବୁ ଆସେ କୁଆଡୁ, ଯାଏ କେଉଁଠିକି, ତା’ର କୌଣସି ହିସାବ ନାହିଁ ।

ଆମ ଦେଶର ପ୍ରବର୍ତନ ନିଦେ୍ର୍ଧଶାଳୟ ଓ ଆୟକର ବିଭାଗ ବାବାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବେଶ୍ କୋହଳ ମନୋଭାବ ପୋଷଣ କରନ୍ତି । କୌଣସି ଆଶ୍ରମରେ ଆୟକର ବିଭାଗର ରେଡ୍ ପଡ଼ିବା ଖବର ଆମେ ଶୁଣିନାହୁଁ । ଏଠି ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିବା ଲୋକ ଆୟକର ଠକିଲେ ତାକୁ ଦଣ୍ଡ ଦିଆଯାଏ । ଧର୍ମ ନାଁରେ ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିବା ଭଣ୍ଡମାନଙ୍କୁ ଦଣ୍ଡିତ କରାଯିବ ନାହିଁ କାହିଁକି ?

ଭଣ୍ଡମାନଙ୍କୁ ଦଣ୍ଡିତ କରିବା ପାଇଁ ଆମ ସରକାର ଓ ଶାସନ ପାଖରେ ସାହସ ନାହିଁ । କାରଣ ଭକ୍ତିର ମଦ ପିଇ ଭାସୁଥିବା ଭକ୍ତମାନେ ଭୋଟର ମଧ୍ୟ । ସେମାନେ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କ ନିଦେ୍ର୍ଧଶରେ ଭୋଟ ମଧ୍ୟ ଦେବାର ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି । ତେଣୁ ସବୁ ରାଜନୈତିକ ଦଳ (ଅଳ୍ପ ବହୁତେ ବାମପନ୍ଥୀଙ୍କୁ ଛାଡ଼ି) ବାବାମାନଙ୍କର ଆଶ୍ରୟରେ ରହିବାକୁ ସୁବିଧା ବୋଲି ଭାବିଥାନ୍ତି । ସାରଥୀବାବାଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେଇଆ ଘଟିଛି ।

କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା ଜିଲ୍ଲାର ସବୁ ନେତା ବାବାଙ୍କ ପାଦତଳେ ବସି ନିଜକୁ ଧନ୍ୟ ମଣିଛନ୍ତି । ଏକଥା କହିଲାବେଳେ ଆମକୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ ଯେ, କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା ଥିଲା ଓଡ଼ିଶାର ସମାଜବାଦୀ ରାଜନୀତିର ଏକ ପ୍ରମୁଖ କେନ୍ଦ୍ର, ସେଠୁ ବହୁ ବଡ଼ ବଡ଼ ସମାଜବାଦୀ ନେତା ଜିତିକି ଆସିଛନ୍ତି । ସମାଜବାଦୀ ଗଡ଼ରେ ଭାବବାଦୀ ସାରଥୀବାବାଙ୍କର ଉଦ୍ଭବକୁ ନୂଆ କରି ବିଚାର କରାଯାଇାପାରେ ।

ଆମ ରାଜନୀତିର କାପୁରୁଷପଣ ଓ ରାଜନେତାମାନଙ୍କର ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ବାବାମାନଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଲୋକଙ୍କୁ ଅଧିକ ଆକର୍ଷିତ କରିଛି । ଆଜି ରାଜନୀତିରେ ଗାନ୍ଧି ବା ଲୋହିଆ ନାହାନ୍ତି । ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଖରେ ରାଜନୈତିକ ଆଦର୍ଶ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକର ସ୍ତରକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିଥିଲା । ସେପ୍ରକାର ରାଜନୈତିକ ନେତୃତ୍ୱର ଅଭାବ ଯୋଗୁଁ ଆମ ସାମାଜିକ ଜୀବନ ଏବେ ଭଣ୍ଡମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅଧିକ ଆକର୍ଷିତ ହେଉଛି ।

ରାଜନୀତିରେ ବିଫଳତା ଧର୍ମକୁ ଅଧିକ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ କରୁଛି । ଭାବବାଦର କଳା କୋଠରୀ ଭିତରେ ହେତୁବାଦର କୌଣସି ପ୍ରାସଙ୍ଗିକତା ରହୁନାହିଁ । ସାମାଜିକ ନେତୃତ୍ୱର ଅଯୋଗ୍ୟପଣ ଓ ଲୋକଙ୍କୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିପାରିବାର ପ୍ରତିଭା ନଥିବାରୁ ଏହା ବାକ୍ଚାତୁରୀ ଜାଣିଥିବା ବାବାମାନଙ୍କ ହାତକୁ ଚାଲିଯାଉଛି ।

ଲୋକେ ଶାନ୍ତି ଖୋଜିବାକୁ ଯାଇ ଆହୁରି ଅଶାନ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି । ଧର୍ମର ଗଣ୍ଡି ଭିତରେ ମଣିଷ ବେଶୀ ହତାଶ ହେଉଛି । ଏଥିପାଇଁ ଆମର ରାଜନୀତି ଓ ରାଜନୈତିକ ନେତୃତ୍ୱକୁ ସବୁଠୁ ଅଧିକ ଦାୟୀ ବୋଲି କହିବାରେ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ ।

ନିଉଜ ଡେସ୍କ
ନିଉଜ ଡେସ୍କ

Filed Under: ରୋକ ଠୋକ Tagged With: କେଦାର ମିଶ୍ର, ରୋକ୍ ଠୋକ୍, ସାରଥୀବାବା

Primary Sidebar

ଆଖ ପାଖ ଖବର ପାଇଁ ଡାଉନଲୋଡ କରନ୍ତୁ

Odisha Local Logo

Tags

ଅପରାଧ ଆଦିବାସୀ ଓଡିଶା ଓଡ଼ିଶା ଖବର କଂଗ୍ରେସ କଟକ କନ୍ଧମାଳ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର କୋରାପୁଟ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଜଗତସିଂହପୁର ଜିଲ୍ଲାପାଳ ନବ କଳେବର ନାଲକୋ ନିର୍ବାଚନ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶା ପିପିଲି ପୁରୀ ପୋଲିସ ପୋସ୍କୋ ଫୁଲବାଣୀ ବରଗଡ଼ ବିଜେପି ବିଜେଡ଼ି ବିଧାନସଭା ବିଧାୟକ ଭଦ୍ରକ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମାଓବାଦୀ ମାଲକାନଗିରି ମୁଖ୍ୟ ଖବର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ରାଉରକେଲା ରାଜନୀତି ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଶିକ୍ଷା ସମ୍ବଲପୁର ସରକାର ସାକ୍ଷାତକାର ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ହାଇକୋର୍ଟ